Władimir Lenin

Kim był Włodzimierz Lenin?

Władimir Iljicz Lenin był architektem rewolucji bolszewickiej w Rosji w 1917 roku i pierwszym przywódcą Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR). Stosując przemoc, narzucił byłemu imperium system marksistowskiego socjalizmu zwany komunizmem, który próbował dokonać redystrybucji bogactwa w celu zniesienia arystokracji i stworzenia bardziej sprawiedliwego społeczeństwa dla mas.

Historia Włodzimierza Lenina

Wczesne lata

Wybitny marksista, Lenin urodził się w 1870 roku w Rosji pod nazwiskiem Uljanow. Swoje przekonania polityczne przejął podczas pierwszego, krótkiego pobytu na uniwersytecie, gdzie został wydalony za działalność polityczną. W końcu pozwolono mu przystąpić do egzaminów prawniczych i uzyskał tytuł magistra prawa. Został obrońcą publicznym i należał do grupy rewolucyjnych marksistów. Ostatecznie za swoją działalność został zesłany na Syberię na trzy lata, od 1897 do 1900 roku. Po tym przeniósł się do Europy, gdzie został dziennikarzem rewolucyjnym, zanim wrócił do Rosji na rewolucję 1905 roku, a następnie ponownie wyjechał do Europy podczas I wojny światowej.

Rewolucja rosyjska

Lenin wrócił do Rosji w kwietniu 1917 roku po abdykacji cara i trwającej rewolucji sowieckiej. Krajem rządził rząd tymczasowy, który Lenin nazwał „dyktaturą burżuazji”. Wyobrażał sobie „dyktaturę proletariatu”, w której rządzili robotnicy i chłopi. Rosjanie byli zrozpaczeni żniwem, jakie I wojna światowa zbierała w kraju i pragnęli zmian, a to znużenie wojną pozwoliło Leninowi i jego Czerwonej Gwardii, potajemnie zorganizowanej armii chłopów, robotników i niezadowolonych rosyjskich wojskowych, przejąć kontrolę nad rządem w bezkrwawym zamachu stanu w listopadzie 1917 roku.

Rosyjska wojna domowa

Kiedy Lenin doszedł do władzy, wycofał Rosję z I wojny światowej, ale jego Armia Czerwona skończyła walcząc w trzyletniej wojnie domowej z Białą Armią, koalicją monarchistów, kapitalistów i demokratycznych socjalistów. Aby sfinansować wojnę, Lenin ustanowił coś, co nazywało się „komunizmem wojennym”, który znacjonalizował całą produkcję i przemysł oraz zarekwirował zboże od rolników, aby nakarmić wojsko i sprzedać je za granicę, aby zebrać pieniądze dla rządu.

Po próbie zamachu w 1918 roku, w której został poważnie ranny, Lenin zaprowadził czerwony terror za pośrednictwem bolszewickiej tajnej policji, znanej jako Czeka. Według niektórych szacunków ponad 100.000 osób, które uważano za przeciwników rewolucji (zwanych „kontrrewolucjonistami”) lub po prostu spokrewnionych z tymi, którzy byli w opozycji, zostało zamordowanych przez państwo. Armia Czerwona pokonała ostatnie resztki Białej Armii na Krymie w listopadzie 1920 r.

Utworzenie ZSRR

Wojna Lenina Komunizm ostatecznie doprowadził do ruiny gospodarczej. Po klęsce głodu w Rosji w 1921 r., która zabiła co najmniej pięć milionów ludzi, Lenin wprowadził Nową Politykę Gospodarczą, próbując zapobiec drugiej rewolucji. Dopuszczała ona pewną dozę prywatnej przedsiębiorczości, wprowadzając system płac i pozwalając chłopom sprzedawać produkty i inne dobra na wolnym rynku, przy czym musieli oni płacić podatek od wszelkich zarobków, czy to w pieniądzach, czy w surowcach. Przedsiębiorstwa państwowe, takie jak stal, działały na zasadzie for-profit.

W dodatku różne waluty z tamtych czasów – w tym sowżaki, kerenki, stare pieniądze imperialne i obligacje – zostały zastąpione nową walutą, rosyjskim rublem, opartym na standardzie złota. Kraj doświadczył hiperinflacji, z taczkami pełnymi papierowych banknotów wymaganych do zakupu bochenka chleba.

Lenin doznał serii udarów między 1922 a 1924, które utrudniały mu mówienie i rządzenie. Zmarł 21 stycznia 1924 r., zaledwie rok po tym, jak bolszewicy ostatecznie utworzyli ZSRR, 30 grudnia 1922 r., na mocy traktatu między Rosją, Ukrainą, Białorusią i Federacją Zakaukaską (później Gruzją, Armenią i Azerbejdżanem). Jego ciało zostało zabalsamowane i wystawione na pokaz w mauzoleum na Placu Czerwonym w Moskwie, gdzie jest do dziś.

Rosyjski sondaż z 2017 roku wykonany przez Centrum Lewady stwierdził, że reputacja Lenina jako ojca jego kraju jest zmniejszona, ale w żaden sposób nie cofnięta. Pięćdziesiąt sześć procent Rosjan uważa, że odegrał on całkowicie lub w większości pozytywną rolę w historii Rosji, w porównaniu z 40% w 2006 roku. Jednak wielu ankietowanych nie potrafiło sprecyzować, czego dokonał.