Tymina

Jak sugeruje jej alternatywna nazwa (5-metylouracyl), tymina może pochodzić z metylacji uracylu przy 5. węglu. W RNA, tymina jest zastąpiony przez uracyl w większości przypadków. W DNA tymina (T) wiąże się z adeniną (A) poprzez dwa wiązania wodorowe, stabilizując w ten sposób struktury kwasów nukleinowych.

Tymina w połączeniu z dezoksyrybozą tworzy nukleozyd dezoksytymidynę, która jest synonimem terminu tymidyna. Tymidyna może być fosforylowana z maksymalnie trzema grupami kwasu fosforowego, tworząc dTMP (monofosforan deoksytymidyny), dTDP lub dTTP (odpowiednio dla di- i tri-fosforanów).

Jedna z powszechnych mutacji DNA obejmuje dwie sąsiadujące ze sobą tyminy lub cytozyny, które w obecności światła ultrafioletowego mogą tworzyć dimery tyminy, powodując „zagięcia” w cząsteczce DNA, które hamują normalną funkcję.

Tymina może być również celem działań 5-fluorouracilu (5-FU) w leczeniu raka. 5-FU może być metabolicznym analogiem tyminy (w syntezie DNA) lub uracylu (w syntezie RNA). Substytucja tego analogu hamuje syntezę DNA w aktywnie dzielących się komórkach.

Zasady tyminowe są często utleniane do hydantoin w czasie po śmierci organizmu.

.