Julia Młodsza

Około 5 p.n.e. lub 6 p.n.e., August zaaranżował jej małżeństwo z Lucjuszem Aemiliusem Paullusem. Paullus był z nią spokrewniony rodzinnie jako jej pierwszy przyrodni kuzyn, gdyż oboje mieli za babkę Scribonię: matka Julii była córką Skrybonii ze strony Augusta; matka Paullusa, Kornelia, była córką Skrybonii wynikającą z jej wcześniejszego małżeństwa z Publiuszem Korneliuszem Scypionem Salwiuszem.

Paullus i Julia mieli córkę Aemilię Lepidę i prawdopodobnie syna Marka Aemiliusa Lepidusa (choć ten ostatni mógł być także synem Marka Aemiliusa Lepidusa (konsula 6). Według Suetoniusza wybudowała ona duży, pretensjonalny dom wiejski. August nie lubił dużych przesadzonych domów i kazał go zburzyć.

Julia została wyobrażona w Grocie w Zatoce Salerno przez Josepha Wrighta z Derby w 1774 roku.

W 8, według starożytnych historyków, Julia została wygnana za romans z Decimusem Juniusem Silanusem, rzymskim senatorem. Zesłano ją na Tremirus, małą włoską wyspę, gdzie urodziła dziecko. August odrzucił niemowlę i kazał je obnażyć lub pozostawić na górskim zboczu, aby umarło. Silanus udał się na dobrowolne wygnanie, ale powrócił za panowania Tyberiusza.

Pomiędzy 1 a 14 rokiem jej mąż Paullus został stracony jako spiskowiec w rewolcie. Współcześni historycy teoretyzują, że Julia została wygnana nie za cudzołóstwo, ale za udział w buncie Paullusa. Według niektórych Liwia uknuła spisek przeciwko rodzinie swojej pasierbicy i zrujnowała ją. Doprowadziło to do otwartego współczucia dla upadłej rodziny. W 29 roku n.e. Julia zmarła na tej samej wyspie, na której dwadzieścia lat wcześniej została zesłana na wygnanie. Z powodu cudzołóstwa, którego dopuściła się Julia, August stwierdził w swoim testamencie, że nigdy nie zostanie pochowana w Rzymie. Przeżyła ją córka, być może syn oraz kilkoro wnuków.