Test Depersonalizacji (DDD)

Zaburzenie depersonalizacji, lub uczucie nierealności, jest obecnie znane jako DDD – zaburzenie depersonalizacji / derealizacji.

Obaj zaburzenia depersonalizacji i derealizacji są częścią tego samego zaburzenia.

Różnica polega na tym, że depersonalizacja odnosi się do doświadczenia własnego ja – czucia się jak robot lub poczucia oderwania od własnego ciała, podczas gdy derealizacja odnosi się do doświadczenia poczucia, że świat wokół nas jest nierealny.

Osoby z DDD mogą mieć epizody depersonalizacji lub derealizacji lub obu.

Należy również wspomnieć, że do niedawna zaburzenie depersonalizacji było znane jako DPD.

Poniższy test depersonalizacji nie jest narzędziem diagnostycznym i służy wyłącznie celom edukacyjnym.

Zaznacz wszystkie, które mają zastosowanie:

Czuję się odłączony od moich wspomnień.

Czuję się jak obcy dla samego siebie.

Mam wrażenie, że moje ciało funkcjonuje samodzielnie.

Czuję się odrętwiały emocjonalnie.

Dźwięki wydają się głośniejsze lub cichsze niż są w rzeczywistości.

Mam wrażenie, jakby niektóre negatywne wydarzenia (rozwód, trauma itp.) nigdy się nie wydarzyły.

Nie jestem w stanie wyraźnie pamiętać pewnych rzeczy.

Mam trudności z rozpoznaniem własnego odbicia.

Czuję się tak, jakby moje ja zostało usunięte z mojego ciała.

Czuję, że ludzie, których znam, są mi obcy.

Czuję się oderwany od własnego ciała.

Czuję się jakbym był widzem własnego życia.

Czuję się jakbym obserwował siebie poza moim ciałem.

Czuję się jakbym był robotem.

Czuję się jak we śnie.

Wydaje mi się, że nie mam kontroli nad tym, co robię lub mówię.

Moje otoczenie (ludzie i przedmioty) wydaje się nierealne.

Mam wrażenie, że jestem oderwany od wrażeń cielesnych.

Wydaje mi się, że przedmioty wokół mnie zmieniają swój kształt i/lub rozmiar.

Żyję w transie przypominającym sen.

Pytania kryterialneDSM-5. Zaznacz wszystkie, które dotyczą:

Doświadczam niektórych lub wielu z powyższych objawów regularnie.

Powyższe objawy powodują u mnie znaczny niepokój lub upośledzają moje funkcjonowanie społeczne.

Wiem, że powyższe doświadczenia nie są prawdziwe.

WYNIKI

Jeśli odpowiedział Pan „Prawda” na trzy ostatnie pytania (kryteria DSM-5), może Pan mieć zaburzenie depersonalizacji lub inne zaburzenie, które powoduje podobne objawy.

Inne zaburzenia, które powodują podobne uczucia mogą obejmować inne zaburzenia dysocjacyjne, depresję, nadużywanie substancji lub napady.

Zaburzenie depersonalizacji zazwyczaj dotyka dzieci i młodych ludzi.

Według statystyk, tylko 5 procent przypadków rozpoczyna się po 25 roku życia.

Rozwój zaburzenia po 40 roku życia jest niezwykle rzadki .

Pomimo, że powyższy test nie jest w żaden sposób narzędziem diagnostycznym, ważne jest, abyś umówił się na wizytę u specjalisty zdrowia psychicznego od razu.

Wielu ludzi może doświadczać niektórych z tych objawów w pewnym momencie swojego życia, ale tylko nieliczni cierpią na zaburzenia depersonalizacji.

Często te uczucia ustępują same po krótkim okresie czasu bez żadnego leczenia i bez powodowania znaczących szkód w funkcjonowaniu społecznym.

Jednakże posiadanie uporczywych objawów depersonalizacji jest powodem do niepokoju.

Lęk i depresja, które zwykle towarzyszą wyżej wymienionym objawom, mogą być nawet bardziej uciążliwe niż same nierealne doświadczenia.

Konsultacja ze specjalistą zdrowia psychicznego jest najlepszym sposobem postępowania.