Rozpad gamma
On 10 listopada, 2021 by adminRozpad gamma, rodzaj promieniotwórczości, w którym niektóre niestabilne jądra atomowe rozpraszają nadmiar energii w spontanicznym procesie elektromagnetycznym. W najbardziej powszechnej formie rozpadu gamma, znanej jako emisja gamma, promieniowanie gamma (fotony, lub pakiety energii elektromagnetycznej, o bardzo krótkiej długości fali) jest wypromieniowywane. Rozpad gamma obejmuje również dwa inne procesy elektromagnetyczne, konwersję wewnętrzną i produkcję par wewnętrznych. W konwersji wewnętrznej, nadmiar energii w jądrze jest bezpośrednio przekazywany do jednego z jego własnych elektronów krążących po orbicie, co powoduje wyrzucenie elektronu z atomu. W wewnętrznej produkcji par, nadmiar energii jest bezpośrednio przekształcany w polu elektromagnetycznym jądra na elektron i pozyton (dodatnio naładowany elektron), które są razem emitowane. Konwersja wewnętrzna zawsze w jakimś stopniu towarzyszy dominującemu procesowi emisji gamma. Niektóre jądra w próbce rozpadają się przez emisję gamma, inne przez konwersję wewnętrzną. Produkcja par wewnętrznych wymaga, aby nadmiar energii niestabilnego jądra był co najmniej równy połączonym masom elektronu i pozytonu (czyli przekraczał 1 020 000 elektronowoltów).
Niestabilne jądra, które ulegają rozpadowi gamma są produktami albo innych rodzajów promieniotwórczości (rozpad alfa i beta) lub innego procesu jądrowego, takiego jak wychwyt neutronów w reaktorze jądrowym. Te jądra produktów mają więcej niż ich normalna energia, którą tracą w dyskretnych ilościach jako fotony promieniowania gamma, aż osiągną najniższy poziom energetyczny lub stan uziemienia.
Typowe okresy półtrwania dla emisji gamma są niezmiernie krótkie (od około 10-9 do 10-14 sekundy). Kiedy okresy półtrwania dla emisji gamma są mierzalne, jądro w wyższym stanie energetycznym przed wypromieniowaniem fotonu i jądro w niższym stanie energetycznym nazywane są izomerami jądrowymi. Zobacz także izomer.
Dodaj komentarz