Prawdziwa historia pielgrzym's statek Mayflower w Londynie

Z Rotherhithe, południowo-wschodni Londyn, statek, Mayflower, po raz pierwszy wyruszył w swoją słynną misję pielgrzyma. It’s all commemorated on the banks of The Thames.

Between 10 and 12 percent of Americans claim to trace their lineage back to the colonists that sailed from England on the Mayflower in 1620. Konwencjonalna mądrość głosi, że nazwali oni swoje miejsce lądowania „Plymouth”, po angielskim mieście, z którego wypłynęli. Prawda jest jednak taka, że Mayflower miał tylko przelotny związek z Plymouth. Spora część jego pasażerów pochodziła z East Midlands, a załoga najprawdopodobniej z południowego Londynu.

To właśnie z Rotherhithe w południowym Londynie tak naprawdę rozpoczęła się podróż do Ameryki. I być może zaskakująco to właśnie tam można dziś znaleźć więcej pomników Mayflower niż gdziekolwiek indziej w Wielkiej Brytanii. Więc gdzie Plymouth pojawia się w tej historii?

Miejsce, w którym emigranci ostatecznie założyli kolonię, zostało już nazwane New Plymouth (znane również jako Plimouth lub Plimoth) przez angielskiego żołnierza i odkrywcę kapitana Johna Smitha ze sławą Jamestown. Nazwa ta była jedną z wielu opartych na angielskich hrabstwach, miastach i miasteczkach używanych do zastąpienia oryginalnych nazw tubylców. Po raz pierwszy pojawiła się na mapach w 1616 roku, cztery lata przed przybyciem Pielgrzymów na statku Mayflower. Ponieważ miejsce, z którego ostatecznie wypłynęli w Anglii, przypadkowo również nazywało się Plymouth, zdecydowali się oni zachować tę nazwę dla swojej osady.

Statek został zakontraktowany i zaokrętowany w Rotherhithe, jednakże, skąd Mayflower popłynął do Southampton, 150 mil na wschód od Plymouth. Tutaj na pokład weszło więcej pasażerów, a do Mayflowera dołączył siostrzany statek Speedwell, który przywiózł emigrantów z Holandii.

Niestety na morzu Speedwell wkrótce zaczął przeciekać, co zmusiło oba statki do powrotu do Dartmouth w celu naprawy przed ponownym wyruszeniem w drogę. Około 300 mil za morzem, Speedwell ponownie zaczął przeciekać. Tym razem powrócono do Plymouth, które, będąc położone na zachód od Southampton i Dartmouth, było wygodniejszym portem do zawinięcia.

Ładunek Speedwella i wielu jego pasażerów zostało następnie przeniesionych na zatłoczony już Mayflower, który po raz trzeci wypłynął do Nowego Świata. Tak więc, pomimo legendarnych powiązań z podróżą, Mayflower mógł nigdy nie ujrzeć Plymouth, gdyby Speedwell był bardziej zdatny do żeglugi.

The Mayflower został zbudowany ponad 300 mil od Plymouth, w mieście Harwich w North Essex, gdzie został zwodowany i zarejestrowany. Wraz z trzema partnerami biznesowymi statek został zakupiony przez człowieka, który został jego kapitanem. Był to Christopher Jones, który mieszkał i był żonaty w Harwich. Jego małe konsorcjum biznesowe prowadziło następnie Mayflower jako statek handlowy.

W 1611 roku Jones przeniósł się do Rotherhithe, parafii w Surrey, ale obecnie części londyńskiej dzielnicy Southwark. (Londyńczycy wymawiają to „Suthuk”.) Było to miejsce bardzo preferowane przez kupców morskich ze względu na jego położenie nad Tamizą, wystarczająco głębokie w tym miejscu dla dużych statków, aby rzucić kotwicę i z łatwym dostępem do Morza Północnego, do którego Tamiza płynęła, bez mostów przeszkadzających w podróży.

Rotherhithe leży nieco mniej niż dwie mile na wschód od Tower Bridge, na półwyspie, który wystaje do Tamizy. Przebudowa jest w powietrzu dla dużej części tego obszaru, co oznacza, że teraz jest czas na wizytę, podczas gdy punkty orientacyjne jego starożytnej historii są nadal dostępne do oglądania.

Dla poszukiwaczy Mayflower, pierwszym punktem zatrzymania musi być pub przy 117 Rotherhithe Street. Na jego dachu można dostrzec wskazówkę dotyczącą jego znaczenia w historii Mayflower: łopatkę pogodową w kształcie słynnego statku. Pub nosi nazwę The Mayflower od 1957 roku. Wcześniej był to Spread Eagle and Crown, ale w 1620 roku był to The Shippe Inn.

Według popularnego mitu kapitan Jones przywiązał Mayflower obok pubu, aby uniknąć płacenia podatków za cumowanie. Dziś, jeśli zejdziesz po schodach na lewo od wejścia do pubu, wyjdziesz na nabrzeże, gdzie molo zabrałoby pasażerów i załogantów na pokład.
Obszar wokół Rotherhithe w 1600 roku przyciągnął wielu głośnych Dissenters, którzy odmówili dostosowania się do oficjalnej linii Kościoła Anglikańskiego. Ci separatyści, którzy oderwali się od Kościoła Anglii, widzieliby duży ruch w górę i w dół rzeki, gdy statki odpływały do obcych krajów. Dodajmy do tego obecność słynnego kapitana morskiego w ich społeczności i trudno się dziwić, że zwrócono się do niego z prośbą o zabranie religijnych buntowników do miejsca, w którym mogliby rozpocząć nowe życie w Nowym Świecie.

