The TCJA Is Increasing The Share Of Households Paying No Federal Income Tax

The Tax Policy Center zaktualizował swoje szacunki dotyczące odsetka Amerykanów, którzy nie płacą federalnych indywidualnych podatków dochodowych. I liczba ta wynosi: 44 procent w 2018 roku – około 2 punkty procentowe powyżej zeszłego roku. Udział niepłacących będzie stale spadał, dopóki przepisy dotyczące indywidualnego podatku dochodowego zawarte w Tax Cuts and Jobs Act (TCJA) nie wygasną po 2025 r., powodując spadek o 2 punkty procentowe.

Podczas gdy udział gospodarstw domowych niepłacących federalnego podatku dochodowego wzrośnie, prawie wszystkie te gospodarstwa domowe będą nadal płacić jakieś podatki – czy to federalne podatki od wynagrodzeń, federalną akcyzę, czy podatki stanowe.

Duży odsetek osób, które nie są winne federalnego podatku dochodowego, jest cechą, a nie błędem kodu dochodowego. Z założenia, federalny podatek dochodowy zawsze wykluczał znaczną część gospodarstw domowych poprzez kombinację osobistych zwolnień, standardowego odliczenia, kwot zerowego przedziału i ostatnio, ulg podatkowych.

Przejęcie TCJA było główną przyczyną skoku o 2 punkty procentowe w niepłacących federalnego podatku dochodowego. Podwyższenie standardowego odliczenia i rozszerzenie ulgi podatkowej dla dzieci (CTC) w ustawie były głównymi czynnikami napędzającymi ten wynik. Jednak efekty tych zmian zostały nieco stłumione przez eliminację zwolnień osobistych.

Frakcja osób niepłacących podatku dochodowego wzrosła w przypadku osób ze wszystkich poza najwyższym kwintylem, a o największą kwotę (3 punkty procentowe) wśród gospodarstw domowych o średnich dochodach.

Dzięki realnemu wzrostowi dochodów w czasie, udział osób, które nie płacą federalnego podatku dochodowego, będzie stale spadać o około pół punktu procentowego rocznie do czasu wygaśnięcia indywidualnych przepisów TCJA w 2025 roku. W 2026 r. Udział osób niepłacących podatku dochodowego spadnie o 2 punkty procentowe.

W 1913 r., Kiedy powstał nowoczesny podatek dochodowy, bardzo niewiele osób płaciło federalne podatki dochodowe. Pierwotne zwolnienie osobiste dla małżeństw wynosiło $4,000, czyli w przybliżeniu $100,000 w dzisiejszych dolarach. Zwolnienie to spadło do $2,000 w 1917 roku (około $25,000 dzisiaj), ale dodano nowe zwolnienie w wysokości $200 dla osób pozostających na utrzymaniu. Zwolnienie to zostało jeszcze bardziej obniżone w czasie II wojny światowej, co zwiększyło liczbę gospodarstw domowych płacących podatek dochodowy, aby pomóc w finansowaniu działań wojennych. Po II wojnie światowej kwota zwolnienia stale spadała w ujęciu realnym, aż do momentu, gdy została zindeksowana o inflację począwszy od 1985 r., a ostatecznie wyeliminowana w 2018 r. przez TCJA. Ten spadek został zrównoważony najpierw przez wprowadzenie standardowego odliczenia, a później przez nowe ulgi podatkowe w dużej mierze dla rodzin o niskich i średnich dochodach z dziećmi, takie jak Earned Income Tax Credit (EITC) i CTC.

Oczywiście prawie wszyscy ci, którzy nie płacą federalnego podatku dochodowego, płacą inne podatki. Jak zauważył nasz były kolega z TPC, Roberton Williams, większość z tych niepłacących pracuje, a więc płaci również podatki od wynagrodzeń, które pomagają wspierać Social Security i Medicare. Około trzy czwarte amerykańskich gospodarstw domowych płaci federalne podatki dochodowe, podatki od wynagrodzeń lub oba te rodzaje podatków. I prawie wszyscy z tych, którzy nie płacą federalnego podatku dochodowego, płacą stanowe podatki dochodowe, podatki od sprzedaży, akcyzy i/lub podatki od nieruchomości.

TPC szacuje, że około 65 procent tych, którzy nie płacą federalnych podatków dochodowych, płaci podatki od wynagrodzeń. Spośród tych, którzy pracują, dwie trzecie będzie miało zobowiązania podatkowe z tytułu podatku dochodowego przekraczające wszelkie kredyty podatkowe podlegające zwrotowi. Tak więc, tylko około 9 procent gospodarstw domowych ma swój podatek od wynagrodzenia w pełni (lub więcej niż w pełni) skompensowany przez te kredyty zwrotne.

Kredyty zwrotne (np. EITC, CTC) umożliwiają niektórym rodzicom o niskich dochodach, którzy pracują, aby nie mieć żadnych łącznych podatków dochodowych i płacowych netto. Te ulgi podatkowe pomagają zapobiec opodatkowaniu wielu gospodarstw domowych, które popadły w ubóstwo.

.