Trzecia Poprawka

Trzecia Poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Konstytucja brzmi:

Żaden żołnierz w czasie pokoju nie będzie kwaterowany w żadnym domu bez zgody właściciela, ani w czasie wojny, ale w sposób określony przez prawo.

Ratyfikowana w 1791 roku, Trzecia Poprawka do Konstytucji USA określa dwa podstawowe wymagania. W czasie pokoju wojsko nie może zakwaterować swoich oddziałów w prywatnych rezydencjach bez zgody ich właścicieli. W czasie wojny wojsko nie może umieszczać swoich oddziałów w prywatnych rezydencjach, chyba że zgodnie z ustaloną procedurą prawną. Nakładając te ograniczenia na prywatne kwaterowanie bojowników, Trzecia Poprawka podporządkowuje władzę wojskową cywilnej kontroli i zabezpiecza przed nadużyciami, których mogą dopuszczać się stałe armie i zawodowi żołnierze.

Trzecia Poprawka wywodzi się z PRAWA ANGIELSKIEGO. W 1689 r. angielski Bill of Rights zakazał utrzymywania stałej armii w czasie pokoju bez zgody Parlamentu. Niecały wiek później Parlament uchwalił Ustawy o kwaterowaniu z 1765 i 1774 roku, które upoważniały brytyjskie oddziały do schronienia się w kolonialnych domach na mocy wojskowego fiat (rozkazu). Podczas rewolucji amerykańskiej brytyjskie Czerwone Kurtki często korzystały z tego upoważnienia, stając się niemile widzianymi gośćmi w prywatnych rezydencjach w całych koloniach. Do 1776 roku DEKLARACJA NIEPODLEGŁOŚCI atakowała króla Anglii za kwaterowanie „dużych oddziałów wśród nas” i utrzymywanie „stałych armii bez zgody naszej legislatury.”

Na tym tle wiele kolonii uchwaliło prawa zakazujące nieuzgodnionego kwaterowania żołnierzy. Na przykład Deklaracja Praw Delaware z 1776 roku stanowiła, że „żaden żołnierz nie powinien być kwaterowany w jakimkolwiek domu w czasie pokoju bez zgody właściciela, a w czasie wojny tylko w taki sposób, jaki zarządzi ustawodawca”. Podobne sformułowania pojawiły się również w Deklaracji Praw Marylandu z 1776 roku, Deklaracji Praw Massachusetts z 1780 roku i Bill of Rights New Hampshire z 1784 roku. Pierwotnie zredagowana przez JAMESA MADISONA w 1789 roku, Trzecia Poprawka ucieleśnia ducha i intencje swoich kolonialnych przodków.

Przede wszystkim dlatego, że Stany Zjednoczone w swojej historii nie były regularnie konfrontowane ze stojącymi armiami, Trzecia Poprawka wywołała niewiele sporów sądowych. Sąd Najwyższy nigdy nie miał okazji rozstrzygnąć sprawy opartej wyłącznie na Trzeciej Poprawce, choć powołał się na jej ochronę przed kwaterowaniem żołnierzy jako podstawę konstytucyjnego prawa do prywatności (GRISWOLD V. CONNECTICUT, 381 U.S. 479, 85 S. Ct. 1678, 14 L. Ed. 2d 510). W sądach federalnych niższej instancji roszczenia wynikające z Trzeciej Poprawki były zazwyczaj odrzucane bez większej dyskusji.

Jednakże w 1982 roku Sąd Apelacyjny Stanów Zjednoczonych dla Drugiego Okręgu wydał kluczową interpretację Trzeciej Poprawki w sprawie Engblom v. Carey, 677 F.2d 957 (1982). Engblom podniósł kwestię tego, czy stan Nowy Jork naruszył Trzecią Poprawkę poprzez umieszczenie członków Gwardii Narodowej w rezydencjach dwóch funkcjonariuszy służby więziennej, którzy mieszkali w dormitorium na terenie stanowego zakładu karnego. Gubernator aktywował gwardię, aby stłumić nieporządek w zakładzie karnym podczas przedłużającego się strajku pracowniczego.

Ale Sąd Drugiego Okręgu nie rozstrzygnął, czy Trzecia Poprawka została naruszona, wydał trzy inne ważne orzeczenia. Po pierwsze, sąd orzekł, że zgodnie z klauzulą DUE PROCESS zawartą w CZWARTEJ AMENDENCJI, Trzecia Poprawka ma zastosowanie do działań podejmowanych przez rządy stanowe w takim samym stopniu, jak do działań rządu federalnego. Po drugie, sąd orzekł, że dwaj funkcjonariusze służby więziennej byli „właścicielami” swoich mieszkań dla celów Trzeciej Poprawki, mimo że wynajmowali swój pokój w akademiku od stanu Nowy Jork. Sąd stwierdził, że każda osoba, która zgodnie z prawem posiada lub kontroluje dany lokal mieszkalny, cieszy się uzasadnionym oczekiwaniem prywatności w tym lokalu, które wyklucza nieskonsensualne kwaterowanie żołnierzy. Po trzecie, sąd orzekł, że członkowie Gwardii Narodowej są „żołnierzami” podlegającymi rygorom Trzeciej Poprawki.

Żaden sąd federalny nie miał okazji do ponownego zbadania tych kwestii związanych z Trzecią Poprawką od czasu Engblom.

.