Pomóż wytyczyć drogę kobietom w sztuce!

W wieku 15 lat Vigée-LeBrun zarabiała na malowaniu portretów wystarczająco dużo pieniędzy, aby utrzymać siebie, owdowiałą matkę i młodszego brata. Szkolona przez ojca, portrecistę Louisa Vigée, wstąpiła w wieku 19 lat do paryskiej Akademii Świętego Łukasza. Dwa lata później poślubiła Jean-Baptiste-Pierre LeBruna, malarza i handlarza dziełami sztuki, który pomógł jej zdobyć cenny dostęp do świata sztuki.

Talent Vigée-LeBrun pomógł jej zadowolić nawet najbardziej wymagających klientów. Wkrótce zwróciła na siebie uwagę francuskiej królowej, która w 1783 roku mianowała ją członkiem potężnej paryskiej Akademii Królewskiej. Jako jedna z zaledwie czterech kobiet-akademików, Vigée-LeBrun cieszyła się wysoką pozycją artystyczną, społeczną i polityczną. Jej pozycja stała się zbyt wysoka, ponieważ po wybuchu rewolucji francuskiej była zmuszona uciec z kraju wraz z dziewięcioletnią córką.

W ciągu następnych 12 lat artystce zlecono wykonanie portretów najbardziej znanych mieszkańców Rzymu, Wiednia, Petersburga, Moskwy i Berlina. Po krótkich, bardzo udanych pobytach w Anglii i Szwajcarii, Vigée-LeBrun powróciła na stałe do Francji w 1809 roku. Ostatnie 33 lata życia dzieliła między swoją paryską rezydencję, gdzie urządzała błyskotliwe salony, a wiejski dom w Louveciennes. Uczeni szacują, że Vigée-LeBrun stworzyła ponad 600 obrazów. Jej pamiętniki, opublikowane pierwotnie w latach 1835-37, były wielokrotnie tłumaczone i przedrukowywane.