Unithroid

PRECAUTIONS

General

Levothyroxine has a narrow therapeutic index. Niezależnie od wskazania do stosowania, konieczne jest staranne miareczkowanie dawki w celu uniknięcia konsekwencji nadmiernego lub niedostatecznego leczenia. Konsekwencje te obejmują, między innymi, wpływ na wzrost i rozwój, funkcje sercowo-naczyniowe, metabolizm kości, funkcje rozrodcze, funkcje poznawcze, stan emocjonalny, funkcje przewodu pokarmowego oraz metabolizm glukozy i lipidów. Wiele leków wchodzi w interakcje z lewotyroksyną sodową, co wymaga dostosowania dawkowania w celu utrzymania odpowiedzi terapeutycznej (patrz INTERAKCJE Z LEKAMI).

Wpływ na gęstość mineralną kości

W przypadku kobiet, długotrwałe leczenie lewotyroksyną sodową było związane ze zwiększoną resorpcją kości, a tym samym zmniejszeniem gęstości mineralnej kości, szczególnie u kobiet po menopauzie przyjmujących dawki większe niż zastępcze lub u kobiet otrzymujących dawki supresyjne lewotyroksyny sodowej. Zwiększona sorpcja kości może być związana ze zwiększonym stężeniem wapnia i fosforu w surowicy i jego wydalaniem z moczem, zwiększeniem aktywności fosfatazy zasadowej kości i zmniejszeniem stężenia hormonu przytarczyc w surowicy. Dlatego zaleca się, aby pacjenci otrzymujący lewotyroksynę sodową otrzymywali minimalną dawkę konieczną do uzyskania pożądanej odpowiedzi klinicznej i biochemicznej.

Pacjenci z chorobami układu sercowo-naczyniowego

Należy zachować ostrożność podczas podawania lewotyroksyny pacjentom z zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego oraz osobom w podeszłym wieku, u których istnieje zwiększone ryzyko ukrytej choroby serca. U tych pacjentów leczenie lewotyroksyną należy rozpoczynać od mniejszych dawek niż zalecane u osób młodszych lub u pacjentów bez choroby serca (patrz OSTRZEŻENIA; PRZECIWWSKAZANIA, STOSOWANIE W GERIATRII oraz DAWKOWANIE I ADMINISTRACJA). Jeśli wystąpią lub nasilą się objawy kardiologiczne, należy zmniejszyć dawkę lewotyroksyny lub wstrzymać jej podawanie na jeden tydzień, a następnie ostrożnie wznowić podawanie mniejszej dawki. Nadmierne leczenie lewotyroksyną sodową może mieć niekorzystny wpływ na układ sercowo-naczyniowy, taki jak zwiększenie częstości akcji serca, grubości ścian serca i kurczliwości mięśnia sercowego, a także może nasilać dławicę piersiową lub zaburzenia rytmu serca. Pacjenci z chorobą wieńcową, którzy otrzymują lewotyroksynę, powinni być ściśle monitorowani podczas zabiegów chirurgicznych, ponieważ możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca może być większa u osób leczonych lewotyroksyną. Jednoczesne podawanie lewotyroksyny i leków sympatykomimetycznych pacjentom z chorobą wieńcową może spowodować wystąpienie niewydolności wieńcowej.

Pacjenci z nietoksycznym wolem rozlanym lub guzkową chorobą tarczycy

Należy zachować ostrożność podczas podawania lewotyroksyny pacjentom z nietoksycznym wolem rozlanym lub guzkową chorobą tarczycy, aby zapobiec wystąpieniu tyreotoksykozy (patrz OSTRZEŻENIA). Jeśli stężenie TSH w surowicy jest już zahamowane, nie należy podawać lewotyroksyny sodowej (patrz: przeciwwskazania).

Połączone zaburzenia endokrynologiczne

Zaburzenia hormonalne podwzgórza i przysadki

U pacjentów z wtórną lub trzeciorzędową niedoczynnością tarczycy należy rozważyć występowanie dodatkowych zaburzeń hormonalnych podwzgórza i przysadki, a w przypadku ich rozpoznania leczyć je (patrz PRZECIWWSKAZANIA, Autoimmunologiczny zespół wielogruczołowy w przebiegu niewydolności kory nadnerczy).

