” + image.title + „

Z powodu strategicznego położenia Tennessee, zarówno Unia, jak i Konfederacja walczyły zaciekle o stan. Rzeczywiście, pozycja Tennessee na Górnym Południu doprowadziła prezydenta Abrahama Lincolna do scharakteryzowania tego stanu jako „zwornika łuku Południa”. Stan łączył wschodni teatr wojny z rzeką Missisipi i wcześnie stał się naturalnym celem ofensywy dla wojsk federalnych. Obie strony starały się kontrolować bogate zasoby Tennessee, zwłaszcza szlaki kolejowe i rzeczne. Ostatecznie na ziemi Tennessee stoczono około 2900 bitew; tylko stan Wirginia był świadkiem większej liczby konfliktów zbrojnych podczas wojny secesyjnej. Oprócz samej liczby bitew i potyczek, Tennessee było miejscem jednych z najkrwawszych walk w czasie wojny, jako że wyniszczające bitwy miały miejsce pod Shiloh, Stones River i Franklin.

Już osiem miesięcy po tym, jak Tennessee stało się ostatnim stanem, który opuścił Unię, stało się pierwszym, które padło łupem wojsk federalnych. Na początku lutego 1862 r. wojska Unii szybko zdobyły forty Henry i Donelson nad rzekami Tennessee i Cumberland. Sukcesy te sprawiły, że stolica Nashville pozostała bezbronna i siły Konfederacji opuściły miasto. Prezydent Lincoln mianował Andrew Johnsona, jedynego południowca, który zdecydował się pozostać w Senacie USA po secesji, wojskowym gubernatorem Tennessee.

Po zajęciu Nashville armia Unii starała się poprawić swoje linie zaopatrzenia, przedłużając Nashville i Northwestern Railroad z Kingston Springs do rzeki Tennessee. Federalni zaimponowali wolnym czarnoskórym i zbiegłym niewolnikom, by wykonywali pracę związaną z rozbudową, a w 1863 roku wielu z nich zostało żołnierzami United State Colored Troops. W związku z tym kontynuowali oni nie tylko budowę linii kolejowej, ale także wznosili i obsadzali fortyfikacje do jej obrony. W sumie ponad 20.000 Afroamerykanów z Tennessee walczyło za Unię. Stan zajmował trzecie miejsce w dostawach United States Colored Troops.

W listopadzie 1864 roku wojska konfederackie w Tennessee doświadczyły jednego z najbardziej charakterystycznych zwycięstw militarnych w stanie, jak również jednej z najbardziej niszczycielskich bitew. Kawaleria pod dowództwem generała majora Nathana Bedforda Forresta zniszczyła składy Unii w Johnsonville nad rzeką Tennessee, co było jedynym przypadkiem w czasie wojny, kiedy siły kawalerii zniszczyły składy marynarki wojennej. Choć bitwa ta nie miała większego wpływu na wynik wojny, została zapamiętana jako dowód taktycznej sprawności Forresta. Jeszcze w tym samym miesiącu pod Franklin wojska generała Johna Bella Hooda zostały wypatroszone podczas frontalnego ataku na umocnienia Unii. Konfederaci ponieśli ponad trzy razy więcej ofiar niż Federalni, w tym stracili sześciu generałów.

Shiloh, Fort Donelson, Chickamauga/Chattanooga i Stones Rivers to znaczące bitwy Tennessee, obecnie interpretowane przez Służbę Parków Narodowych jako Narodowe Parki Wojskowe. Tennessee State Parks zachował pola bitew wojny secesyjnej w Fort Pillow i Johnsonville. Historie tych konfliktów i ludzi, którzy z nimi walczyli, składają się na potężną kronikę, jaką jest Wojna Secesyjna w Tennessee.

W końcu 64 333 żołnierzy Konfederacji i 58 521 żołnierzy Unii zginęło w Tennessee, co daje łączną liczbę ofiar 122 854.

.