Zarządzanie portfelem

Co to jest zarządzanie portfelem?

Zarządzanie portfelem to sztuka i nauka wyboru i nadzorowania grupy inwestycji, które spełniają długoterminowe cele finansowe i tolerancję ryzyka klienta, firmy lub instytucji.

Zarządzanie portfelem wymaga umiejętności ważenia mocnych i słabych stron, szans i zagrożeń w całym spektrum inwestycji. Wybory obejmują kompromisy, od długu kontra akcje do krajowych kontra międzynarodowe i wzrost kontra bezpieczeństwo.

Zrozumienie zarządzania portfelem

Profesjonalni licencjonowani zarządzający portfelem pracują w imieniu klientów, podczas gdy osoby fizyczne mogą zdecydować się na budowanie i zarządzanie własnymi portfelami. W obu przypadkach, ostatecznym celem zarządzającego portfelem jest maksymalizacja oczekiwanego zwrotu z inwestycji w ramach odpowiedniego poziomu ekspozycji na ryzyko.

Zarządzanie portfelem może być pasywne lub aktywne w naturze.

• Pasywne zarządzanie jest set-it-and-forget-it długoterminowej strategii. Może ona obejmować inwestowanie w jeden lub więcej funduszy indeksowych typu ETF (exchange-traded). Jest to powszechnie określane jako indeksowanie lub inwestowanie indeksowe. Ci, którzy budują portfele indeksowane mogą wykorzystywać nowoczesną teorię portfela (MPT), aby pomóc zoptymalizować mieszankę.
• Aktywne zarządzanie polega na próbie pobicia wyników indeksu poprzez aktywne kupowanie i sprzedawanie poszczególnych akcji i innych aktywów. Fundusze zamknięte są zazwyczaj zarządzane aktywnie. Aktywni menedżerowie mogą stosować dowolny z szerokiego zakresu modeli ilościowych lub jakościowych, aby pomóc w ocenie potencjalnych inwestycji.

Kluczowe elementy zarządzania portfelem

Alokacja aktywów

Kluczem do skutecznego zarządzania portfelem jest długoterminowa mieszanka aktywów. Ogólnie rzecz biorąc, oznacza to akcje, obligacje i „gotówkę”, takie jak certyfikaty depozytowe. Istnieją również inne, często określane jako inwestycje alternatywne, takie jak nieruchomości, towary i instrumenty pochodne.

Alokacja aktywów opiera się na zrozumieniu, że różne rodzaje aktywów nie poruszają się w zgodzie, a niektóre są bardziej zmienne niż inne. Mieszanka aktywów zapewnia równowagę i chroni przed ryzykiem.

Inwestorzy o bardziej agresywnym profilu ważą swoje portfele w kierunku bardziej zmiennych inwestycji, takich jak akcje wzrostowe. Inwestorzy o profilu konserwatywnym ważą swoje portfele w kierunku bardziej stabilnych inwestycji, takich jak obligacje i akcje blue-chip.

Dywersyfikacja

Jedynym pewnikiem w inwestowaniu jest to, że nie da się konsekwentnie przewidzieć zwycięzców i przegranych. Rozsądne podejście polega na stworzeniu koszyka inwestycji, który zapewnia szeroką ekspozycję w ramach klasy aktywów.

Dywersyfikacja to rozłożenie ryzyka i zysku w ramach klasy aktywów. Ponieważ trudno jest wiedzieć, który podzbiór klasy aktywów lub sektora prawdopodobnie osiągnie lepsze wyniki niż inny, dywersyfikacja ma na celu uchwycenie zwrotów ze wszystkich sektorów w czasie, przy jednoczesnym zmniejszeniu zmienności w danym czasie.

Prawdziwa dywersyfikacja jest dokonywana w różnych klasach papierów wartościowych, sektorach gospodarki i regionach geograficznych.

Przywracanie równowagi

Przywracanie równowagi jest stosowane w celu przywrócenia portfela do jego pierwotnej docelowej alokacji w regularnych odstępach czasu, zazwyczaj raz w roku. Odbywa się to w celu przywrócenia oryginalnej mieszanki aktywów, gdy ruchy na rynkach wymuszają ją z równowagi.

Na przykład, portfel, który zaczyna się od alokacji 70% akcji i 30% stałego dochodu może, po przedłużonym rajdzie rynkowym, przesunąć się do alokacji 80/20. Inwestor osiągnął dobry zysk, ale portfel ma teraz większe ryzyko niż może tolerować.

Rebalansowanie generalnie obejmuje sprzedaż papierów wartościowych o wysokiej cenie i przeznaczenie tych pieniędzy na pracę w tańszych i nielubianych papierach wartościowych.

Coroczny proces rebalansowania pozwala inwestorowi uchwycić zyski i rozszerzyć możliwości wzrostu w sektorach o wysokim potencjale, przy jednoczesnym utrzymaniu portfela w zgodzie z pierwotnym profilem ryzyka/zwrotu.

Aktywne zarządzanie portfelem

Inwestorzy, którzy stosują aktywne podejście do zarządzania, wykorzystują zarządzających funduszami lub maklerów do kupowania i sprzedawania akcji w celu osiągnięcia lepszych wyników niż określony indeks, taki jak Standard & Poor’s 500 Index lub Russell 1000 Index.

An aktywnie zarządzany fundusz inwestycyjny ma indywidualnego zarządzającego portfelem, współzarządzających lub zespół zarządzających aktywnie podejmujących decyzje inwestycyjne dla funduszu. Sukces aktywnie zarządzanego funduszu zależy od kombinacji dogłębnych badań, prognozowania rynku i wiedzy zarządzającego portfelem lub zespołu zarządzającego.

Zarządzający portfelem zaangażowani w aktywne inwestowanie zwracają baczną uwagę na trendy rynkowe, zmiany w gospodarce, zmiany w krajobrazie politycznym i wiadomości, które mają wpływ na spółki. Dane te są wykorzystywane do określenia czasu zakupu lub sprzedaży inwestycji w celu wykorzystania nieprawidłowości. Aktywni menedżerowie twierdzą, że te procesy zwiększą potencjał zwrotów wyższych niż te osiągane przez zwykłe naśladowanie udziałów w danym indeksie.

Próbując pokonać rynek nieuchronnie wiąże się z dodatkowym ryzykiem rynkowym. Indeksowanie eliminuje to szczególne ryzyko, ponieważ nie ma możliwości popełnienia błędu ludzkiego przy wyborze akcji. Fundusze indeksowe są również rzadziej notowane, co oznacza, że ponoszą niższe wskaźniki kosztów i są bardziej efektywne podatkowo niż aktywnie zarządzane fundusze.

Pasywne zarządzanie portfelem

Pasywne zarządzanie portfelem, określane również jako zarządzanie funduszami indeksowymi, ma na celu powielenie zwrotu z określonego indeksu rynkowego lub benchmarku. Zarządzający kupują te same akcje, które są notowane na indeksie, stosując tę samą wagę, jaką reprezentują w indeksie.

Portfel strategii pasywnej może być skonstruowany jako fundusz giełdowy (ETF), fundusz wzajemny lub fundusz powierniczy. Fundusze indeksowe są określane mianem pasywnie zarządzanych, ponieważ każdy z nich posiada zarządzającego portfelem, którego zadaniem jest replikowanie indeksu, a nie wybieranie kupowanych lub sprzedawanych aktywów.

Opłaty za zarządzanie naliczane w przypadku pasywnych portfeli lub funduszy są zazwyczaj znacznie niższe niż w przypadku strategii aktywnego zarządzania.

.