Terapia ciepłem

Kontakt bezpośredni

Uważa się, że terapia ciepłem wilgotnym jest bardziej skuteczna w ogrzewaniu tkanek niż ciepłem suchym, ponieważ woda przenosi ciepło szybciej niż powietrze. Badania kliniczne nie potwierdzają popularnego przekonania, że wilgotne ciepło jest bardziej skuteczne niż suche. Wilgotne ciepło powoduje wrażenie, że tkanka jest ogrzewana głębiej. W rzeczywistości, ostatnie badania wskazują, że rozszerzenie naczyń krwionośnych (naczyń włosowatych), które umożliwiają większy przepływ krwi, ulega poprawie podczas terapii ciepłem suchym. Rozszerzenie naczyń krwionośnych jest głównym celem terapii ciepłem. Terapia ciepłem zwiększa efekt działania na mięśnie, stawy i tkanki miękkie. Ciepło jest zazwyczaj stosowane poprzez umieszczenie urządzenia rozgrzewającego na odpowiedniej części ciała.

Najnowsze rasy urządzeń do terapii ciepłem łączą w sobie grzałkę z włókna węglowego z bezprzewodową baterią litową wielokrotnego ładowania i są wbudowane w konkretny okład ciała (tj. okład na ramię lub okład na plecy) dla ukierunkowanej terapii ciepłem. Urządzenia te mogą być stosowane jako alternatywa dla chemicznych lub podłączanych do prądu poduszek grzewczych, ale nie wykazano, że przynoszą one większe korzyści kliniczne. Wszystkie urządzenia przede wszystkim dostarczają ciepło w celu promowania rozszerzenia naczyń krwionośnych.

Promieniowanie podczerwone

Promieniowanie podczerwone jest wygodnym systemem do ogrzewania części naszego ciała. Ma przewagę nad kontaktem bezpośrednim w tym, że promieniowanie może ogrzewać bezpośrednio obszar, gdzie naczynia włosowate krwi i terminale neuronów są. Gdy ciepło pochodzi ze źródła bezpośredniego kontaktu, musi ogrzać zewnętrzną warstwę skóry, a ciepło jest przenoszone do głębszych warstw przez przewodzenie. Ponieważ do przewodzenia ciepła potrzebny jest gradient temperatury, a istnieje maksymalna temperatura, którą można bezpiecznie stosować (około 42 °C), oznacza to niższą temperaturę w miejscach, gdzie potrzebne jest ocieplenie.

Podczerwień (w skrócie IR) to część widma promieniowania elektromagnetycznego zawarta między 0,78 μm a 1 mm długości fali. Zwykle dzieli się ją na trzy segmenty:

IR-A, od 0,78 do 1,4 μm.
IR-B, od 1,4 do 3 μm.
IR-C, od 3 μm do 1 mm.

Promieniowanie podczerwone jest bardziej przydatne niż promieniowanie widzialne do ogrzewania naszego ciała, ponieważ pochłaniamy większość z niego, w porównaniu z silnym odbiciem światła widzialnego. Głębokość penetracji promieniowania podczerwonego w naszej skórze jest zależna od długości fali. IR-A jest najbardziej przenikliwe i sięga do kilku milimetrów, IR-B przenika do skóry właściwej (ok. 1 mm), a IR-C jest absorbowane głównie w zewnętrznej warstwie naskórka (stratum corneum). Z tego powodu lampy podczerwieni stosowane w celach terapeutycznych emitują głównie promieniowanie IR-A.

.