Autoimmunologiczny zespół wielogruczołowy

Okresowo, przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy może występować w skojarzeniu z innymi zaburzeniami autoimmunologicznymi, takimi jak niedoczynność kory nadnerczy, niedokrwistość złośliwa i cukrzyca insulinozależna. Pacjenci z towarzyszącą niewydolnością nadnerczy powinni być leczeni substytucyjnymi glikokortykoidami przed rozpoczęciem leczenia lewotyroksyną sodową. Nieprzestrzeganie tego zalecenia może spowodować wystąpienie ostrego przełomu nadnerczowego po rozpoczęciu leczenia hormonami tarczycy, ze względu na zwiększony klirens metaboliczny glikokortykoidów przez hormony tarczycy. Pacjenci z cukrzycą mogą wymagać zwiększenia dawek leków przeciwcukrzycowych podczas leczenia lewotyroksyną (patrz punkt POSTAWY: INTERAKCJE Z LEKAMI).

Inne związane stany chorobowe

Niemowlęta z wrodzoną niedoczynnością tarczycy wydają się być narażone na zwiększone ryzyko wystąpienia innych wad wrodzonych, z których najczęstsze są wady układu sercowo-naczyniowego (zwężenie pnia płucnego, ubytek przegrody międzyprzedsionkowej i ubytek przegrody międzykomorowej).

Badania laboratoryjne

Ogólne

Diagnozę niedoczynności tarczycy potwierdza się poprzez pomiar stężenia TSH za pomocą czułego testu (czułość testu drugiej generacji ≤0,1 mlU/L lub trzeciej generacji ≤0,01 mlU/L) oraz pomiar stężenia wolnej T4.

Właściwość leczenia określa się na podstawie okresowej oceny odpowiednich badań laboratoryjnych i oceny klinicznej. Wybór badań laboratoryjnych zależy od różnych czynników, w tym od etiologii choroby podstawowej tarczycy, obecności współistniejących schorzeń, w tym ciąży, oraz jednoczesnego stosowania leków (patrz PRZECIWWSKAZANIA: INTERAKCJE LEKÓW i INTERAKCJE LEKÓW Z BADANIAMI LABORATORYJNYMI). Utrzymujące się kliniczne i laboratoryjne objawy niedoczynności tarczycy pomimo stosowania pozornie odpowiedniej dawki zastępczej produktu UNITHROID mogą świadczyć o nieodpowiednim wchłanianiu, złym stosowaniu się do zaleceń, interakcjach lekowych lub zmniejszonej mocy T4 produktu leczniczego.

Dorośli

W przypadku dorosłych pacjentów z pierwotną (tarczycową) niedoczynnością tarczycy, do monitorowania leczenia można stosować wyłącznie stężenie TSH w surowicy (za pomocą czułego testu). Częstość kontrolowania stężenia TSH podczas ustalania dawki lewotyroksyny zależy od sytuacji klinicznej, ale na ogół zaleca się kontrolowanie stężenia TSH w odstępach 6-8 tygodniowych, aż do uzyskania normalizacji. U pacjentów, którzy niedawno rozpoczęli leczenie lewotyroksyną i u których stężenie TSH w surowicy uległo normalizacji lub u pacjentów, u których zmieniono dawkę lewotyroksyny, stężenie TSH w surowicy należy oznaczyć po 8-12 tygodniach. Po osiągnięciu optymalnej dawki zastępczej, monitorowanie kliniczne (badanie fizykalne) i biochemiczne można przeprowadzać co 6-12 miesięcy, w zależności od sytuacji klinicznej, oraz zawsze, gdy nastąpi zmiana stanu pacjenta. Zaleca się, aby badanie fizykalne i pomiar stężenia TSH w surowicy były przeprowadzane co najmniej raz w roku u pacjentów otrzymujących produkt UNITHROID. (patrz OSTRZEŻENIA, PRZECIWWSKAZANIA i DAWKOWANIE).

Pediatria

W przypadku pacjentów z wrodzoną niedoczynnością tarczycy, adekwatność terapii zastępczej należy ocenić poprzez pomiar zarówno TSH w surowicy (przy użyciu czułego testu), jak i całkowitej lub wolnej T4. W ciągu pierwszych trzech lat życia stężenie całkowitej lub wolnej T4 w surowicy powinno być utrzymywane przez cały czas w górnej połowie zakresu normy. Chociaż celem terapii jest również normalizacja poziomu TSH w surowicy, nie zawsze jest to możliwe u niewielkiego odsetka pacjentów, szczególnie w pierwszych kilku miesiącach terapii. TSH może nie ulec normalizacji z powodu przestawienia progu sprzężenia zwrotnego przysadka-tarczyca w wyniku niedoczynności tarczycy in utero.Brak wzrostu stężenia T4 w surowicy do górnej połowy zakresu prawidłowego w ciągu 2 tygodni od rozpoczęcia leczenia produktem UNITHROID i/lub spadek stężenia TSH w surowicy poniżej 20 mU/L w ciągu 4 tygodni powinien zaalarmować lekarza, że dziecko nie jest odpowiednio leczone. Zalecana częstotliwość monitorowania TSH i całkowitej lub wolnej T4 u dzieci jest następująca: w 2 i 4 tygodniu po rozpoczęciu leczenia; co 1-2 miesiące w pierwszym roku życia; co 2-3 miesiące między 1 a 3 rokiem życia; a następnie co 3 do 12 miesięcy aż do zakończenia wzrostu. Częstsze odstępy w monitorowaniu mogą być konieczne w przypadku podejrzenia słabego przestrzegania zaleceń lub uzyskania nieprawidłowych wartości. Zaleca się, aby poziom TSH i T4 oraz badanie fizykalne, jeśli jest to wskazane, były wykonywane 2 tygodnie po każdej zmianie dawkowania produktu UNITHROID. Rutynowe badania kliniczne, w tym ocena wzrostu i rozwoju umysłowego i fizycznego oraz nasycenia kości, powinny być przeprowadzane w regularnych odstępach czasu (patrz punkty PRECAUTIONS, PediatricUse oraz DOSAGE AND ADMINISTRATION).

