Kościół katolicki i judaizm

Pius XIIEdit

Niektóre grupy żydowskie i historycy twierdzą, że papież Pius XII, który był papieżem w latach 1939-1958, milczał podczas Holokaustu i nie zrobił wystarczająco dużo, aby ratować życie. Starali się o dostęp do watykańskich archiwów z czasów II wojny światowej, by ustalić, czy papież Pius XII zrobił wystarczająco dużo, by pomóc Żydom przed lub w czasie wojny, czy też miał pewną sympatię dla reżimu nazistowskiego. Watykan do 2020 roku utrzymywał politykę zezwalania na jedynie częściowy dostęp do archiwów.

Grupy żydowskie i historycy od lat argumentowali, że Watykan nie powinien posuwać się naprzód z beatyfikacją Piusa, dopóki nie zostaną otwarte pełne wojenne archiwa Watykanu.

W dniu 2 marca 2020 roku Watykan otworzył dla historyków swoje archiwa dotyczące papieża Piusa XII.

Skrucha KościołaEdit

W dodatku, chociaż społeczność żydowska doceniła oświadczenie Jana Pawła II z 1994 roku, We Remember: A Reflection on the Shoah, które oferowało mea culpa za rolę chrześcijan w Holokauście, niektóre grupy żydowskie uważały, że oświadczenie było niewystarczające, ponieważ koncentrowało się na poszczególnych członkach Kościoła, którzy pomagali nazistom, przedstawiając ich jako działających wbrew nauce Kościoła.

Niektórzy krytycy uważają, że oświadczenie było nieodpowiedzialne, ponieważ zwolniło sam Kościół z jakiejkolwiek winy. Trwające spory dotyczą również niektórych praktycznych skutków Holokaustu, w tym kwestii, jak postępować z żydowskimi dziećmi ochrzczonymi podczas II wojny światowej, które nigdy nie zostały zwrócone swoim żydowskim rodzinom i narodowi.

Tradycjonalistyczni katolicyEdit

Termin „tradycjonalistyczni katolicy” często jest używany w odniesieniu do katolików, którzy są szczególnie oddani praktykowaniu starożytnych tradycji Kościoła; jednak istnieją również grupy nazywające siebie „tradycjonalistycznymi katolikami”, które albo odrzucają wiele zmian dokonanych od Vaticanum II, albo uważają Vaticanum II za nieważny sobór, albo którzy całkowicie oderwali się od Kościoła katolickiego po Vaticanum II. Niektórzy z tych tak zwanych tradycjonalistycznych katolików wierzą, że ówczesny papież i wszyscy papieże od tamtego czasu doprowadzili większość katolickiego duchowieństwa i świeckich do herezji. Postrzegają oni dialog międzywyznaniowy z Żydami jako niepotrzebny i potencjalnie prowadzący do „rozwodnienia” wiary katolickiej. W opinii niektórych tradycjonalistycznych katolików, Żydzi są uważani za potępionych, chyba że nawrócą się na chrześcijaństwo. To, oczywiście, nie jest pogląd wszystkich, którzy identyfikują się jako „tradycjonaliści”.

Katolicy arabscyEdit

Ciągnące się napięcia na Bliskim Wschodzie wpływają na relacje między Żydami i katolikami w regionie i poza nim. Relacje z arabskimi chrześcijanami w Libanie, Jordanii i Syrii często są równoległe do relacji z arabskimi muzułmanami i pozostają trudne, zwłaszcza w odniesieniu do kwestii antysyjonizmu i syjonizmu.

Traktowanie Kościoła przez mediaEdit

W wywiadzie z maja 2002 r. dla włosko-katolickiej publikacji 30 Giorni, honduraski kardynał Oscar Maradiaga twierdził, że Żydzi wpłynęli na media, aby wykorzystać niedawną kontrowersję dotyczącą nadużyć seksualnych ze strony księży katolickich w celu odwrócenia uwagi od kryzysu izraelsko-palestyńskiego. Wywołało to oburzenie Anti-Defamation League, zwłaszcza, że Maradiaga ma reputację umiarkowanego i jest uważany za papabile. Głośny Don Pierino Gelmini z Włoch, osobiście oskarżony o wykorzystywanie seksualne kilku młodych mężczyzn, w wywiadzie dla Corriere della Sera zrzucił winę na niejasny „żydowski radykalny szyk”. Później przeprosił i przerzucił winę na masonów. Biskup Giacomo Babini opisał ujawnienie skandalu jako wyrafinowany „atak syjonistyczny” w wywiadzie dla gazety z kwietnia 2010 r.

Katolicy w IzraeluEdit

W Izraelu panuje generalnie wolność wyznania, ale istnieją ograniczenia. Małżeństwa mogą być zawierane tylko przez uznane podmioty religijne. Występuje pewna dyskryminacja mniejszości religijnych. Szczególnie w Jerozolimie wielokrotnie zdarzały się przypadki opluwania przez Żydów katolików i innych chrześcijan noszących symbole chrześcijańskie, takie jak krzyż. Shmuel Evyatar, były doradca burmistrza Jerozolimy, mówi, że antychrześcijańskie ataki stanowią „ogromną hańbę.”

