Sannyasi

Sannyasi, (sanskryt: „porzucający” lub „zrzucający”) również pisane sannyasin, w hinduizmie, asceta religijny, który wyrzekł się świata przez wykonanie własnego pogrzebu i porzucenie wszelkich roszczeń do pozycji społecznej lub rodzinnej. Sannyasis, podobnie jak inni sadhus, lub świętych ludzi, nie są kremowane, ale są zazwyczaj pochowany w pozycji siedzącej medytacji.

Od 5 wieku ce, główne teksty związane to osiągnięcie z czwartym aśrama, lub etap życia, ale początkowo nie było tak, i nie jest pewne, jaki odsetek sadhus kiedykolwiek rzeczywiście przykładem tego ideału. Według standardowej biografii, nawet filozof Śankara nie był takim przykładem, chociaż często uważa się go za archetypowego sannyasina. Nazwa sannyasi oznacza również ascetę, który składa szczególną wierność bogu Sziwie, szczególnie takiego, który należy do zakonu dashanami, o którym mówi się, że został założony w VIII wieku przez Szankarę.

Wśród sannyasis dashanami, najwyższy etap osiągnięć jest rozpoznawany przez tytuł paramahamsa („wielki łabędź”). Ten zaszczytny tytuł jest zwykle nadawany tylko po okresie próbnym trwającym co najmniej 12 lat jako asceta i tylko tym, którzy osiągnęli pełną samoświadomość. Są oni wtedy uważani za wolnych od wszelkich światowych zasad i obowiązków, w tym formalnych zobowiązań religijnych i często oczekuje się od nich, że będą czcić tylko wewnętrznie. Chociaż jego własne praktyki były zarówno Shakta (mieszanka Shaivizmu i lokalnego kultu bogini-matki) i głęboko oddane, dziewiętnastowieczny święty Ramakrishna jest czasami uważany za współczesnego paramahamsę.