Kim dokładnie byli Błękitni Czarodzieje?

Kim dokładnie byli Błękitni Czarodzieje

Pięciu Istari zostało wysłanych do Śródziemia – Olórin, znany także jako Gandalf, Curunir / Curumo, znany także jako Saruman, Radagast, a następnie dwaj inni – tajemniczy Błękitni Czarodzieje. Kim więc oni byli? I co robili w Śródziemiu?

Kanon

W kanonie, Błękitni Czarodzieje są ledwie wspomnieni, znani z jednego zdania – „pręty pięciu czarodziejów” w „Dwóch Wieżach” („Głos Sarumana”). Jednak z innych pism, zwłaszcza z „Niedokończonych opowieści” i „Ludów Śródziemia”, można dowiedzieć się znacznie więcej informacji.

Błękitni Czarodzieje w Valinorze

W „Niedokończonych opowieściach” omówiona jest relacja z Rady Valarów, podczas której postanowiono wysłać emisariuszy do Śródziemia. W niej imiona Błękitnych Czarodziejów zostały podane jako Alatar i Pallando, a obaj zostali wstępnie powiązani z Oromë (choć sojusz Pallando został zmieniony na Oromë z Mandos i Nienna).

„Alatar … związany z Oromë, choć nie podano żadnej wskazówki co do przyczyny tego związku. Być może (choć to tylko przypuszczenie), że Oromë ze wszystkich Valarów posiadał największą wiedzę o najdalszych zakątkach Śródziemia, a Błękitni Czarodzieje byli przeznaczeni do podróży w tamte rejony i pozostania tam.” (Spekulacje Christophera Tolkiena w „Niedokończonych opowieściach”)

W „Niedokończonych opowieściach” sugeruje się również szczególny związek między Alatarem a Pallandem, przy czym Alatar zabiera ze sobą Pallanda do Śródziemia, jako przyjaciela.

Niebiescy Czarodzieje w Śródziemiu

Wydaje się, z informacji w „Niedokończonych Opowieściach”, że Niebiescy Czarodzieje przybyli do Śródziemia około TA 1050, w tym samym czasie co inni Istari.

Tolkien pierwotnie sugerował, że kiedy w Śródziemiu pojawili się Błękitni Czarodzieje, udali się na wschód z Sarumanem:

„…Ale byli też inni, dwaj odziani w morskie błękity…o Błękitnych niewiele wiedziano na zachodzie , i nie mieli oni żadnych imion poza Ithryn Luin 'Błękitni Czarodzieje’; podróżowali bowiem na wschód z Curunírem, ale nigdy nie wrócili; a czy pozostali na wschodzie, realizując tam cele, dla których zostali wysłani; czy też zginęli; czy też jak niektórzy trzymają się w niewoli Saurona i stali się jego sługami, nie jest teraz wiadome. Ale żadna z tych szans nie była niemożliwa do zaistnienia.” („Niedokończone Opowieści”)

I choć żaden konkretny koniec nie został nigdy wprost wymieniony, można sugerować, że Tolkien miał na myśli ich porażkę, ponieważ w podobnym czasie napisał, że Gandalf był jedynym udanym Istarem.

Jego niepewność w tej sprawie została również ukazana w Liście #211:

„Naprawdę nie wiem nic wyraźnie o dwóch pozostałych – ponieważ nie dotyczą one historii N.W. Myślę, że udali się jako emisariusze do odległych regionów, Wschodu i Południa, daleko poza zasięgiem Númenorean: misjonarze do ziem 'okupowanych przez wroga’, jak to było. Jaki sukces odnieśli, nie wiem; ale obawiam się, że ponieśli porażkę, tak jak Saruman, choć niewątpliwie w inny sposób; i podejrzewam, że byli założycielami lub początkującymi tajnych kultów i tradycji „magicznych”, które przetrwały upadek Saurona.”

Jednakże, gdy „The Peoples of Middle-earth” (HoME XII) został opublikowany, zawierał wiele materiału pierwotnie uznanego za nie do rozszyfrowania, gdy „Unfinished Tales” został zredagowany, a ten nowy materiał dał zupełnie nową perspektywę Niebieskim Czarodziejom:

„Nie odnotowano żadnych imion dla dwóch czarodziejów. Nigdy nie widziano ich ani nie znano w krainach na zachód od Mordoru. Czarodzieje nie przybyli w tym samym czasie. Możliwe, że Saruman, Gandalf, Radagast tak, ale bardziej prawdopodobne, że Saruman wódz (i już o tym za dużo pamiętamy) przybył pierwszy i sam. Prawdopodobnie Gandalf i Radagast przybyli razem, choć nie zostało to jeszcze powiedziane. … O pozostałej dwójce wiadomo, że istnieje tylko dzięki Sarumanowi, Gandalfowi i Radagastowi, a Saruman w swoim gniewie wspominając o piątce wypuścił fragment prywatnej informacji.

„Pozostała dwójka” pojawiła się dużo wcześniej, prawdopodobnie w tym samym czasie co Glorfindel, kiedy sprawy stały się bardzo niebezpieczne w Drugiej Erze. Glorfindel został wysłany na pomoc Elrondowi i był (choć to jeszcze nie powiedziane) predestynowany do udziału w wojnie w Eriadorze. Ale dwaj pozostali Istari zostali wysłani w innym celu. Morinehtar i Romestamo . Pogromca Ciemności i Pomocnik Wschodu. Ich zadaniem było obejście Saurona: niesienie pomocy nielicznym plemionom ludzi, które zbuntowały się od kultu Melkora, wzniecenie buntu … a po jego pierwszym upadku odszukanie jego kryjówki (co im się nie udało) i spowodowanie niezgody i rozłamu wśród mrocznego Wschodu … Musieli mieć bardzo duży wpływ na historię Drugiej Ery i Trzeciej Ery, osłabiając i dezorganizując siły Wschodu … które zarówno w Drugiej jak i Trzeciej Erze w przeciwnym razie … przewyższałyby liczebnie Zachód.”

Więc od rozpoczęcia jako para Istari, którzy skończyli prawie zdołali pomóc siłom zła, zyskali późne odkupienie i skończyli jako istotna – ale mało znana – część zwycięstwa sił dobra.

Ale dlaczego Niebieski?

Choć ich ostateczne, zakulisowe role w Trzeciej Erze i Czwartej Erze, ci czarodzieje są nadal znani głównie ze swoich niebieskich (lub morskich) ubrań.

Oba te kolory opisują dość jasne, średnie błękity, które a) wyglądają dość okropnie na płaszczach i ubraniach, i b) wydają się mieć niewiele wspólnego z czymkolwiek, co wiemy o Błękitnych Czarodziejach. Ale ponieważ nie wiemy nic więcej, niestety, ta niebieskość musi pozostać tajemnicą.