Management of the Ebro River Basin: Past, present and future

Dorzecze rzeki Ebro (85 500 km2 w NE Hiszpanii) charakteryzuje się wyraźną heterogenicznością przestrzenną w zakresie geologii, topografii, klimatologii i użytkowania ziemi. Wiele zbiorników (138, całkowita pojemność magazynowania wody 6,837 hm3) i kanałów zostało zbudowanych w tym wieku do nawadniania rolnictwa, produkcji energii elektrycznej i użytku domowego. Obecnie, nawadnianie jest dozwolone na 778.284 ha. Istnieje również 40 systemów akwakultury, które produkują 35% całkowitej hiszpańskiej produkcji pstrąga. Ujście rzeki Ebro (obszar delty o powierzchni 320 km2) jest bardzo produktywne dla rolnictwa i rybołówstwa. Działalność przemysłowa jest zlokalizowana w górnej północno-zachodniej i środkowej części dorzecza, co powoduje niską jakość wody w systemie fluwialnym. Zasolenie gruntów i wód rzecznych występuje w części środkowej, z powodu rozpuszczania soli, spływów z nawadnianych pól i poboru wód gruntowych. Za obecne zarządzanie odpowiedzialne są różne agencje administracyjne. Specjalna agencja jest odpowiedzialna za kontrolę i dystrybucję wody. Nowy plan zarządzania został niedawno przygotowany, a jego głównym celem jest zaspokojenie zapotrzebowania na wodę, które szacuje się na 7000 hm3 rocznie-1 (18 200 hm3 rocznie-1 to szacowana dostępna woda). Większość tej wody pochodzi z rolnictwa do nawadniania (6.310 hm3 r-1), użytku ludzkiego (313 hm3 r-1) i działalności przemysłowej (414 hm3 r-1). Zapotrzebowanie na wodę pochodzi również z innych dorzeczy. Całkowite zapotrzebowanie na wodę w dorzeczu Ebro na rok 2015 oszacowano na 10 771 hm3 rocznie, przy zachowaniu podobnych proporcji jak poprzednio dla trzech głównych zastosowań. W przyszłości oszczędzanie i recykling wody powinny zostać włączone do zarządzania dorzeczem jako część strategii dystrybucji wody w zależności od istniejących i potencjalnych zastosowań w dorzeczu oraz w celu promowania i ponownego dostosowania wykorzystania gruntów i wody do dostępności zasobów, w tym międzyrocznych wahań klimatycznych, oraz w celu zachowania siedlisk naturalnych.