Tribadyzm

Tribadyzm lub tribbing, powszechnie znany przez pozycję nożycową, jest formą seksu niepenetracyjnego, w którym kobieta pociera swoim sromem o ciało partnera w celu stymulacji seksualnej, szczególnie w celu stymulacji łechtaczki. Może to obejmować kontakt genitalny między kobietami lub pocieranie sromu przez kobietę o udo, brzuch, pośladki, ramię lub inną część ciała partnera (z wyjątkiem ust). Rejestruje się różne pozycje seksualne, w tym pozycję misjonarską.

Termin ten jest zwykle używany w kontekście seksu lesbijskiego, i pierwotnie obejmował społeczne przekonania o zdolności kobiet do bycia penetrującymi partnerami seksualnymi. Kobiety oskarżone o bycie penetracyjnymi podczas aktywności seksualnej były przedmiotem wyśmiewania lub karania. W czasach współczesnych termin ten odnosi się do różnych form frotażu między kobietami bez żadnych negatywnych konotacji. Może to również obejmować penetrację pochwy za pomocą palców, dildo lub podwójnej penetracji dildo, lub odnoszą się do techniki masturbacji, w którym kobieta pociera jej sromu przed nieożywionym obiektem, takim jak bolster, aby osiągnąć orgazm.

Historia i kultura

Etymologia i użycie

Termin tribadyzm wywodzi się od greckiego słowa τριβάς (tribas), „kobieta, która praktykuje nienaturalne wady z samą sobą lub z innymi kobietami”, które pochodzi od czasownika τρίβω (tribō), „pocierać”. W starożytnej greckiej i rzymskiej seksualności, tribas lub tribade, była kobietą lub osobą interseksualną, która aktywnie penetrowała inną osobę (mężczyznę lub kobietę) poprzez użycie łechtaczki lub dildo. Dopiero w późnym antyku zaczęto to odnosić wyłącznie do erotyzmu między kobietami. Ponieważ penetracja była postrzegana jako „męska” seksualność, tribas była uważana za najbardziej wulgarną lesbijkę. Grecy i Rzymianie uznawali pociąg do tej samej płci, ale ponieważ wierzono, że każdy akt seksualny wymaga, aby jeden z partnerów był „falliczny”, a zatem seks między kobietami był niemożliwy bez tej cechy, popularna mitologia przedstawiała lesbijki jako posiadające albo powiększone łechtaczki, albo niezdolne do seksualnej przyjemności bez zastąpienia ich fallusem. Pojawia się to w greckich i łacińskich satyrach już pod koniec pierwszego wieku.

W angielskich tekstach, tribade odnotowuje się już w 1601 roku, w Praeludium Bena Jonsona (Poemat X w The Forest), aż do połowy dziewiętnastego wieku; był to najczęstszy termin lesbijski w tekstach europejskich, poprzez rozprzestrzenianie się literatury klasycznej, anatomii, położnictwa, poradników seksualnych i pornografii. Pojawił się również w odniesieniu do lesbijskich praktyk seksualnych w ogóle, chociaż badania anatomiczne w połowie XVIII wieku doprowadziły do sceptycyzmu wobec opowieści o powiększonych łechtaczkach, a anatomowie i lekarze opowiadali się za bardziej precyzyjnym rozróżnieniem między przerostem łechtaczki a hermafrodytyzmem. „Częściej jednak pisarze unikali tego terminu, zamiast tego eufemistycznie powołując się na 'nienaturalną wadę’, 'lubieżne zachowanie’, 'zbrodnie przeciwko naturze’, 'używanie instrumentu’ i 'przyjmowanie roli mężczyzny'”. W XVIII wieku, kiedy termin ten doczekał się jednego z najbardziej popularnych zastosowań, został użyty w kilku pornograficznych oszczerstwach przeciwko Marii Antoninie, która została osądzona i okrutnie skazana przez prasę jako trybadystka. „Pogłoski o trybadyzmie miały historycznie określone implikacje polityczne”, stwierdziła autorka Dena Goodman. „Rozważ jej końcowe (fikcyjne) zeznanie w The Confession of Marie-Antoinette: 'Ludzie!’ protestuje, 'ponieważ poddałam się słodkim wrażeniom natury, a naśladując uroczą słabość wszystkich kobiet dworu Francji, poddałam się słodkiemu impulsowi miłości … trzymacie mnie, jak gdyby, w niewoli w swoich murach?'”. rozwinął Goodman:

