WHAT DOES IT MEAN TO REBUKE?

Photo Credit: Juanedc.com | Flickr (Creative Commons)

Jeżeli kręcisz się wokół niektórych chrześcijan, możesz usłyszeć słowo „upominać”. Jest to trudne słowo, więc nie wszyscy go używają. Jest to jedno z tych słów, których można użyć, aby utorować sobie drogę duchową. Nagana to po prostu ostra forma krytyki lub dezaprobaty. Jest to w zasadzie biblijny sposób na powiedzenie, że to nie jest fajne i musi się teraz skończyć. Możesz więc zobaczyć, dlaczego jest to słowo typu twardy mięśniak. To słowo dla tych, którzy mają jakąś władzę. To powiedziawszy, kogo możesz upominać?

W Biblii ludzie mogą być upominani. W tym sensie jest ono używane między kimś, kto jest mądry, a kimś, kto jest głupi lub potrzebuje korekty (Przysłów 9:8). Kiedy Piotr nie do końca rozumiał, co Jezus mówił o umieraniu na krzyżu, wziął go na bok i skarcił (Ewangelia wg św. Mateusza 16:22). Nawet Jezus został skarcony, chociaż nie było to konieczne. Wszyscy jesteśmy bardziej niż prawdopodobne, że zostaliśmy skarceni w pewnym momencie, chociaż prawdopodobnie nigdy tego nie nazwaliśmy. Zwykle upomnienia zdarzają się, gdy istnieje bliska relacja. Powiedz to ze mną: „Upomnienia są dla związków”. Nie możesz po prostu chodzić dookoła wyrażając swoją krytykę lub dezaprobatę przypadkowym ludziom, z którymi nie jesteś związany.

Rebukes są również używane na szatana. Księga Judy rozdział 1 werset mówi o tym, jak Michał Archanioł powiedział Szatanowi „Pan cię upomina!”. Więc w efekcie Michał właściwie nie zganił Szatana, odwołał się do wyższego autorytetu. Zasadniczo powiedział, że Pan cię nie pochwala. Wielu chrześcijan mówi to teraz, kiedy wierzą, że szatan jest zaangażowany w powstrzymywanie ich planów lub atakuje ich duchowo. Ma to swoje miejsce, ale Biblia mówi głównie o upominaniu innych ludzi.

Powinniśmy przyjmować i dawać upomnienia. Jest to nie tylko w Biblii, ale jest to przez nią nakazane. W Księdze Kapłańskiej 19:17 Mojżesz nakazuje Izraelitom upominać swoich sąsiadów i rozmawiać z nimi szczerze, aby nie byli winni i nie uczestniczyli w grzechu drugiej osoby. W naszej bardzo wrażliwej, indywidualistycznej, postmodernistycznej kulturze brzmi to tak obcesowo. Upominanie może brzmieć tak, jakbyśmy „wtrącali się w czyjeś sprawy”. Rzecz w tym, że upomnienia są przeznaczone do powstrzymywania ludzi przed dokonywaniem niemądrych i szkodliwych wyborów. Upomnienia ratują życie i w tym właśnie jesteśmy jako chrześcijanie.