Wartime Entertainment in WWII

Betty Grable była dobrze znana ze swojej urody i była szeroko popularna w latach 40. jako pin-up girl. Chociaż nie była pierwszą pin-up girl (była nią Dorothy Lamour), popularność Grable szybko wyprzedziła Lamour, zwłaszcza dzięki jej słynnemu wizerunkowi z 1943 r. (wizerunek jej w kostiumie kąpielowym, patrzącej przez ramię, w prawym środkowym rogu kolażu poniżej).

Grable urodziła się w 1916 r. w St. Louis w stanie Missouri. Jej matka mocno zachęcał ją do rozpoczęcia tańca i dostać się do wodewilu w młodym wieku. W 1929 roku, Grable i jej matka przeniosła się do Hollywood, gdzie Grable wkrótce zaangażowała się w wielu filmach, wznosząc się do oficjalnego gwiazdorstwa w 1939 roku. Ona ostatecznie stał się nr 1 kobieta box office atrakcją w 1942, 1943, 1944 i pozostał w Top 10 na następną dekadę (9).

„W 1942 … „II wojna światowa szalała na całym świecie i eskapistyczne filmy były produkowane w Hollywood tak szybko, jak to możliwe. Wdzięczna świeżość i uroda Betty bardzo przemawiała do amerykańskich żołnierzy stacjonujących za oceanem, a jej filmy były chętnie zamawiane przez samotnych żołnierzy. Chociaż Betty nigdy nie koncertowała poza granicami Stanów Zjednoczonych dla U.S.O., aktywnie uczestniczyła w działaniach wojennych, pojawiając się w obozach w całym kraju i na zlotach Bondów, gdzie licytowała swoje nylony za tysiące dolarów. Pracując jako wolontariuszka w Hollywood Canteen, klubie dla żołnierzy, w którym pracowały wyłącznie gwiazdy filmowe i pracownicy studia, „Jitterbuggowała” całą noc z setkami żołnierzy, marynarzy i marines….”. Jej listy od fanów często sięgały 10.000 listów tygodniowo, a w 1942 roku wysłała 54.000 zdjęć z autografami do żołnierzy w Camp Robinson, Arkansas, którzy wysłali jej 54.000 listów. Wyszła za mąż…za bandleadera Harry’ego Jamesa 5 lipca 1943 roku. Popularnym sloganem GI podczas wojny stało się 'Chcę mieć dziewczynę taką samą jak ta, która wyszła za Harry’ego Jamesa'”. (9).

The pin-ups of WWII were out in the open and sanctioned by the government; photos were allowed to decorate airplane cockpits and army barracks. Magazyn Life stworzył termin „pin-up” w wydaniu z 7 lipca 1941 roku, a nazwa utknęła.

Według Douga Warrena, „Około 5 milionów kopii słynnej pozy było w rękach GI podczas wojny, a pozowanie przez ramię było jedyną pozą, która była używana do tego celu. Uważa się, że termin 'pin-up’ naprawdę narodził się wraz z tym zdjęciem Betty Grable. Betty była dla tysięcy stęsknionych za domem młodzieńców reprezentacją dziewczyny z domu. Dla niektórych mogła być ich jedynym zauroczeniem, ostatnią dziewczyną, którą kiedykolwiek pożądali, kochali lub uwielbiali. Była towarzystwem w zimną noc, pocieszeniem w chwilach bólu. Betty wiedziała, że była podziwiana przez żołnierzy, ale nie miała pojęcia, jak bardzo. To było coś więcej niż seksowny obraz, który ich w niej zauroczył; była w niej magiczna pełnia i substancja, którą widzieli poza krągłościami jej figury. To jej istota była kochana” (9).

Zdjęcie dziewczyny na boku samolotu (z nazwą „Go Gettin’ Gal”) dobrze ilustruje, jak bardzo kobiety, a zwłaszcza ładne kobiety, były uważane i cenione przez żołnierzy podczas wojny.

Kontrakt Grable’a z Foxem zakończył się w 1953 roku, gdy Marilyn Monroe zyskiwała na popularności. W latach 50-tych Betty przeniosła się do Las Vegas i występowała w telewizji i klubach nocnych, a także na scenie na początku lat 60-tych. W 1965 roku rozwiodła się z Harrym Jamesem. Betty Grable kontynuowała pracę na trasach koncertowych i pokazach scenicznych, a także robiła reklamy telewizyjne aż do swojej śmierci z powodu raka w 1973 roku (9).

Kliknij tutaj, aby obejrzeć film o żołnierzach II wojny światowej & ich pinup girls; obejmuje on również część odcinka pokazu Boba Hope’a i jego charakterystyczną piosenkę, „Thanks for the Memory.”
Kliknij tutaj, aby obejrzeć wideo z Betty Grable w „I’ll Be Marching to a Love Song” ze sceny z „The All-Star Bond Rally” (1945).

.