Kora (botanika)

Kora jest zewnętrzną warstwą łodygi lub korzenia w roślinie, leżącą poniżej epidermy, ale poza wiązkami naczyniowymi. Jest to również warstwa powierzchniowa lub „skóra” nieowocującej części ciała niektórych porostów.

Przekrój poprzeczny łodygi rośliny lnu:
1. Pith
2. Protoxylem
3. Xylem I
4. Phloem I
5. Sklerenchyma (włókno łykowe)
6. Kora
7. Epiderma

Kora składa się głównie z dużych cienkościennych komórek parenchymy układu tkanki podstawowej i wykazuje niewielkie lub żadne zróżnicowanie strukturalne. Zewnętrzne komórki korowe często nabywają nieregularnie pogrubione ściany komórkowe i nazywane są komórkami kolenchymy. Niektóre z zewnętrznych komórek korowych mogą zawierać chloroplasty. Kora tworzy warstwy komórek, z których zbudowany jest korek. Jest ona odpowiedzialna za transport materiałów do cylindra centralnego korzenia na drodze dyfuzji, a także może służyć do magazynowania pokarmu w postaci skrobi. Najbardziej wewnętrzną warstwą kory jest endoderma.

W porostach kora jest „skórką”, czyli zewnętrzną warstwą tkanki ogonka, która pokrywa niezróżnicowane komórki medulli. Porosty fruticose mają jedną korę otaczającą gałęzie, nawet spłaszczone, liściaste formy; porosty foliose mają różne kory górne i dolne; porosty crustose, placodioid i squamulose mają górną korę, ale nie mają dolnej kory; porosty leprose nie mają żadnej kory.

.