Peplos

Peplos (grecki: ὁ πέπλος) to długa na ciało szata ustanowiona jako typowy strój dla kobiet w starożytnej Grecji do 500 r. p.n.e. (okres klasyczny). Była to długa, rurkowata tkanina z górną krawędzią złożoną do połowy, tak że to co było górą rurki było teraz udrapowane poniżej talii, a dół rurki był na kostce. Szata była wtedy zebrana o talii i złożona górna krawędź przypięta nad ramionami. Złożona górna część tuby sprawiała wrażenie drugiego elementu odzieży. (Posągi Kariatydy pokazują typową draperię.)

Atena nosząca zwykły dorycki chiton, ok. 460 p.n.e.

Tzw. „Exaltation de la Fleur” (wywyższenie kwiatu), fragment ze steli grobowej: dwie kobiety w peplosie i kekryphalos (siatka na włosy), trzymają kwiaty maku lub granatu i być może mały woreczek z nasionami. Marmur pariański, ok. 470-460 p.n.e. Z Pharsalos, Thessaly.

Peplos był drapowany i otwarty po jednej stronie ciała, jak dorycki chiton. Nie powinien być mylony z jońską chiton, która była kawałkiem tkaniny złożonej i zszyte razem wzdłuż dłuższego boku, aby utworzyć rurkę. Klasyczny ubiór jest reprezentowany w greckim malarstwie wazowym od 5 wieku p.n.e. i w metopach świątyń w porządku doryckim.

Spartańskie kobiety nadal nosiły peplos znacznie później w historii niż inne kultury greckie. To było również krótsze i z rozcięciami na boku powodując innych Greków do ich nazwania phainomērídes (φαινομηρίδες) „thigh-showers”.

.