Hydrocephalus Prognosis

• By Dr. Damien Jonas Wilson, MDReviewed by Susha Cheriyedath, M.Sc.

  Zaburzenia w przepływie, tworzeniu lub wchłanianiu płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) mogą prowadzić do wodogłowia. Jest to bardzo niebezpieczny stan z konsekwencjami zagrażającymi życiu, jeśli pozostanie nieleczony. Zaburzenia hydrodynamiki płynu mózgowo-rdzeniowego mogą mieć charakter ostry, podostry lub przewlekły, występujący odpowiednio w ciągu dni, tygodni, miesięcy i lat. Zaburzenie to ma dwumodalny rozkład w szczytowej częstości występowania, osiągając szczyt w okresie niemowlęcym i zwykle związane jest z wrodzoną wadą rozwojową. Drugi szczyt zachorowalności występuje po szóstej dekadzie życia.

  Objawy towarzyszące wodogłowiu różnią się w zależności od wieku pacjenta. Dodatkowo, czynnik wywołujący wodogłowie i szybkość gromadzenia się płynu w mózgu, jak również czas trwania są kluczowymi czynnikami determinującymi cechy kliniczne. U niemowląt występują takie objawy, jak nieprawidłowe karmienie, wymioty, drażliwość i zmniejszona aktywność. Maluchy, starsze dzieci i dorośli wykazują zmniejszoną sprawność umysłową i mogą doświadczać bólów głowy, szyi, zaburzeń widzenia, senności i niestabilnej równowagi.

  Diagnostyka może być postawiona za pomocą technik obrazowania radiograficznego, takich jak USG u dzieci w wieku poniżej 12 miesięcy i MRI lub tomografii komputerowej u wszystkich innych. Preferowaną opcją terapeutyczną jest chirurgiczne umieszczenie shunts w celu ponownego skierowania CSF lub usunięcie blokad, które mogą być usunięte. Alternatywnie, kauteryzacja splotu naczyniówkowego w połączeniu z trzecią komorą może być również wykonana w celu zmniejszenia ilości płynu mózgowo-rdzeniowego produkowanego przez splot naczyniówkowy.

  Wyniki operacji

  Śmiertelność w przypadku wodogłowia i związanej z nim terapii waha się od 0 do 3%. Śmiertelność ta zależy w dużym stopniu od czasu trwania leczenia uzupełniającego. Przeżycie wolne od zdarzeń związanych z zastosowaniem shuntu wynosi około 70% w ciągu 12 miesięcy i jest prawie o połowę krótsze w ciągu 10 lat po operacji. Założenie shuntu w celu odprowadzenia płynu mózgowo-rdzeniowego do innych części ciała może zakończyć się niepowodzeniem z powodu nieprawidłowego działania lub infekcji. Zakażenia występują w mniej niż 10% wszystkich operacji.

  Nieprawidłowości, które można zaobserwować, obejmują nadmierny i niedostateczny drenaż, a także niedrożność i ukrytą niewydolność shuntów. Występowanie niesprawności jest odnotowywane jako zależne od czasu trwania i może być ogólnie traktowane jako przeżycie aktuarialne. Nieprawidłowe funkcjonowanie może być leczone z użyciem lub bez użycia dodatkowych zabiegów chirurgicznych. Na przykład nadmierny odpływ może być rozwiązany przez prostą regulację zastawki. Zakażenia prowadzące do niewydolności shuntów można podzielić na zakażenia nacinające, głęboko nacinające i zakażenia przestrzeni między narządami. Zakażenie jest stwierdzane w momencie postawienia diagnozy opartej na wynikach badań klinicznych i/lub hodowli, które prowadzą do dalszej operacji lub zgonu.

  Perspektywy długoterminowe

  Triada wczesnego wykrywania, szybkiego leczenia i podejmowania niezbędnych kroków w celu uniknięcia zakażeń miejsca operowanego jest kamieniem węgielnym do zapewnienia doskonałych perspektyw długoterminowych. Szczególnie pomaga to w zmniejszeniu szans na rozwój klinicznie istotnych uszkodzeń neurologicznych. Niewykrycie wodogłowia na czas i odpowiednie leczenie może prowadzić do długotrwałych deficytów neurologicznych, które wymagają wielodyscyplinarnych zespołów medycznych, aby pomóc pacjentom z zaburzeniami rozwoju i trwałymi zaburzeniami poznawczymi. Uszkodzenia neurologiczne, które mogły wystąpić przed leczeniem są niestety nieodwracalne i mogą mieć znaczący wpływ na funkcjonalne wyniki społeczne, takie jak integracja społeczna, nauka szkolna i małżeństwo.

  Dalsza lektura

  • Wszystkie treści dotyczące wodogłowia
  • Co to jest wodogłowie?
  • Badania nad wodogłowiem
  • Wodogłowie u dzieci
  

  Written by

  Dr Damien Jonas Wilson

  Dr Damien Jonas Wilson jest lekarzem medycyny z St. Martin na Karaibach. Otrzymał dyplom lekarza (MD) z Uniwersytetu w Zagrzebiu Teaching Hospital. Jego szkolenie w zakresie medycyny ogólnej i chirurgii uzupełnia dyplom z inżynierii biomolekularnej (BASc.Eng.) z Utrechtu w Holandii. W trakcie studiów ukończył pracę doktorską w dziedzinie onkologii w Harvard Medical School/ Massachusetts General Hospital. Dr Wilson obecnie pracuje w Wielkiej Brytanii jako lekarz medycyny.

  Ostatnia aktualizacja Feb 26, 2019

  Cytaty

  Proszę użyć jednego z następujących formatów, aby zacytować ten artykuł w swoim eseju, pracy lub raporcie:

  • APA

    Wilson, Damien Jonas. (2019, February 26). Hydrocephalus Prognosis. Wiadomości-Medyczne. Retrieved on March 26, 2021 from https://www.news-medical.net/health/Hydrocephalus-Prognosis.aspx.

  • MLA

    Wilson, Damien Jonas. „Hydrocephalus Prognosis”. Wiadomości-Medyczne. 26 marca 2021. <https://www.news-medical.net/health/Hydrocephalus-Prognosis.aspx>.

  • Chicago

    Wilson, Damien Jonas. „Hydrocephalus Prognosis”. News-Medical. https://www.news-medical.net/health/Hydrocephalus-Prognosis.aspx. (dostęp 26 marca 2021).

  • Harvard

    Wilson, Damien Jonas. 2019. Hydrocephalus Prognosis. Wiadomości-Medyczne, przeglądane 26 marca 2021, https://www.news-medical.net/health/Hydrocephalus-Prognosis.aspx.

  .