Solubility of Na2SO4, Na2CO3 and their mixture in supercritical water

Rozpuszczalność wielu soli w wodzie gwałtownie maleje wraz z temperaturą w pobliżu punktu krytycznego czystej wody. Przykładami takich soli są siarczany sodu, potasu, litu i węglan sodu. Sole te są zwykle wytwarzane podczas utleniania wody w stanie nadkrytycznym (SCWO) i przyczyniają się do powstawania zanieczyszczeń. Rozpuszczalność Na2CO3 i Na2SO4 została określona w czystej postaci i w obecności siebie nawzajem, dla zakresu temperatur istotnych dla SCWO. Procedura eksperymentalna polegała na przepuszczeniu roztworu soli przez rurkę w stałej temperaturze. Po krótkim okresie inicjacji, podczas którego żadna sól nie przywierała do rurki, sól powyżej granicy rozpuszczalności osadzała się na powierzchni rurki. Roztwór opuszczający sekcję znajdował się więc na granicy rozpuszczalności. Gwałtowny spadek rozpuszczalności soli obserwowano tuż powyżej temperatury pseudokrytycznej. Dla warunków nadkrytycznych rozpuszczalność każdej z soli w postaci mieszaniny była dość zbliżona do rozpuszczalności czystej soli. Przy najwyższej rozważanej gęstości cieczy (∼480 kg/m3) obecność Na2CO3 zmniejsza rozpuszczalność Na2SO4, jak można by się spodziewać na podstawie „efektu wspólnych jonów”.