Karolina Północna

Karolina Północna w skrócie

Zdjęcie autorstwa Rebecca Harrison, USFWS

Naturalny dla Ameryki Północnej wilk czerwony występował niegdyś w całej południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, od wybrzeży Atlantyku i Zatoki Perskiej aż po południowe Ontario i zachód do południowego Missouri i środkowego Teksasu.S. od Atlantyku i Gulf Coasts, tak daleko na północ, jak południowe Ontario i na zachód do południowego Missouri i centralnego Teksasu. Jednak utrata siedlisk i agresywne, sponsorowane przez rząd programy eksterminacji zmniejszyły zasięg czerwonego wilka do skrawka marginalnego siedliska w południowo-wschodnim Teksasie i południowo-zachodniej Luizjanie, gdzie hybrydyzacja z kojotami zagroziła wyginięciem tego wyjątkowego drapieżnika.

Po wpisaniu wilka czerwonego na listę gatunków zagrożonych na mocy ustawy Endangered Species Act (1973), U.S. Fish and Wildlife Service (USFWS) rozpoczął bezprecedensowy wysiłek, aby zlokalizować i uchwycić ostatnie czerwone wilki. Po uznaniu gatunku za oficjalnie wymarły na wolności w 1980 roku, biolodzy w Point Defiance Zoo and Aquarium w Tacoma, Washington zaczęli budować populację w niewoli z grupy założycielskiej tylko 14 zwierząt, które spełniały ustalone kryteria definicji gatunku. Ten pionierski program okazał się sukcesem, a w 1987 r. rozpoczęto program reintrodukcji, uwalniając wilki czerwone w Alligator River National Wildlife Refuge w północno-wschodniej Karolinie Północnej.

Do 2010 roku około 130 dzikich wilków czerwonych przemierzało 1,7 miliona akrów gruntów publicznych i prywatnych w pięciu hrabstwach. Następnie w 2011 i 2012 roku gwałtowny wzrost nielegalnej śmiertelności z broni palnej, plus kilka niefortunnych decyzji dotyczących zarządzania przez USFWS, spowodował gwałtowny spadek populacji. Dlatego też, według stanu na kwiecień 2018 r., mniej niż 25 znanych dzikich wilków czerwonych pozostaje na północno-wschodnim półwyspie Albemarle w Karolinie Północnej. Jednak czterdzieści trzy obiekty hodowlane w niewoli w całych Stanach Zjednoczonych mieszczą około 200 czerwonych wilków.

Począwszy od kwietnia 2018 roku, dwie krytyczne decyzje pozostają w toku. Pierwszą z nich jest wynik pozwu złożonego w sądzie federalnym, aby zmusić USFWS do wypełnienia swoich obowiązków wobec wilka czerwonego w ramach ESA. Druga to decyzja USFWS dotycząca przyszłości Red Wolf Recovery Program.

Informacje o gatunkach

Gatunki
Nazwa zwyczajowa: wilk czerwony
Nazwa łacińska: Canis rufus

Obecna populacja wilka, trend, status
Liczba wilków: Populacja szacowana jest na 25 do 40 na wolności i około 200 w niewoli na 2018 r.
Tendencja populacji: Endangered-Experimental/Non-essential w regionie odzysku obejmującym pięć hrabstw w północno-wschodniej Karolinie Północnej. Zagrożony gdzie indziej, jeśli zostanie znaleziony. Captive population is listed as endangered.

Most recent mortality data available: 2016

Human Relationships

Attitudes and Issues

Illustration by Mitch Rand

Support is strong for red wolves in the five-county red wolf recovery area in northeastern North Carolina and throughout the state and the nation. Jednak opór wobec każdego drapieżnika psowatego (wilka lub kojota) w krajobrazie przeważa wśród kilku miejscowych, którzy uważają czerwone wilki za szkodliwe dla populacji jeleni i którzy nie lubią federalnych programów odbudowy dzikiej przyrody. Komisja Zasobów Dzikiej Przyrody Karoliny Północnej, stanowa agencja ds. dzikiej przyrody, historycznie sprzeciwia się obecności drapieżników psowatych i wezwała USFWS do zakończenia Programu Odnowy Czerwonego Wilka i uznania wilka czerwonego za wymarłego na wolności. Nie dochodzi do deprecjacji przez wilki czerwone, ponieważ obszar ten nie jest regionem hodowli bydła.

Kurtuazja USFWS

Problemy i wyzwania

Pięć głównych problemów zagraża długoterminowemu przetrwaniu dzikich wilków czerwonych. Ponieważ ta populacja jest jedyną na świecie, jest niezwykle ważne, aby zająć się tymi problemami, co aktywnie robią U.S. Fish and Wildlife Service Red Wolf Recovery Team i Red Wolf Coalition:

1. Potencjalna hybrydyzacja z kojotami
2. Śmiertelność z powodu postrzałów, obrażeń odniesionych w pojazdach i śmierci
3. Podnoszenie się poziomu morza i potencjalna masowa powódź w nadmorskim regionie odbudowy z powodu fali sztormowej.
4. Istnienie tylko jednej dzikiej populacji. Niezbędne jest zidentyfikowanie dwóch kolejnych miejsc reintrodukcji wilków czerwonych, co nakazuje plan odbudowy na mocy ustawy o gatunkach zagrożonych.
5. Presja polityczna ze strony kilku osób przeciwnych drapieżnikom psowatych oraz Komisji Zasobów Dzikich Zwierząt stanu N.C.

Źródła

• Red Wolf Timeline
• U.S. Fish and Wildlife Service Red Wolf Recovery Program
• Strona internetowa Koalicji Czerwonego Wilka
• Strona Koalicji Czerwonego Wilka na Facebooku
• Artykuł: Czy czerwone wilki mogą zostać ponownie uratowane? (Opublikowany w 2018 roku przez Washington Post)
• North Carolina Zoo Red Wolf Recovery Information
• International Wolf special red wolf edition, winter 2007
• Książka: The Secret World of Red Wolves – T. DeLene Beeland

.