Jako dowód „doskonałości” swego charakteru, hojnie podaje szczegóły swych miłosnych związków. „Niezdolność jej męża do aktu wenerycznego” i witalny żar jej temperamentu zmusiły ją do zwrócenia się po seksualną satysfakcję do comtesse d’Artois, potem kardynała de Rohan, ale nawet te wysiłki nie mogły zaspokoić jej seksualnego pragnienia. „Pieprzenie było dla mnie tak wielką potrzebą, że byłam zmuszona przyjąć na służbę la Jule de Polignac, najbardziej rozpustną, libertyńską, intrygującą, ostentacyjną kobietę, jaka kiedykolwiek istniała”. Następnie Mare-Antoinette dokładnie precyzuje, co sprawiało, że seks z kobietą był tak pociągający: „Zręczni w sztuce stymulowania łechtaczki”, uwagi La Polignaca produkowały „jedną z tych rzadkich przyjemności, których nie można zużyć, ponieważ można je powtarzać tyle razy, ile się chce.”

„W epoce wiktoriańskiej trybadyzm miał tendencję do bycia konstruowanym jako zjawisko niższej klasy i niezachodnie, i często był związany z rzekomym wynaturzeniem prostytutek i przestępców”, stwierdziła autorka Bonnie Zimmerman. Do XX wieku „tribade zostało wyparte” przez terminy sapphist, lesbijka, invert i homoseksualista, ponieważ tribade stało się zbyt archaiczne, by go używać. Fricatrice, synonim tribade, który również odnosi się do pocierania, ale ma łacińskie, a nie greckie korzenie, pojawił się w angielskich tekstach już w 1605 roku (w Volpone Bena Jonsona). Jego użycie sugeruje, że był on bardziej potoczny i bardziej pejoratywny niż tribade. Variants include the Latinized confricatrice and English rubster.

Praktyki seksualne

Pozycje seksualne i inne aspekty

Tribadyzm jest powszechną praktyką seksualną wśród kobiet, które uprawiają seks z kobietami (WSW). Chociaż termin ten jest często stosowany do aktu stymulacji sromu do sromu, obejmuje on różnorodne aktywności seksualne. Oprócz pozycji „nożycowej”, w której partnerzy splatają nogi w pozycji przypominającej kształtem nożyczki i dociskają do siebie swoje sromy, trybadyzm może obejmować pozycję misjonarską, pozycję kobieta na górze, pozycję na pieska lub inne, a także zwykłe ruchy kobiecego sromu względem uda, brzucha, pośladków, ramienia lub innej części ciała partnera. Penetracja pochwy za pomocą palców lub za pomocą dildo może towarzyszyć, a więc czasami „wzajemność i odwzajemnienie nie są głównym celem, chociaż satysfakcja dla obu partnerów za pomocą różnych środków z pewnością jest jego celem”. Kobiety, które cieszą się lub preferują trybadyzm, zgłaszają radość z kontaktu całym ciałem, doświadczenie wyczucia czasu ruchu bioder i odczuwania ruchów partnera bez stymulacji manualnej, co jest uważane za ekscytujące, erotyczne i znacznie łatwiejsze do osiągnięcia orgazmu ze względu na obfitą stymulację łechtaczki.