Katolicy w Izraelu doświadczyli również ataków „price tag” przez brutalnych żydowskich ekstremistów. (W 2012 roku katolicki klasztor w Latrun został pomalowany sprayem z napisem „Jezus jest małpą”, a drzwi wejściowe klasztoru zostały podpalone. Atak ten spowodował potępienie ze strony przywódców Kościoła katolickiego. Jednym z głównych sygnatariuszy oświadczenia, który posiada tytuł kustosza (łac. opiekun) świętych miejsc z ramienia Watykanu, jest franciszkański ksiądz włoskiego pochodzenia o imieniu ojciec Pierbattista Pizzaballa. Premier Benjamin Netanjahu potępił ten akt wandalizmu, nazywając go „czynem przestępczym” i zapowiedział, że osoby odpowiedzialne za niego zostaną pociągnięte do odpowiedzialności. Pizzaballa skomentował powtarzające się i ciągłe incydenty ortodoksyjnych żydowskich ekstremistów w Jerozolimie, którzy plują na chrześcijańskich duchownych. Atak w Latrun był jednym z kilku incydentów w tym roku. Antychrześcijańskie animozje były widoczne w Knesecie, po tym jak do członków Knesetu wysłano Nowe Testamenty, a MK Michael Ben-Ari podarł egzemplarz książki przed kamerą.

W październiku 2012 r. wejście do kościoła Zaśnięcia na Górze Syjon zostało pomalowane sprayem z graffiti o treści „Jezus, sukinsyn, metka z ceną”. W 2013 roku katolickie opactwo zostało pomalowane sprayem z graffiti z napisem „Jezus jest małpą” przy dwóch oddzielnych okazjach, a samochody tam zostały zdewastowane, co, jak zauważył Haaretz, było najwyraźniej w odwecie za usunięcie nielegalnej żydowskiej placówki, Havat Ma’on.

W 2014 roku po tym, jak Centrum Notre Dame of Jerusalem, lokalna siedziba Kościoła katolickiego, zostało zbezczeszczone słowami w języku hebrajskim, mówiącymi „Śmierć Arabom i chrześcijanom i każdemu, kto nienawidzi Izraela”, a wysoki rangą urzędnik katolicki otrzymał list z groźbą zabicia jego i innych duchownych katolickich w Izraelu, Fouad Twal, najwyższy rangą kleryk Watykanu w Izraelu, powiedział: „Niepohamowane akty wandalizmu zatruwają atmosferę, atmosferę współistnienia i atmosferę współpracy, nazywając ataki z ceną aktami „terroru”.” Powiedział, że władze izraelskie podejmują niewystarczające wysiłki, aby postawić sprawców przed sądem. „Ta fala ekstremistycznych działań terroru z pewnością budzi poważny niepokój wszystkich rozsądnych osób” – powiedział Twal. „Rząd Izraela musi być zaniepokojony, ponieważ jest to bardzo złe dla wizerunku państwa Izrael za granicą. Jest to również skaza na demokracji, którą Izrael przypisuje sobie.”

W czerwcu 2015 roku dokonano podpalenia kościoła katolickiego, historycznego kościoła Rozmnożenia Bochenków i Ryb w Tabgha, w północnym Izraelu. Szesnastu studentów jesziwy zostało aresztowanych w związku z podejrzeniami o udział w ataku motywowanym religijnie. Graffiti namalowane na miejscu zdarzenia głosiło: „Fałszywe bożki zostaną rozbite!”. Rzecznik Kościoła katolickiego w Izraelu powiedział Haaretz, że ten atak jest postrzegany jako kontynuacja agresji, której rząd izraelski nie zdołał zaradzić. Izraelscy urzędnicy państwowi powtórzyli wcześniejsze obietnice postawienia sprawców przed sądem, ale „krytycy oskarżają siły bezpieczeństwa o ociąganie się ze ściganiem żydowskich podejrzanych.” Żydowski ekstremista religijny, Meir Ettinger, wyjaśnił powód obrania za cel świętych miejsc chrześcijańskich, takich jak kościół Bochenka i Ryby: „Ważna walka o Ziemię Izraela musi być połączona z inną, prawdziwą walką przeciwko grzechowi rządu, jakim jest pozwolenie na kult bałwanów tutaj, szczególnie w meczetach i kościołach, w Ziemi Izraela, gdzie dźwięk dzwonów kościelnych zakłóca dźwięk Tory i modlitw”. Szin Bet poinformował, że ekstremistyczna sieć żydowska dąży do wyplenienia wszystkich religii innych niż judaizm w Izraelu, i ustanowienia żydowskiej teokracji. Uważa się, że jeden z tych żydowskich podejrzanych aresztowanych w związku z pożarem Kościoła Rozmnożenia jest autorem „Królestwa zła”, dokumentu dzielącego się szczegółami, jak atakować kościoły.

IntermarriageEdit

Papież Franciszek „Amoris laetitia” lub „Radość miłości”, porusza kwestię małżeństw międzywyznaniowych. Podczas gdy małżeństwa katolików z niekatolikami są postrzegane jako „małżeństwa mieszane”, Franciszek nazywa małżeństwa z niechrześcijanami, w tym z Żydami, „uprzywilejowanym miejscem dla dialogu międzyreligijnego”. Piero Stefani, naukowiec z Facoltà Teologica del Nord Italia, instytutu należącego do Kościoła, zauważył: „Kościół nie popiera już polityki misyjnego nawracania, szczególnie w stosunku do Żydów. Małżeństwa międzywyznaniowe są więc postrzegane jako 'okazja’ do rozpoczęcia pozytywnego dialogu z niekatolickim małżonkiem, a nie jako okazja do jego nawrócenia.” Franciszek często stwierdzał, że katolicy nie powinni próbować nawracać Żydów.

Małżeństwa międzywyznaniowe Żydów są rzadkie w Izraelu i wśród ortodoksów. W USA, żydowskie małżeństwo jest powszechne, a ci, którzy zawarli małżeństwo z kimś innego wyznania, częściej poślubiają katolika niż protestanta głównego nurtu.