Hypothalamic-pituitary-thyroid (HPT) axis functioning in anxiety disorders. A systematic review

Depresja wielokrotnie była związana z subkliniczną niedoczynnością tarczycy, a hormony tarczycy były z powodzeniem stosowane w celu rozszerzenia leczenia przeciwdepresyjnego. W przeciwieństwie do tego, zakres dysfunkcji tarczycy w zaburzeniach lękowych pozostaje mniej jasne. Jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę, że objawy związane z lękiem (np. nerwowość, kołatanie serca, zwiększona potliwość) są bardzo rozpowszechnione w nadczynności tarczycy. Celem niniejszej pracy była synteza literatury dotyczącej funkcjonowania osi podwzgórze-przysadka-tarczyca (HPT) w zaburzeniach lękowych. Systematycznie przeszukiwano bazy danych PubMed i PsycINFO. Uwzględniono trzy rodzaje badań: (1) „comorbidity studies” oceniające rozpowszechnienie zaburzeń tarczycy u osób z zaburzeniami lękowymi, (2) „case-control studies” porównujące parametry HPT między pacjentami i osobami z grupy kontrolnej oraz (3) „correlational studies” oceniające poziom lęku zgłaszanego przez samych siebie i parametry HPT. Ryzyko błędu systematycznego oceniano za pomocą standaryzowanego wskaźnika jakości. Do badania zakwalifikowano 20 prac. Prawie we wszystkich stwierdzono istotne współwystępowanie lęku i zaburzeń czynności tarczycy. Połowa badań dodatkowo wspierała koncepcję subtelnej dysfunkcji tarczycy, ponieważ reakcje hormonu tyreotropowego (thyroid-stimulating hormone – TSH) na podanie hormonu uwalniającego tyreotropinę (thyrotropin-releasing hormone – TRH) były stłumione, a pomiędzy poziomem lęku a TSH obserwowano odwrotną zależność. Ogólnie rzecz biorąc, oceny HPT były dobrze przeprowadzone, ale w kilku badaniach nie dostosowano analiz do palenia tytoniu, wskaźnika masy ciała (BMI) i depresji. Wyniki badań dobrze korespondują z klinicznymi zaleceniami rutynowego badania przesiewowego w kierunku zaburzeń czynności tarczycy u pacjentów z zaburzeniami lękowymi, a także z wynikami badań podstawowych dotyczących interakcji tarczyca-mózg. Wyniki oceny ryzyka stronniczości podkreślają znaczenie dalszych wysokiej jakości eksperymentalnych i podłużnych badań epidemiologicznych.

.