Kontrakt ze stałą ceną

A400MEdit

Niemiecki szef firmy Airbus, Tom Enders, stwierdził, że kontrakt ze stałą ceną na samolot transportowy A400M był katastrofą wynikającą z naiwności, nadmiernego entuzjazmu i arogancji, stwierdzając: „Gdybyś zaoferował go amerykańskiemu kontrahentowi obronnemu, takiemu jak Northrop, uciekłby od niego na milę”. Stwierdził, że jeśli kontrakt nie zostanie renegocjowany, projekt musi zostać porzucony.

A-12 Avenger IIEdit

Kontrakt na rozwój amerykańskiego A-12 Avenger II był kontraktem motywacyjnym o stałej cenie, a nie kontraktem o stałej cenie, z ceną docelową 4,38 mld USD i ceną pułapową 4,84 mld USD. Miała to być unikalna konstrukcja typu stealth, latające skrzydło. W dniu 7 stycznia 1991 r. Sekretarz Obrony anulował program. Było to największe zerwanie kontraktu w historii DoD. Zamiast oszczędzać koszty, przewidywano, że jednostka pochłonie 70 procent budżetu marynarki wojennej USA na samoloty w ciągu trzech lat.

KC-46 PegasusEdit

Kontrakt Boeinga KC-46 Pegasus był kontraktem o stałej cenie. Ze względu na historię przekroczeń kosztów, jest to przykład tego, jak kontrakty ze stałą ceną obciążają ryzykiem sprzedawcę, w tym przypadku Boeinga. Łączna suma przekroczeń kosztów dla tego samolotu wyniosła około 1,9 miliarda dolarów. Jednak Boeing był w stanie zaabsorbować te koszty i uzyskał zgodę Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych na wprowadzenie KC-46 do produkcji.

ConstructionEdit

Kanadyjski „Stipulated Price Contract” (CCDC-2) opracowany przez Canadian Construction Documents Committee, poprawiony w lutym 2008 r., przewiduje, że właściciel nieruchomości i główny wykonawca uzgadniają, że praca jest wykonywana za stałą cenę lub kwotę ryczałtową.