Human Lifespans Nearly Constant for 2,000 Years

Centers for Disease Control and Prevention, często zwiastun złych wiadomości o epidemiach e. coli i świńskiej grypy, ostatnio miał dobre wieści: Oczekiwana długość życia Amerykanów jest wyższa niż kiedykolwiek, na prawie 78.

Dyskusje na temat średniej długości życia często obejmują, jak to się poprawiło w czasie. Według National Center for Health Statistics, oczekiwana długość życia dla mężczyzn w 1907 roku wynosiła 45,6 lat; w 1957 roku wzrosła do 66,4; w 2007 roku osiągnęła 75,5. W przeciwieństwie do ostatniego wzrostu średniej długości życia (który był przypisany w dużej mierze do spadku połowy głównych przyczyn śmierci, w tym chorób serca, zabójstw i grypy), wzrost średniej długości życia w latach 1907-2007 był w dużej mierze spowodowany zmniejszającym się wskaźnikiem umieralności niemowląt, który wynosił 9.99 procent w 1907; 2,63 procent w 1957; i 0,68 procent w 2007.

Ale włączenie wskaźników śmiertelności niemowląt w obliczaniu średniej długości życia tworzy błędne wrażenie, że wcześniejsze pokolenia zmarły w młodym wieku; Amerykanie nie umierali masowo w wieku 46 lat w 1907 roku. Faktem jest, że maksymalna długość ludzkiego życia – pojęcie często mylone z „oczekiwaną długością życia” – pozostaje mniej więcej taka sama od tysięcy lat. Pomysł, że nasi przodkowie rutynowo umierali młodo (powiedzmy w wieku 40 lat) nie ma podstaw w faktach naukowych.

Ale ten mit jest szeroko rozpowszechniony i powtarzany zarówno przez społeczeństwo, jak i specjalistów. Kilka przykładów:

* Artykuł o egipskich budowniczych piramid w wydaniu „National Geographic” z listopada 2001 r. zauważył: „Pomimo dostępności opieki medycznej, życie pracowników było krótkie. Mężczyzna żył średnio od 40 do 45 lat, kobieta od 30 do 35.”

* W informacji prasowej z 2005 roku dla programu telewizyjnego „Nightline” jeden z producentów napisał: „Mam 42 lata. Mieszkam w wygodnym domu z moją rodziną…. Mam szczęście. Gdybym żył w Sierra Leone, najbiedniejszym kraju Afryki, prawdopodobnie nie żyłbym już w moim wieku. Średnia długość życia wynosi tam 34 lata”.

* A Dec. 18, 2003, Reuters news story on the impact of AIDS in Africa reported that „A baby girl born now in Japan could expect to live 85 years, while one born in Sierra Leone probably would not survive beyond 36.”

Suchts such statements are completely wrong; most people in Sierra Leone are not dropping dead at age 34. Problem polega na tym, że podawanie „średniego wieku”, w którym ludzie umierali, nie mówi nam prawie nic o wieku, w którym indywidualna osoba żyjąca w tym czasie może spodziewać się śmierci.

Ponownie, wysoki wskaźnik śmiertelności niemowląt drastycznie obniża „oczekiwaną długość życia”. Jeśli para ma dwoje dzieci i jedno z nich umiera przy porodzie, podczas gdy drugie dożywa 90 lat, stwierdzenie, że średnio dzieci tej pary dożyły 45 lat jest statystycznie dokładne, ale bez znaczenia. Twierdzenie o niskim średnim wieku śmierci z powodu wysokiej śmiertelności niemowląt nie jest tym samym, co twierdzenie, że przeciętna osoba w tej populacji umrze w tym wieku.

Oczywiście, śmiertelność niemowląt jest tylko jednym z wielu czynników, które wpływają na średnią długość życia, w tym medycynę, przestępczość i bezpieczeństwo w miejscu pracy. Ale kiedy jest wliczana, często powoduje zamieszanie i tworzy mity.

Kiedy Sokrates zmarł w wieku 70 lat około 399 roku p.n.e., nie umarł ze starości, ale zamiast tego przez egzekucję. To ironia losu, że starożytni Grecy żyli do 70-tki i dłużej, podczas gdy ponad 2000 lat później współcześni Amerykanie nie żyją dużo dłużej.

Benjamin Radford jest redaktorem zarządzającym magazynu naukowego Skeptical Inquirer. Jego książki, filmy i inne projekty można znaleźć na jego stronie internetowej. Jego kolumna Bad Science pojawia się regularnie na LiveScience.

.