Zaburzenia dysocjacyjne w DSM-5

Przedstawiono przesłanki, literaturę badawczą oraz proponowane zmiany w zaburzeniach dysocjacyjnych i zaburzeniach konwersyjnych w piątym wydaniu Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych (DSM-5). Zaburzenie dysocjacyjne tożsamości będzie zawierało odniesienie do opętania, jak również fragmentacji tożsamości, aby uczynić to zaburzenie bardziej możliwym do zastosowania w sytuacjach zróżnicowanych kulturowo. Amnezja dysocjacyjna będzie zawierała fugę dysocjacyjną jako podtyp, ponieważ fuga jest rzadkim zaburzeniem, które zawsze wiąże się z amnezją, ale nie zawsze obejmuje zdezorientowaną wędrówkę lub utratę tożsamości osobowości. Zaburzenie depersonalizacji będzie obejmowało również derealizację, ponieważ te dwa zaburzenia często współwystępują. Zaleca się dysocjacyjny podtyp zespołu stresu pourazowego (PTSD), definiowany przez obecność depersonalizacji lub derealizacji oprócz innych objawów PTSD, w oparciu o nowe dowody epidemiologiczne i neuroobrazowe łączące go z wczesną historią przeciwności losu oraz kombinacją aktywacji czołowej i hamowania limbicznego. Zaburzenie konwersyjne (funkcjonalne zaburzenie objawów neurologicznych) prawdopodobnie pozostanie w grupie zaburzeń objawów somatycznych, pomimo znacznego współwystępowania dysocjacyjnego.