Soteria (mitologia)

W mitologii greckiej Soteria (starożytna greka: Σωτηρία) była boginią lub duchem (daimon) bezpieczeństwa i zbawienia, wybawienia i zachowania od krzywdy (nie mylić z Eleos). Soteria była także epitetem bogini Persefony, oznaczającym wybawienie i bezpieczeństwo.

Męskim odpowiednikiem Soterii był duch lub daimon Soter. Zarówno Zeus, jak i Dionizos byli tytułowani Soter, więc któryś z nich mógł być jej ojcem; jej matka jest nieznana.

Miała sanktuarium i posąg wykonany na jej cześć w mieście Patrae, które, jak się uważa, zostało założone przez Eurypylosa z Tesalii. Różne teksty wspominają o stworzeniu jej sanktuarium, na przykład:

• Pausanias, Opis Grecji 7. 24. 3 (trans. Jones) (grecki travelogue 2nd century AD): ” mają też sanktuarium Soterii (Bezpieczeństwa). Jej wizerunek móc widzieć nikt oprócz the ksiądz, i the następujący rytuał wykonywać. Biorą ciastka z okręgu od bogini i wrzucają je do morza, mówiąc, że wysyłają je do Arethousy w Syrakousie (Syrakuzy).”
• Pausanias, Opis Grecji 7. 19. 7 & 21. 7: „Eurypylos otworzył skrzynię, zobaczył obraz, i od razu na jego widok oszalał. On kontynuować obłąkany dla the większa część the czas, z rzadki przejrzysty interwał … Jest tam sanktuarium z kamiennym wizerunkiem. Nazywa się ono sanktuarium Soterii (Wybawienia), a historia głosi, że zostało ono pierwotnie założone przez Eurypylosa po wyleczeniu go z szaleństwa.”
• Ovid, Fasti 3. 879 ff (przeł. Boyle) (poezja rzymska I w. p.n.e. do I w. n.e.): „30 marca Comitialis. Kiedy pasterz karmi i zagania swoje dzieci jeszcze cztery razy, a łąki bieleją czterema świeżymi rosami, należy czcić Janusa i delikatne Concordia (Zgoda), Salus Romana (Bezpieczeństwo Rzymu) i Ara Pacis (Ołtarz Pokoju).”

Soteria była przedstawiana jako kobieta nosząca koronę z wieńcem laurowym, symbol zwycięstwa.

W mitologii rzymskiej Soteria jest znana jako Salus (Zachowanie); jednak domena Salusa w większym stopniu charakteryzowała się fizycznym dobrobytem i zdrowiem, a nie bezpieczeństwem i ochroną. Biblijne użycie słowa Soteria wskazuje na jego etymologię z mitologii greckiej, jako że słowo to oznacza „poczwórne zbawienie: wybawienie od kary, mocy, obecności i, co najważniejsze, przyjemności grzechu.”

.