Drugorzędowa (przysadkowa) i trzeciorzędowa (podwzgórzowa) niedoczynność tarczycy

Właściwość leczenia należy ocenić poprzez pomiar stężenia wolnej T4 w surowicy, które u tych pacjentów powinno być utrzymywane w górnej połowie zakresu normy.

Carcinogenesis, Mutagenesis, And Impairment Of Fertility

Badania na zwierzętach nie zostały przeprowadzone w celu oceny potencjału rakotwórczego, potencjału mutagennego lub wpływu na płodność lewotyroksyny. Syntetyczny T4 w produkcie UNITHROID jest identyczny z tym, który jest wytwarzany naturalnie przez ludzką tarczycę. Pacjenci otrzymujący produkt UNITHROID z odpowiednich wskazań klinicznych powinni być miareczkowani do najmniejszej skutecznej dawki zastępczej.

Ciąża

Kategoria A – Badania u kobiet przyjmujących lewotyroksynę sodową w czasie ciąży nie wykazały zwiększonego ryzyka wystąpienia wad wrodzonych. Nie należy przerywać stosowania produktu UNITHROID w czasie ciąży, a niedoczynność tarczycy rozpoznana w czasie ciąży powinna być niezwłocznie leczona.

Niedoczynność tarczycy w czasie ciąży wiąże się z większą częstością powikłań, w tym poronienia samoistnego, stanu przedrzucawkowego, porodu martwego płodu i porodu przedwczesnego. Niedoczynność tarczycy u matki może mieć negatywny wpływ na wzrost i rozwój płodu i dziecka. Podczas ciąży stężenie T4 w surowicy może ulec zmniejszeniu, a stężenie TSH w surowicy może wzrosnąć do wartości wykraczających poza prawidłowy zakres. Ponieważ zwiększenie stężenia TSH w surowicy może wystąpić już w 4 tygodniu ciąży, kobiety ciężarne przyjmujące UNITHROID powinny mieć mierzone stężenie TSH w każdym trymestrze ciąży. Podwyższone stężenie TSH w surowicy powinno być skorygowane przez zwiększenie dawki produktu UNITHROID. Ponieważ stężenie TSH po porodzie jest podobne do wartości sprzed ciąży, dawka produktu UNITHROID powinna powrócić do dawki sprzed ciąży natychmiast po porodzie. Stężenie TSH w surowicy należy oznaczyć 6-8 tygodni po porodzie.

Hormony tarczycy w pewnym stopniu przekraczają barierę łożyskową, o czym świadczą stężenia we krwi pępowinowej płodów atyroceotycznych wynoszące około jednej trzeciej stężenia u matki. Przenoszenie hormonów tarczycy od matki do płodu może jednak nie być wystarczające, aby zapobiec niedoczynności tarczycy in utero.

Karmiące matki

Ale hormony tarczycy są wydzielane tylko w minimalnym stopniu do mleka ludzkiego, należy zachować ostrożność podczas podawania produktu UNITHROID kobietom karmiącym. Jednak odpowiednie dawki zastępcze lewotyroksyny są zazwyczaj potrzebne do utrzymania prawidłowej laktacji.

Stosowanie u dzieci

Ogólne

Celem leczenia u pacjentów pediatrycznych z niedoczynnością tarczycy jest osiągnięcie i utrzymanie prawidłowego wzrostu i rozwoju intelektualnego i fizycznego.

