Measurement of carbohydrate-deficient transferrin (CDT) in a general medical clinic: is this test useful in assessing alcohol consumption

Celem tego badania był pomiar transferyny z niedoborem węglowodanów (CDT) w surowicy krwi u kolejnych pacjentów uczęszczających do poradni ogólnej z różnym spożyciem alkoholu, aby określić jego wartość w ocenie takiego spożycia. Do badania wybrano osiemdziesięciu jeden kolejnych pacjentów (42 mężczyzn, 39 kobiet) w wieku 20-85 lat (mediana = 49,5 roku) uczęszczających do poradni. Każdy z pacjentów wypełniał dzienniczek alkoholowy z wyszczególnieniem jednostek alkoholu spożytych w poprzednim tygodniu, kwestionariusz CAGE oraz wywiad alkoholowy, a także wykonywał konwencjonalne badania krwi, w tym średnią objętość ciała (MCV), testy czynnościowe wątroby oraz gamma-glutamylotransferazę (GGT). CDT oceniano przy użyciu enzymatycznego testu immunologicznego (CDTect, Pharmacia). Grupa składała się z 17 abstynentów, 28 osób pijących mało (<100 g/tydzień), 23 osoby pijące umiarkowanie (100-400 g/tydzień) i 13 osób pijących dużo (>400 g/tydzień). Mediana CDT w surowicy osób pijących intensywnie (25,5 U/l) była istotnie wyższa niż u pozostałych (mediana = 17 U/l, test Kruskala-Wallisa, P = 0,01). CDT w surowicy korelowała istotnie z wynikiem CAGE (test Manna-Whitneya, P = 0,01), ale słabo z zapisami w dzienniczku alkoholowym (r = 0,1, P = 0,4). Jednakże korelacje pomiędzy GGT i zapisami w dzienniku (r = 0,43, P = 0,001) i MCV z zapisami w dzienniku (r = 0,5, P < 0,001) były znaczące. Czułość, swoistość i pozytywna wartość predykcyjna dla podwyższonego CDT w surowicy wynosiły odpowiednio 69, 81 i 41% w wykrywaniu ciężkiego picia. Pozytywne wartości predykcyjne dla różnych parametrów wynosiły 43% dla podwyższonego stężenia GGT w surowicy, 41% dla podwyższonego MCV erytrocytów i 75% dla pozytywnego wyniku w kwestionariuszu CAGE. Gdy zastosowano kombinację markerów CDT, GGT i MCV, podwyższenie dwóch z trzech markerów pozwalało wykryć ciężkie picie z czułością 85%, swoistością 88% i pozytywną wartością predykcyjną 61%. Stwierdzono, że u pacjentów z szerokim zakresem spożycia alkoholu konwencjonalne markery, takie jak GGT i MCV erytrocytów, są bardziej odpowiednie do oceny spożycia alkoholu niż CDT w surowicy. CDT w surowicy w połączeniu z GGT w surowicy i MCV erytrocytów było przydatne w wykrywaniu ciężkiego picia. Podkreśla się znaczenie starannego zbierania wywiadu, w tym stosowania standaryzowanego kwestionariusza.