Niektóre lesbijki i kobiety biseksualne nie angażują się w pozycję „nożycową”; może to być spowodowane tym, że uważają ją za niewygodną, ponieważ sprzeciwiają się temu aktowi i czują, że nie jest on reprezentatywny dla lesbijskich praktyk seksualnych i jest bardziej przypisany do męskich fantazji heteroseksualnego przemysłu porno, lub po prostu dlatego, że nie jest to część ich życia seksualnego. The Raw Story stwierdza, „Czy opisuje tradycyjny lub nawet powszechny akt lesbijski pozostaje do dyskusji.” Niektóre źródła, jednak, takie jak badania Shere Hite z 1976 i 1981 roku, pokazują, że kobiety mogą cieszyć się wykonywaniem pozycji nożycowej z innymi kobietami, ponieważ jest to odmiana kontaktu sromu z sromem lub może pozwolić na maksymalny kontakt sromu z sromem, a zatem podwyższony poziom intymności.

„Nożycowanie” jest powszechnie używane jako termin zbiorczy dla wszystkich form trybadyzmu, a wiele lesbijek i kobiet biseksualnych nie zdaje sobie sprawy, że niektóre z aktów seksualnych, które włączają do swojego kochania, są aspektami i są formalnie oznaczone jako trybadyzm, ponieważ trybadyzm jest powszechnie pomijany w głównym nurcie badań nad seksem. Judith Halberstam w swojej książce Female Masculinity (Kobieca męskość) stwierdziła: „Jeśli prześledzimy użycie tego terminu od czasów współczesnych do współczesnych, okaże się, że trybadyzm jest jedną z tych rzadko omawianych, ale często praktykowanych aktywności seksualnych, a cisza, która go otacza, jest równie zastanawiająca, jak dyskurs, który wywołał we wcześniejszych wiekach.” Dodała, że Sigmund Freud nie miał nic do powiedzenia na ten temat, a niewiele współczesnych lesbijskich książek o seksie nawet go omawia.

Według starszych badań około jedna trzecia lesbijek używała trybadyzmu, czyli kontaktu cielesnego, jako sposobu na osiągnięcie orgazmu (Saghir & Robins, 1973; Jay & Young, 1977). Masters i Johnson w 1979 roku w badaniu praktyk seksualnych lesbijek stwierdzili, że penetracja pochwy za pomocą dildos jest rzadka, i że lesbijki mają tendencję do robienia więcej ogólnej stymulacji genitaliów niż bezpośredniej stymulacji łechtaczki, co również często ma miejsce w przypadku związków heteroseksualnych. W 1987 r. przeprowadzono nienaukowe badanie (Munson) na ponad 100 członkach lesbijskiej organizacji społecznej w Kolorado. Kiedy zapytano je, jakie techniki stosowały w swoich ostatnich 10 sesjach miłosnych, 100% opowiedziało się za pocałunkami, ssaniem sutków i ręczną stymulacją łechtaczki; ponad 90% zgłosiło pocałunki francuskie, seks oralny i palce wkładane do pochwy; a 80% zgłosiło trybadyzm.

W 2003 roku Bailey i wsp. opublikowali dane oparte na próbie z Wielkiej Brytanii 803 lesbijek i kobiet biseksualnych uczęszczających do dwóch londyńskich klinik zdrowia seksualnego dla lesbijek oraz 415 kobiet uprawiających seks z kobietami z próby środowiskowej; w badaniu stwierdzono, że 85% kobiet uprawiało trybadyzm (kontakt genitalia-genitalia lub ocieranie się genitaliami o inną część ciała partnera) oraz, podobnie jak w starszych badaniach, że penetracja pochwy za pomocą dildosów lub taka penetracja za pomocą innych zabawek seksualnych wśród kobiet uprawiających seks z kobietami należy do rzadkości.

