Wsparcie szczepionki Pentavalent

DIPHTHERIA

Corynebacterium diphteriae jest bakterią, która może powodować zapalenie mięśnia sercowego (zapalenie mięśnia sercowego), zapalenie nerwów i problemy z nerkami. Jest przenoszona przez kontakt, przez skażone przedmioty lub przez powietrze. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) zachorowalność na błonicę wzrasta: w 2016 r. kraje zgłosiły ponad 7000 przypadków, a w 2018 r. już prawie 17000. Śmierć występuje u 5% do 10% zakażonych, głównie u dzieci poniżej 5 roku życia.

TETANUS

Wywołana przez bakterię Clostridium tetani, która powszechnie występuje w glebie, ślinie, kurzu i oborniku, infekcja charakteryzuje się skurczami mięśni. Szczepionka zawierająca toksoid tężcowy skutecznie chroni przed wszystkimi postaciami tężca i przyczyniła się do zmniejszenia liczby zachorowań na całym świecie. Tężec noworodkowy jest nadal głównym zabójcą noworodków i można mu zapobiegać poprzez podawanie szczepionki kobietom w wieku rozrodczym, przed lub w trakcie ciąży. Według WHO w 2018 r. odnotowano łącznie 15 103 przypadki tężca.

PERTUSSIS (WHOOPING COUGH)

Krztusiec lub koklusz jest wysoce zakaźną chorobą bakteryjną przenoszoną drogą powietrzną. Łatwo rozprzestrzenia się od osób zakażonych i jest śmiertelna w 1 na 200 przypadków wśród niemowląt. Szczepionka przeciwko krztuścowi jest skuteczna w zapobieganiu chorobie, ale jej ochrona może słabnąć po trzech do sześciu latach.

HAEMOPHILUS INFLUENZAE TYPU B

Haemophilus influenzae typu b (Hib) jest śmiertelną bakterią, która może powodować zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc i posocznicę. Hib jest trzecią co do częstości przyczyną zgonów wśród dzieci, którym można zapobiegać poprzez szczepienia. W krajach rozwijających się, gdzie występuje większość zgonów z powodu Hib, choroba ta powoduje niepełnosprawność nawet u 35% osób, które przeżyły. W 1999 roku, 10 lat po wprowadzeniu do obrotu, szczepionka przeciwko Hib była dostępna tylko w jednym kraju o niskich dochodach.

Rozprzestrzeniająca się przez kichanie i kaszel Hib w erze przed wprowadzeniem szczepionki była główną przyczyną dziecięcego zapalenia opon mózgowych – zapalenia błon pokrywających mózg i rdzeń kręgowy. Wiele osób, które przeżyły, cierpi na paraliż, głuchotę, opóźnienie umysłowe i trudności w nauce.

Nawet dzisiaj, prawie 30 lat po wprowadzeniu bezpiecznych i skutecznych szczepionek skoniugowanych przeciwko Hib, Hib pozostaje istotną przyczyną zapalenia płuc i zapalenia opon mózgowych, głównie u dzieci. W skali globalnej choroba ta jest przyczyną około 200 000 zgonów dzieci rocznie, z czego większość w krajach o niskich dochodach. Hib można leczyć antybiotykami, ale brak dostępu do odpowiednich placówek medycznych i rosnąca oporność na antybiotyki prowadzą do wysokiej śmiertelności.

Po tym, jak Kanada stała się pierwszym krajem, który wprowadził szczepionkę przeciwko Hib w 1986 roku, jej przyjęcie było szybkie; do 1998 roku 50% krajów o wysokich dochodach wprowadziło ją do swoich programów szczepień, co doprowadziło do dramatycznego spadku zachorowań na Hib. Jednak wysokie koszty sprawiły, że kraje o niskich dochodach nie mogły sobie pozwolić na zakup szczepionki. Jedynym wyjątkiem była Gambia, która dzięki darowiźnie producenta w 1997 roku stała się jedynym krajem rozwijającym się, który wprowadził szczepionkę przeciwko Hib. W 2006 roku WHO wydała mocne zalecenie dotyczące szczepionki przeciwko Hib, wzywając do włączenia jej do wszystkich rutynowych programów szczepień na całym świecie.

HEPATITIS B

HepB może powodować raka wątroby – jeden z najbardziej śmiertelnych rodzajów raka

Wirus zapalenia wątroby typu B (hepB) jest główną przyczyną raka wątroby i jest 50 razy bardziej zakaźny niż HIV. Podczas gdy zakażenia występują głównie u małych dzieci, śmiertelne konsekwencje wirusa uderzają zwykle w późniejszym okresie życia w postaci chorób wątroby, w tym marskości i raka wątroby. W 2015 roku szacuje się, że 257 milionów ludzi na całym świecie było przewlekle zakażonych wirusem hepB, który pochłonął około 887 000 istnień ludzkich z powodu ostrej lub przewlekłej choroby wątroby.

Przenoszenie wirusa z matki na noworodka w znacznym stopniu przyczynia się do zachorowań w regionach takich jak Azja i obrzeża Pacyfiku, gdzie zakażenie jest powszechne. Większości przypadków można by uniknąć dzięki szczepieniom. Szczepionka jest w 98% skuteczna w zapobieganiu zakażeniom oraz rozwojowi chorób przewlekłych i raka wątroby wywołanych przez hepB.

Szczepionki przeciwko hepB stały się dostępne w 1982 roku, a Włochy zaledwie rok później stały się pierwszym krajem o wysokim dochodzie, który wprowadził szczepionkę do krajowego programu szczepień. Jednak dopiero w 1994 roku Zimbabwe stało się pierwszym krajem o niskim dochodzie, który zastosował się do zalecenia WHO z 1992 roku, by szczepienia przeciwko hepB u dzieci włączyć do wszystkich programów szczepień.

Pod koniec lat 90. szczepionka przeciwko hepB była dostępna na rynku od dwóch dekad, ale jej wprowadzenie trwało dłużej niż przeciętnie 15 lat, które zwykle są potrzebne, by nowa szczepionka dotarła do dużej liczby najbiedniejszych dzieci na świecie. Do 2000 roku infekcja ta pochłaniała około 900 000 istnień ludzkich rocznie – większość z nich w krajach o niskich dochodach. Jednak tylko 22 kraje o niskich dochodach miały dostęp do szczepionki zawierającej hepB.

.