The Difference Between Panic Disorder and Anxiety

Anxiety może być zdefiniowany jako stan intensywnego niepokoju lub strachu wynikającego z zagrażającego zdarzenia. Ten stan niepokoju może być normalną częścią życia jednostki na zasadzie sporadycznej. Gdy życiowi stresory zdarzają się tak jak zmiana w pracy, rodzinny stres, przygotowywający dla wielkiego egzamin lub planujący znacząco wydarzenie, jeden może czuć przytłaczający i niepokojący. Te niespokojne uczucia rozwiewają się, kiedy wydarzenie się kończy lub stresor życiowy zostaje rozwiązany. U osób z zaburzeniami lękowymi, te niespokojne uczucia nigdy nie znikają i często pogarszają się z czasem. Najczęściej rozpoznawane zaburzenia lękowe według Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM V), zakres od uogólnionego lęku (GAD), zaburzenia lęku społecznego (SAD), i specyficzne fobie do zaburzenia panicznego i agorafobii. Istnieje różnica między zaburzeniem panicznym a lękiem. Osoba zdiagnozowana z zaburzeniami lękowymi nie musi oznaczać, że będą one doświadczać ataków paniki, ponieważ istnieje szerokie spektrum zaburzeń lękowych, począwszy od uogólnionych zaburzeń lękowych, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i zaburzeń panicznych z wielu innych zaburzeń między nimi.

Wiele osób żyje w nadmiarze i martwić i strach, ale są powolne, aby szukać pomocy, ponieważ zakładają, że życie z lękiem jest normalne. Posiadanie uczucia lęku regularnie nie jest normalnym sposobem na życie.

Co czuje atak paniki?

Ataki paniki naśladują sytuacje zagrażające życiu, w których osoba czuje, że umiera. Często objawiają się bólem w klatce piersiowej i brakiem oddechu, które zazwyczaj ustępują w ciągu 10 minut. Zaburzenie paniczne jest rodzajem zaburzenia lękowego, które jest diagnozowane, gdy osoby doświadczają nawracających ataków paniki, po których przez co najmniej jeden miesiąc utrzymuje się strach przed nadchodzącym atakiem paniki. Poniżej przedstawiono typowe oznaki i objawy związane z napadami paniki:

• Palpitacje
• Drżenie
• Duszność
• Uczucie dławienia się
• Ból w klatce piersiowej

.

• Nudności
• Uczucie zawrotów głowy
• Choroby lub uczucie gorąca
• Uczucie mrowienia
• Uczucie oderwania od siebie
• Obawa przed utratą przytomności
• Lęk przed utratą kontroli
• Lęk przed śmiercią

Leczenie zaburzenia panicznego

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) zaleca leczenie pacjentów z zaburzeniem panicznym, gdy objawy powodują dysfunkcję lub znaczny niepokój w takich aspektach życia jednostki jak praca, życie rodzinne, zobowiązania społeczne i zajęcia w czasie wolnym. Benzodiazepiny, takie jak Valium, nie są lekami pierwszego wyboru zalecanymi w leczeniu osób z zaburzeniem panicznym i są przeznaczone dla osób, u których zaburzenie paniczne nie zostało skutecznie wyleczone za pomocą innej psychoterapii lub leczenia farmakologicznego. Leczeniem pierwszego rzutu w przypadku zaburzeń panicznych jest terapia poznawczo-behawioralna z lub bez leków. Leki, które są zalecane obejmują leki przeciwdepresyjne, zwłaszcza selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).

Typy zaburzeń lękowych

Zaburzenia lęku społecznego: Nadmierny i długotrwały lęk przed występami społecznymi przed osobami. Przykłady obejmują posiadanie uczuć upokorzenia, nadmierne obawy, strach i zakłopotanie podczas korzystania z publicznej toalety, jedzenia w miejscach publicznych lub mówienia w miejscach publicznych. Osoby pójdą do skrajnych środków, aby uniknąć tych sytuacji.

• Szczególne fobie: Ekstremalne obawy lub strach przed szczególnym otoczeniu, które mogą tworzyć myśli i emocje uniemożliwiające do tego stopnia, że osoba będzie unikać tych sytuacji za wszelką cenę. Przykłady obejmują wysokości, latanie, węże, krew, pająki i igły.
• Zaburzenia paniczne: Uczucia skrajnego niepokoju, który naśladuje sytuacje zagrażające życiu. Objawy obejmują szybkie bicie serca, ból w klatce piersiowej, drżenie, duszność, uczucie dławienia się, dreszcze lub uczucie gorąca, zawroty głowy, poczucie braku kontroli, skrajny strach przed śmiercią i drętwienie lub mrowienie.
• Agorafobia: Nadmierne zmartwienie lub strach w miejscu, gdzie ucieczka jest trudna, takich jak zamknięta przestrzeń, duży tłum, most, tunele lub wysokości.
• Uogólnione zaburzenie lękowe: charakteryzuje się nadmiernym niepokojem o codziennych zdarzeń, które zwykle nie produkują martwić w populacji ogólnej. Zamartwianie się jest prawie niemożliwe do opanowania i musi występować przez większość dni przez okres co najmniej sześciu miesięcy.
• Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne: myśli wykonywane przez powtarzające się kompulsje są podstawą zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (OCD) Te obsesyjne myśli są natrętne i niechciane, a osoby będą próbowały stłumić lub zneutralizować te myśli lub złagodzić niepokój i strach związany z tymi myślami poprzez powtarzające się kompulsje.

.