Nabyty zespół aleksji z agrafią w dzieciństwie

Nabyty zespół aleksji z agrafią jest wyraźnym zaburzeniem czytania i pisania przy braku znaczących innych zaburzeń językowych, które odnotowano głównie u dorosłych. Czyste przypadki są rzadkie, a większość pacjentów wykazuje łagodne deficyty afazji. U dzieci nabyte zaburzenia czytania i pisania są zazwyczaj opisywane jako część bardziej złożonych zespołów afazji, które w równym stopniu dotyczą języka mówionego i pisanego, na przykład afazji Broca lub Wernicke’a. Udokumentowane przypadki dominujących nabytych zaburzeń czytania i pisania w dzieciństwie są wyjątkowe. Opisujemy przypadek 11-letniego praworęcznego chłopca, u którego w wyniku pęknięcia malformacji tętniczo-żylnej doszło do krwiaka skroniowo-potylicznego po stronie lewej i u którego kolejno występował zespół nabytej aleksji z agrafią połączony z trudnościami w znajdowaniu słów. Dane neuropsychologiczne i neurolingwistyczne wykazały brak współistniejącego zespołu Gerstmanna i/lub zespołu zakrętu kątowego. Powrót do zdrowia w zakresie anomii był dość korzystny, natomiast powrót do sprawności w zakresie języka pisanego był bardziej długotrwały i miał wpływ na dalsze osiągnięcia szkolne pacjentki. Przypadek ten przypomina historyczny przypadek z dzieciństwa opisany w 1939 roku i jest zgodny z przypadkami u dorosłych pod względem lokalizacji zmian i obrazu semiologicznego.