Bezpieczny seks

Jak w przypadku każdej wymiany płynów ustrojowych podczas aktywności seksualnej, tribadyzm genitalny ma potencjał do przenoszenia infekcji przenoszonych drogą płciową (STIs/STDs), jeśli te są obecne u jednego lub więcej partnerów. AIDS.gov i Departament Zdrowia Publicznego Hrabstwa Los Angeles twierdzą, że kontakt genitalia-genitalia i genitalia-ciało może rozprzestrzeniać STI, takie jak HPV, wszy łonowe (kraby) i opryszczka i że „noszenie ubrań, a w przypadku opryszczki unikanie kontaktu, jeśli obecne są owrzodzenia, zmniejsza ryzyko”. Inne opcje bezpiecznego seksu, takie jak stosowanie zapory dentystycznej lub prezerwatywy z rozcięciem, mogą być również praktykowane. Jednak „nie ma dobrych dowodów” na to, że stosowanie zapory dentystycznej zmniejsza ryzyko przeniesienia STI; badania pokazują, że stosowanie zapory dentystycznej jako bariery ochronnej jest rzadko praktykowane i że, wśród , może to być spowodowane tym, że osoby mają „ograniczoną wiedzę na temat możliwości przeniesienia STI lub mniej podatne na STI „. Jeśli chodzi o dalsze środki ostrożności związane z bezpiecznym seksem, American Family Physician zaleca lesbijkom i kobietom biseksualnym unikanie niezabezpieczonego kontaktu z krwią menstruacyjną partnera seksualnego oraz z widocznymi zmianami w narządach płciowych.

W kulturze popularnej i innych mediach

Tribadyzm został odniesiony w różnych aspektach kultury popularnej. Zespół glam pop Scissor Sisters wywodzi swoją nazwę od pozycji nożycowej. Jake Shears z grupy stwierdził, że podczas gdy wiele z ich piosenek ma wątki gejowskie, nie chcą być etykietowani jako zespół gejowski; „są przede wszystkim zespołem pop”. Inne zespoły nazwane po tribadyzmie to lesbijski zespół punkowy Tribe 8 i całkowicie męska grupa Scissorfight.

Trybadyzm genitalno-genitalny został przedstawiony trzykrotnie podczas odcinka „D-Yikes!” kreskówki South Park, określanego w odcinku jako scissoring. Odcinek jest przypisywany z o popularyzacji terminu scissoring, z The Raw Story stwierdzając, „Choć zespół 'Scissor Sisters’ bierze swoją nazwę od opisów aktu, to nie było aż scissoring został udramatyzowany w 2007 'South Park’ episde 'D-Yikes’, że osiągnęła szerokie uznanie w kulturze głównego nurtu.” Termin dodatkowo otrzymał uznanie mainstreamu po odcinku „Duety” serialu telewizyjnego Glee miał znaków Santana Lopez i Brittany S. Pierce odniesienia scissoring podczas podejmowania się. Scena otrzymała pewną krytykę za prawdopodobnie nieodpowiednie dla dzieci.

W 2010 roku, w odpowiedzi na California State University, Long Beach odmawiając reklamować sztukę „The Night of the Tribades” na Seventh Street marquee powodu słowa „tribades” w jego tytule, około 24 sztuk teatralnych kierunków protestował przed Brotman Hall symulując tribadism (w tym nożyczki). „Kiedy wpisujesz tribade do wyszukiwarki Google, najwyraźniej pojawia się słowo tribadism, które jest aktem seksualnym i uznali, że jest to niestosowne,” stwierdził jeden ze studentów.

Zobacz też

• Frot (męsko-męska wersja frottage)
• Seks interkuralny (praktyka seksualna polegająca na umieszczeniu przez mężczyznę penisa między udami partnerki i pchnięciu w celu wytworzenia tarcia)
• Seks waniliowy

Ta strona wykorzystuje zawartość Wikipedii. Oryginalny artykuł znajdował się w Tribadism. Listę autorów można zobaczyć w historii strony… Podobnie jak w przypadku LGBT Info, tekst z Wikipedii jest dostępny na licencji Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0.

.