The Reason Why The Dead Are Buried Six Feet Below The Ground

Fraza „sześć stóp pod” jest zawsze synonimem śmierci, ale czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego grób osoby powinien być wykopany na głębokości sześciu stóp?

Najwyraźniej wszystko zaczęło się podczas dżumy w Anglii w 1655 roku. Kiedy dżuma uderzyła w ten obszar, burmistrz Londynu natychmiast wydał ustawę o tym, jak właściwie postępować z martwymi ciałami, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Określono wówczas, że groby powinny być wykopane „na głębokość co najmniej sześciu stóp.”

W końcu nie było potrzeby standardowego pomiaru głębokości grobu. Zasada sześciu stóp pod okazała się bezużyteczna w czasach zarazy, ponieważ to nie zmarli rozprzestrzeniali infekcję, ale pchły, które przenosiły chorobę.

W Ameryce, prawa różniły się w zależności od stanu. W niektórych, trumny lub krypty grobowe potrzebowałyby tylko 18 cali ziemi na wierzchu. Tak więc, nawet grób, który jest płytki jak cztery stopy byłby uważany za akceptowalny. Są nawet takie, które są głębsze niż 12 stóp, a powodem tego jest to, że będzie więcej miejsca dla innych martwych ciał, które mają być umieszczone w tym samym grobie – zazwyczaj krewnych lub bliskich.

W nowoczesnych standardach dotyczących miejsc pochówku, nie ma potrzeby, aby grób był głęboki na sześć stóp. W szczególności obszary narażone na powodzie, takie jak Nowy Orlean, nie chciałyby, aby ich zmarli przestrzegali zasady sześciu stóp pod ziemią, ponieważ doprowadziłoby to jedynie do zalania wodą i wyskoczenia trumien z ziemi. Nawet do dnia dzisiejszego Nowy Orlean boryka się z tym problemem.

Ale tak naprawdę, jak głęboko powinni być pochowani zmarli? Nie ma uniwersalnej miary. Nawet w Wielkiej Brytanii decyzja należy wyłącznie do właściciela, pod warunkiem, że grób jest na tyle głęboki, że zwierzęta nie mogą go wykopać i odsłonić ciała lub trumny.

Jest to tylko kwestia upewnienia się, że zmarły pozostaje pod ziemią.

Subskrybuj aktualizacje Wypisz się z aktualizacji