Dawka początkowa lewotyroksyny zmienia się w zależności od wieku i masy ciała (patrz DOSAGE AND ADMINISTRATION, Tabela 3). U dzieci, u których nie ustalono rozpoznania trwałej niedoczynności tarczycy, zaleca się przerwanie podawania lewotyroksyny na 30-dniowy okres próbny, ale dopiero po ukończeniu przez dziecko co najmniej 3 lat. Następnie należy oznaczyć stężenia T4 i TSH w surowicy. Jeśli stężenie T4 jest niskie, a TSH wysokie, rozpoznanie trwałej niedoczynności tarczycy jest ustalone i należy ponownie rozpocząć leczenie lewotyroksyną. Jeżeli poziom T4 i TSH jest prawidłowy, można założyć, że tarczyca jest w stanie eutyreozy, a zatem można uznać, że niedoczynność tarczycy była przejściowa. W tym przypadku lekarz powinien jednak uważnie obserwować dziecko i powtórzyć badania czynności tarczycy, jeśli pojawią się jakiekolwiek oznaki lub objawy niedoczynności tarczycy. W takiej sytuacji lekarz powinien mieć wysoki wskaźnik podejrzeń co do nawrotu choroby. Jeśli wyniki testu odstawienia lewotyroksyny są niejednoznaczne, konieczna jest dokładna obserwacja i przeprowadzenie kolejnych badań.

Ponieważ u niektórych dzieci z cięższą postacią choroby może wystąpić kliniczna niedoczynność tarczycy po przerwaniu leczenia na 30 dni, alternatywnym podejściem jest zmniejszenie dawki zastępczej lewotyroksyny o połowę podczas 30-dniowego okresu próbnego. Jeśli po 30 dniach stężenie TSH w surowicy jest podwyższone powyżej 20 mU/L, rozpoznanie trwałej niedoczynności tarczycy jest potwierdzone i należy wznowić pełną terapię substytucyjną. Jeśli jednak stężenie TSH w surowicy nie wzrośnie powyżej 20 mU/L, leczenie lewotyroksyną należy przerwać na kolejny 30-dniowy okres próbny, po którym należy powtórzyć oznaczenie stężenia T4 i TSH w surowicy.

W pewnych okolicznościach klinicznych należy rozważyć obecność współistniejących schorzeń i, jeśli występują, odpowiednio je leczyć (patrz punkt PRECAUTIONS).

Wrodzona niedoczynność tarczycy (patrz PRZECIWWSKAZANIA, BADANIA LABORATORYJNE ORAZ DAWKOWANIE I DAWKOWANIE)

Szybkie przywrócenie prawidłowego stężenia T4 w surowicy jest istotne dla zapobiegania niekorzystnemu wpływowi wrodzonej niedoczynności tarczycy na rozwój intelektualny, jak również na ogólny wzrost i dojrzewanie fizyczne.Dlatego leczenie produktem UNITHROID powinno być rozpoczęte natychmiast po postawieniu diagnozy i na ogół jest kontynuowane przez całe życie.

Podczas pierwszych 2 tygodni leczenia produktem UNITHROID niemowlęta powinny być ściśle monitorowane pod kątem przeciążenia serca, zaburzeń rytmu serca i aspiracji w wyniku intensywnego ssania.

Pacjent powinien być ściśle monitorowany w celu uniknięcia zbyt niskiego lub zbyt wysokiego poziomu leczenia. Niewłaściwe leczenie może mieć szkodliwy wpływ na rozwój intelektualny i wzrost liniowy. Nadmierne leczenie było związane z kraniosynostozą u niemowląt i może niekorzystnie wpływać na tempo dojrzewania mózgu i przyspieszać wiek kostny, powodując przedwczesne zamykanie się nasad kości śródręcza i pogorszenie wzrostu dorosłych.

Nabycie niedoczynności tarczycy u pacjentów pediatrycznych

Pacjent powinien być ściśle monitorowany w celu uniknięcia niedostatecznego lub nadmiernego leczenia. Undertreatment może spowodować słabe wyniki w szkole ze względu naimpaired koncentracji i spowolniony mentation i w zmniejszonej wysokości dorosłych.Overtreatment może przyspieszyć wiek kostny i spowodować przedwczesne epiphysealclosure i kompromis dorosłych stature. Leczone dzieci mogą manifestować periodof catch-up wzrostu, które mogą być odpowiednie w niektórych przypadkach do normalizacji wysokości dorosłych. U dzieci z ciężką lub długotrwałą niedoczynnością tarczycy, nadrobienie wzrostu może nie być wystarczające do normalizacji wzrostu u dorosłych.

Stosowanie u osób w podeszłym wieku

Ze względu na zwiększoną częstość występowania chorób układu krążenia u osób w podeszłym wieku, nie należy rozpoczynać leczenia lewotyroksyną w pełnej dawce zastępczej (patrz OSTRZEŻENIA, PRZECIWWSKAZANIA i DAWKOWANIE I ADMINISTRACJA).