Trzy typy stylów rodzicielskich

Diana Baumrind, psycholog kliniczny i rozwojowy, znana z badań nad stylami rodzicielskimi, zaczęła studiować style rodzicielskie niemal przypadkowo. Ona był pierwotnie zainteresowany w różnych wpływach związanych z samowystarczalnymi dziećmi. Baumrind przypuszczenie był że jeżeli my możemy identyfikować wpływy na samowystarczalnych dzieciach, możemy zachęcać one w środowisku grade-school dzieci, prowadzący więcej samowystarczalność. Wśród badanych wpływów znalazły się wzorce komunikacji i dyscypliny ze strony rodziców. Po zidentyfikowaniu próbki samodzielnych uczniów, Baumrind przeprowadził wywiady z ich rodzicami i znalazł dwa elementy obecne w sposobie interakcji rodziców z dziećmi: komunikację i standardy. Od tego, Baumrind odkrył odrębne style rodzicielskie oparte na wysokim/niskim poziomie komunikacji i wysokim/niskim poziomie norm.

Baumrind odkrył, że rodzice dzieci samowystarczalnych mieli tendencję do bycia wysokimi na dwóch wymiarach: komunikacji i norm. Rodzice ci rozmawiają z dziećmi, aby kierować nimi w ich wyborach życiowych. Rodzice ci oczekują, że ich dzieci będą dobrze radzić sobie w szkole i w socjalizacji. Podkreślają standardy, które dziecko musi rozumieć, aby osiągnąć te oczekiwania. Identyfikowani jako rodzice autorytatywni, wyrażają miłość do dziecka poprzez komunikację i standardy.

Wtedy pojawia się pytanie: Co z rodzicami, którzy są niscy na jednym z wymiarów? Niektórzy rodzice mają wysokie standardy, ale słabą komunikację. Niektórzy rodzice mają niskie standardy, ale wysoką komunikację. Czy tacy rodzice są mniej kochający niż rodzice dzieci samodzielnych? Jakie cechy są wspólne dla dzieci rodziców o niskim poziomie w jednym z wymiarów? Te pytania kierowały badaniami, które doprowadziły Baumrinda do zbadania stylów rodzicielskich.

Autorytatywne rodzicielstwo vs. Autorytarne rodzicielstwo

Baumrind odkrył odrębne style rodzicielskie oparte na wysokim/niskim poziomie komunikacji i wysokim/niskim poziomie standardów, które rodzice wyrażali dla swoich dzieci. Oprócz autorytatywnego stylu, tam jest autorytarny styl i permisywny styl. Autorytarny styl wychowania zawiera wysokie standardy ale niską komunikację. Dla te rodziców, dyscyplina i kara zdarzają się kiedykolwiek rodzice myślą jest konieczna ale ja jest zazwyczaj arbitralny. Ten wychowywa styl może zakłócać z młodym dzieckiem rozwijającym inicjatywę jeżeli dziecko wierzy że ja jest zły robić cokolwiek który no jest pisany out w regułach. Permisywny wychowywa styl opiera się na wysokiej komunikacji ale braki w ustanawiać standardy. Permisywny rodzic słucha dziecko bez osądzania lub kierowania. Wiele dzieci permisywni rodzice są towarzyscy ale no mają wysokich akademickich achievement.

An przykład różnice mógł robić z dostawać dziecko robić pracy domowej. Rodzic z jakaś wychowywa stylem może mówić dziecko wracać do domu od szkoły „Robi twój pracę domową przed oglądać telewizję.” Jak tamten rodzic reaguje dziecko protesty ilustrowałby ich wychowywa styl. Gdy dziecko pyta, „Muszę?” Autorytarny rodzic odpowiadałby, „Nie chcę słuchać jakaś twój skargi.” Permisywny rodzic no argumentował, zamiast mówić, „OK. Nie teraz.” Autorytatywny rodzic pyta jeżeli dziecko ma dobrego powód odkładać pracę domową. Jeżeli dziecko robi, rodzic słucha powód. Jeśli nie, rodzic poświęci czas na wyjaśnienie, że odrabianie pracy domowej i ustalanie priorytetów to ważne praktyki. Dziecko autorytatywnego rodzica uczy się że, jeżeli sytuacja powstaje dokąd praca domowa musi odkładać, rodzic słucha.

Co wpływa someone być autorytarnym rodzicem (zamiast autorytatywnego rodzic)? Istnieją różne powody. Najbardziej prawdopodobny wpływ to styl wychowania, przez który rodzice byli wychowywani. Te autorytarni rodzice są dorosłymi dziećmi autorytarnych rodziców podążających rodzicielski styl który znają najlepiej od doświadczenia. Wiele ludzie podążają rodzicielski styl ich rodzice. Dziecko autorytarnego nie chce popełniać błędów. Gdy ten dziecko dorasta być rodzicem, on/ona no chce robić błędom jako rodzic.

Inny powód dlaczego rodzic może prowadzić podążać autorytarny styl jest że ja jest skuteczny gdy wychowujący dzieci w wysokim przestępstwie lub inaczej niebezpiecznym środowisku. Dziecko w takim środowisku potrzebuje jasnych zasad do naśladowania. Często jest mała szansa na wyjaśnienie zasad (lub poleceń w sytuacji kryzysowej) bez ciągłego zwracania uwagi na niebezpieczeństwa życia codziennego. W takich okolicznościach wielu rodziców stara się wyjaśnić, że ta surowość jest sposobem na wyrażenie miłości. Problem pojawi się jednak, gdy dzieci te dorosną do roli rodziców. Pamiętają, jak wychowywali ich rodzice. Nawet jeżeli ten następna generacja żyje w bezpieczniejszym sąsiedztwie, podążają zachowania ich rodzice zostać autorytarnymi rodzicami themselves.

According Baumrind, tam są tylko trzy identyfikowalne wychowywać style opierać się na poziom komunikacji i poziom standardy. Niektóre psychologia podręczniki twierdzą że tam musi być czwarty wychowywa styl dla rodziców które mają niską komunikację i niskie standardy. Ten argument podążałby logicznie. Jednak rodzic z niską komunikacją i niskimi standardami tak naprawdę nie podąża za stylem „rodzicielskim”. Takie podejście jest odrzuceniem odpowiedzialności jako rodzic. Dlatego jest to zaniedbywanie dziecka. Dzieci zaniedbujących rodziców toczą przegraną walkę. Jeśli nie mają w swoim życiu (oprócz rodziców) odpowiedzialnych dorosłych, nie mogą mieć nadziei na rozwój w produktywnych dorosłych. Jednak dzieci autorytatywnych rodziców okazują się pewne siebie, podczas gdy dzieci z autorytarnych lub permisywnych rodziców również rozwijają dobre cechy.

.