Interakcja drapieżnik-prezydent

Ryś i zając szarak. © Tom i Pat Leeson

Nie powinno dziwić, że drapieżniki wpływają na liczebność swoich ofiar. To, co może wymagać nieco więcej refleksji, to fakt, że ofiary z kolei wpływają na liczbę drapieżników, ponieważ gdy ofiar jest mało, drapieżniki mogą umrzeć z głodu lub nie zdołać się rozmnożyć. Może to prowadzić do cyklicznych wzorców liczebności drapieżników i ofiar, gdzie liczba ofiar wzrasta, a następnie, przy obfitości pożywienia, liczba drapieżników wzrasta, aż drapieżniki zaczynają tłumić liczbę ofiar i wtedy również maleje. Tak długo, jak liczba drapieżników i ofiar nie spadnie do zera, cykl ten może powtarzać się w nieskończoność. Co ciekawe, istnieją sytuacje, w których drapieżniki są nieobecne, np. na wyspach lub innych odizolowanych obszarach, gdzie nigdy nie zostały wprowadzone lub gdzie wyginęły, a mimo to liczba ofiar nadal się zmienia. Co powoduje cykliczność liczebności ofiar przy braku drapieżników? Generalnie odpowiedź jest taka, że bez drapieżników, które tłumią ich liczebność, ofiary przewyższają dostępne zasoby pokarmowe, miejsca gniazdowania lub inne ograniczone zasoby i w ten sposób zaczynają tłumić swój dalszy wzrost poprzez konkurencję. Obejrzyj te krótkie wykłady wideo, aby uzyskać bardzo dobry przegląd interakcji drapieżnik – ofiara.

Część 1: Jak zjeść inny organizm

Część 2: Jak uniknąć bycia zjedzonym

Część 3: Eksploatacja i cykle populacyjne

Jednym z klasycznych badań interakcji drapieżnik-prefekt jest 90-letni zbiór danych dotyczących skór zajęcy śnieżnych i rysi kupowanych przez Hudson’s Bay Company z Kanady. Choć jest to pośrednia miara drapieżnictwa, zakłada się, że istnieje bezpośredni związek między liczbą zebranych skór a liczbą zajęcy i rysi w środowisku naturalnym. Jak widać, wydaje się, że istnieje cykliczność w czasie zarówno w liczbie zajęcy, jak i rysi, ale nie jest to tak czyste, jak w prostych modelach matematycznych. Życie rzadko jest!