Jezioro Marion (Karolina Południowa)

Lake Marion zostało utworzone przez budowę Santee Dam w listopadzie 1941 roku, część państwowego przedsiębiorstwa elektrycznego i wodnego Santee Cooper’s Hydroelectric and Navigation Project. Projekt obejmował również budowę zapory Pinopolis (Cooper River Dam), aby utworzyć jezioro Moultrie, bezpośrednio w dole rzeki, oraz kanał przekierowujący o długości siedmiu i pół mili, aby połączyć te dwa. Był to jeden z projektów infrastrukturalnych wspieranych przez prezydenta Franklina D. Roosevelta podczas Wielkiego Kryzysu w celu zapewnienia miejsc pracy i inwestowania w przyszłość.

Tama w Wilson’s Landing ma osiem mil długości i 62 bramy Taintera. Pomimo swojej wielkości, Santee Dam generuje tylko 1,92 megawatów energii wodnej. Obiekty hydroelektryczne na Zaporze Pinopolis zostały zaprojektowane tak, aby produkować lwią część energii w ramach pierwotnego planu: generują one około 128 megawatów. W 1985 roku, w ramach zakrojonej na szeroką skalę zmiany kierunku i projektu, United States Army Corps of Engineers zainstalował hydroelektrownię St. Stephen Dam, aby odzyskać utraconą moc wytwórczą kolejnych 84 megawatów.

Lake Marion jest zasilane przez wiele dopływów, w tym Wyboo Creek i Santee River, a także przez liczne źródła, w tym Eutaw Springs. Jezioro zostało nazwane na cześć generała amerykańskiej wojny rewolucyjnej Francisa Mariona, znanego legendarnie jako „Lis Bagienny”. Jego dawny dom w Pond Bluff był jednym z tych, które zostały zalane podczas tworzenia jeziora.