Kapitan Jones wybrał swoją załogę spośród lokalnych marynarzy i w sierpniu 1620 roku, z pierwszą falą pasażerów na pokładzie, Mayflower opuścił stopnie w pobliżu dzisiejszego pubu Mayflower, zmierzając do Southampton na pierwszym etapie tego, co stało się jego historyczną podróżą.

Po transatlantyckiej podróży Christopher Jones wrócił do Rotherhithe, gdzie zmarł w 1622 roku. On i dwóch jego partnerów biznesowych zostało pochowanych w miejscowym kościele, gdzie jego dzieci zostały ochrzczone. Ten kościół, który pochodził z XII wieku, już nie istnieje. Mary the Virgin, który został zbudowany w tym samym miejscu w 1716 roku, posiada trzy pomniki upamiętniające kapitana i rejs.

Aby dotrzeć do kościoła z pubu Mayflower, należy przejść wzdłuż St. Marychurch Street, która odpowiednio prowadzi obok Mayflower Street. Jest to piękny kościół, zbudowany dla zgromadzenia 1000 osób i zaprojektowany przez brytyjskiego architekta Johna Jamesa, współpracownika Sir Christophera Wrena.

Pamiętając podróż i jej załogę, tablica na ścianie wieży kościoła stwierdza:

„W 1620 roku Mayflower wypłynął z Rotherhithe na pierwszym etapie swojej epickiej podróży do Ameryki. Dowodził nim kapitan Christopher Jones z Rotherhithe.”

Wewnątrz kościoła inna tablica pamiątkowa, wzniesiona z okazji 250. rocznicy konsekracji kościoła, stwierdza: „The Mayflower. Christopher Jones, kapitan i współwłaściciel został pochowany na tym cmentarzu, 5 marca 1622 r.”

Dokładna lokalizacja grobów kapitana Jonesa i jego partnerów biznesowych nie jest znana, ale na cmentarzu kościelnym znajduje się jeszcze jeden pomnik, ten w kształcie posągu, przedstawiający kapitana Mayflower trzymającego na rękach małe dziecko. Jest on przedstawiony jako spoglądający za siebie w kierunku Anglii, podczas gdy dziecko spogląda przed siebie w kierunku Ameryki. Posąg, który został odsłonięty w 1995 roku, jest autorstwa projektanta i rzeźbiarza sztuki publicznej Jamie Sargeanta.

Ostatni pomnik w Rotherhithe upamiętniający podróż Mayflower stoi przy Cumberland Wharf, w odległości krótkiego spaceru wzdłuż Rotherhithe Street, na wschód od pubu Mayflower. W rogu tego małego placu z widokiem na rzekę stoi posąg Pielgrzyma i małego chłopca.

Although it’s pretty much certain today that the Pilgrims didn’t wear the smocks and tall hats with which they have become habitually associated, that’s the way the statue is traditionally dressed. Chłopiec, dość niekonsekwentnie, ubrany jest w stylu kioskarza z lat 30. Czyta gazetę, zwaną Słonecznym Tygodnikiem, której rzeźbione strony opowiadają historię Mayflower i wszystko, co wydarzyło się w Ameryce od 1620 roku.

Podróż jest pokazana w komiksie na jednej stronie; inne przedstawiają obrazy Ameryki na przestrzeni wieków, od kowboja, Statuy Wolności, Empire State Building, amerykańskich samochodów, amerykańskiego żołnierza i innych. Pielgrzym stoi jak duch, czytając gazetę i wskazując na stronę nad ramieniem chłopca, podczas gdy mały pies skacze wokół ich stóp.
W dalszym zamierzonym anachronizmem, Pielgrzyma kieszeni zawiera kopię A-Z mapy ulic Londynu, który (pomimo nie wchodząc w życie do 1930s) jest z 1620. W jego kieszeni znajduje się również krucyfiks i pazur homara, a u stóp chłopca leżą różne narzędzia – nożyczki, młotek, kombinerki i pędzel. Posąg został zamówiony w 1991 roku, nazwany Sunshine Weekly and the Pilgrim’s Pocket.

Kwatery:

London City Hotel: Idealnie położony do zwiedzania Rotherhithe i najbardziej znanych nadrzecznych zabytków Londynu.

Holiday Inn Express, Limehouse: Usytuowany w sercu Londynu, Docklands, blisko rzeki z łatwym dostępem pociągiem do centrum Londynu.

The Tower: Blisko do Tower Bridge, Tower of London i St. Katherine Docks.

To Eat and Drink:

The Mayflower: XVII-wieczny pub w przerobionym magazynie z widokiem na Tamizę, słynący z niedzielnych pieczonych obiadów.

The Salt Quay: brytyjski gastropub w przerobionym magazynie z widokiem na Tamizę, słynący z niedzielnych pieczonych obiadów.

The Yellow House: Sezonowe brytyjskie menu z muzyką na żywo, szczególnie popularne ze względu na pizze opalane drewnem.

* Pierwotnie opublikowane w kwietniu 2017 r.