idee wrodzone

Idee, które są wrodzone i nie są wytworem doświadczenia. Spór o ich istnienie stanowił główny element odrzucenia przez Locke’a filozofii Kartezjusza, a Locke był z kolei atakowany w tej kwestii przez Leibniza. Pytanie dotyczyło tego, czy umysł jest wyposażony w wysoce ogólne pojęcia – Boga, wolności, nieśmiertelności, substancji – o których można wiedzieć a priori, że odnoszą się do świata, i które w związku z tym mogłyby dostarczyć nam jasnej i wyraźnej wiedzy, niepodobnej do tej, którą może poświadczyć doświadczenie. Stanowiło to zatem kluczową kwestię między racjonalistami a ich empirystycznymi przeciwnikami. Związek między wrodzonością jako taką a jakimkolwiek prawem do myślenia o tych ideach jako dających odrębny rodzaj wiedzy został zakwestionowany przez Hume’a, ale potrzeba apriorycznych kategorii rozumienia, poprzez które doświadczenie jest organizowane, została ponownie obroniona przez Kanta. W XX wieku pogląd, że dzieci noszą w sobie wrodzoną uniwersalną gramatykę, która umożliwia im dokonanie niezwykłego wyczynu, jakim jest nauczenie się pierwszego języka, był broniony przez Chomsky’ego.

.