Marcaine – Side Effects

Reakcje na MARCAINE są charakterystyczne dla reakcji związanych z innymi amidowymi środkami znieczulenia miejscowego. Główną przyczyną działań niepożądanych tej grupy leków jest nadmierne stężenie w osoczu, które może być spowodowane przedawkowaniem, niezamierzonym wstrzyknięciem wewnątrznaczyniowym lub powolnym rozkładem metabolicznym.

Najczęściej występujące ostre działania niepożądane, wymagające natychmiastowego przeciwdziałania, dotyczą OUN i układu sercowo-naczyniowego. Te działania niepożądane są na ogół związane z dawką i wynikają z wysokiego stężenia w osoczu, które może być skutkiem przedawkowania, szybkiego wchłaniania z miejsca wstrzyknięcia, zmniejszenia tolerancji lub niezamierzonego wewnątrznaczyniowego wstrzyknięcia roztworu środka znieczulenia miejscowego. Oprócz toksyczności ogólnoustrojowej związanej z dawką, niezamierzone podpajęczynówkowe wstrzyknięcie leku podczas zamierzonego wykonywania znieczulenia zewnątrzoponowego ogonowego lub lędźwiowego lub blokad nerwów w okolicy kręgosłupa (zwłaszcza w okolicy głowy i szyi) może spowodować niedowentylowanie lub bezdech („Całkowite lub wysokie ciśnienie rdzeniowe”). Może również dojść do niedociśnienia z powodu utraty napięcia współczulnego i porażenia oddechowego lub niedowentylacji z powodu rozszerzenia dogłowowego motorycznego poziomu znieczulenia. Może to prowadzić do wtórnego zatrzymania krążenia, jeśli nie jest leczone. Pacjenci w wieku powyżej 65 lat, zwłaszcza z nadciśnieniem tętniczym, mogą być narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia hipotensyjnego działania MARCAINE. Czynniki wpływające na wiązanie z białkami osocza, takie jak kwasica, choroby ogólnoustrojowe, które zmieniają wytwarzanie białek lub konkurencja innych leków o miejsca wiązania z białkami, mogą zmniejszać indywidualną tolerancję.

Reakcje ze strony OUN: Charakteryzują się one pobudzeniem i (lub) depresją. Może wystąpić niepokój, lęk, zawroty głowy, szum w uszach, niewyraźne widzenie lub drżenie, które może prowadzić do drgawek. Pobudzenie może być jednak przemijające lub nieobecne, a pierwszym objawem działania niepożądanego jest depresja. Szybko po tym może nastąpić senność łącząca się z utratą przytomności i zatrzymaniem oddechu. Innymi działaniami ze strony OUN mogą być nudności, wymioty, dreszcze i zwężenie źrenic.

Częstość występowania drgawek związanych ze stosowaniem środków znieczulenia miejscowego różni się w zależności od stosowanej procedury i całkowitej podanej dawki. W przeglądzie badań dotyczących znieczulenia zewnątrzoponowego, jawna toksyczność postępująca do drgawek wystąpiła w około 0,1% przypadków podania środka znieczulenia miejscowego.

Reakcje ze strony układu sercowo-naczyniowego: Duże dawki lub niezamierzone wstrzyknięcie wewnątrznaczyniowe mogą prowadzić do dużego stężenia leku w osoczu i związanej z tym depresji mięśnia sercowego, zmniejszenia rzutu serca, blokady serca, niedociśnienia, bradykardii, komorowych zaburzeń rytmu, w tym częstoskurczu komorowego i migotania komór oraz zatrzymania akcji serca (patrz OSTRZEŻENIA, ŚRODKI OSTROŻNOŚCI i PRZECIWWSKAZANIA).

Alergia: Reakcje typu alergicznego są rzadkie i mogą wystąpić w wyniku wrażliwości na środek znieczulenia miejscowego lub na inne składniki preparatu, takie jak przeciwbakteryjny środek konserwujący metyloparaben zawarty w fiolkach wielodawkowych lub siarczyny w roztworach zawierających epinefrynę. Reakcje te charakteryzują się takimi objawami, jak pokrzywka, świąd, rumień, obrzęk naczynioruchowy (w tym obrzęk krtani), tachykardia, kichanie, nudności, wymioty, zawroty głowy, omdlenia, nadmierne pocenie się, podwyższona temperatura i ewentualnie symptomatologia podobna do anafilaktoidalnej (w tym ciężkie niedociśnienie tętnicze). Zgłaszano występowanie wrażliwości krzyżowej wśród członków grupy amidowych środków znieczulenia miejscowego. Przydatność badań przesiewowych w kierunku wrażliwości nie została ostatecznie ustalona.

Neurologiczne: Częstość występowania niepożądanych reakcji neurologicznych związanych ze stosowaniem środków znieczulenia miejscowego może być związana z całkowitą podaną dawką środka znieczulenia miejscowego, a także zależy od konkretnego zastosowanego leku, drogi podania i stanu fizycznego pacjenta. Wiele z tych działań może być związanych z technikami znieczulenia miejscowego, z udziałem lub bez udziału leku.

W praktyce stosowania blokady zewnątrzoponowej ogonowej lub lędźwiowej może wystąpić sporadyczne niezamierzone przedostanie się cewnika lub igły do przestrzeni podpajęczynówkowej. Późniejsze działania niepożądane mogą częściowo zależeć od ilości leku podawanego śródskórnie oraz fizjologicznych i fizycznych skutków nakłucia opony twardej. Wysoki kręgosłup charakteryzuje się porażeniem kończyn, utratą przytomności, porażeniem oddechowym i bradykardią.

Efekty neurologiczne po znieczuleniu zewnątrzoponowym lub ogonowym mogą obejmować blokadę kręgosłupa o różnej wielkości (w tym wysoką lub całkowitą blokadę kręgosłupa); niedociśnienie wtórne do blokady kręgosłupa; zatrzymanie moczu; nietrzymanie kału i moczu; utratę czucia w kroczu i funkcji seksualnych; utrzymujące się znieczulenie, parestezje, osłabienie, porażenie kończyn dolnych i utrata kontroli zwieraczy, z których wszystkie mogą mieć powolny, niepełny lub żaden powrót do zdrowia; ból głowy; ból pleców; septyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; spowolnienie porodu; zwiększona częstość porodów z użyciem kleszczy; porażenia nerwów czaszkowych z powodu trakcji na nerwach spowodowanej utratą płynu mózgowo-rdzeniowego.

Efekty neurologiczne występujące po innych procedurach lub drogach podania mogą obejmować utrzymujące się znieczulenie, parestezje, osłabienie, porażenie, z których wszystkie mogą ulegać powolnemu, niepełnemu lub całkowitemu ustąpieniu.

.