Historia ADA

Ruch Praw Obywatelskich z lat 60. dał początek innym ruchom praw obywatelskich, w szczególności Ruchowi Praw Kobiet i Ruchowi Praw Osób Niepełnosprawnych. Podczas gdy mniejszości i kobiety były chronione przez ustawodawstwo dotyczące praw obywatelskich uchwalone przez Kongres Stanów Zjednoczonych w latach sześćdziesiątych, prawa osób niepełnosprawnych nie były chronione przez ustawodawstwo federalne aż do dużo późniejszego okresu.

Trzy główne części ustawodawstwa dotyczącego praw obywatelskich zostały uchwalone przez Kongres Stanów Zjednoczonych w latach sześćdziesiątych. Te trzy główne kawałki ustawodawstwa praw obywatelskich są Civil Rights Act of 1964, Voting Rights Act of 1965, i Civil Rights Act of 1968, który obejmuje sprawiedliwe warunki mieszkaniowe dla mniejszości.

Civil Rights Act of 1964 był szeroki w zakresie i obejmował tych, którzy otrzymują fundusze federalne, pracodawców i miejsc zakwaterowania publicznego, takich jak stacje autobusowe, toalety, i lunch counters. Zakazała ona dyskryminacji ze względu na rasę, religię i pochodzenie narodowe.

Jednakże ustawa o prawach obywatelskich z 1964 roku nie chroniła osób niepełnosprawnych. Dyskryminacja osób niepełnosprawnych nie zostanie podjęta aż do 1973 roku, kiedy to Sekcja 504 Ustawy o Rehabilitacji z 1973 roku stała się prawem, a później jeszcze w 1990 roku, kiedy uchwalono ADA.

Ustawa o prawach wyborczych z 1965 roku chroni prawa mniejszości do głosowania w wyborach.

Ustawa o prawach obywatelskich z 1968 roku zawiera Tytuł VIII, który zakazuje dyskryminacji na podstawie rasy, religii, pochodzenia narodowego i płci w sprzedaży i wynajmie mieszkań. Fair Housing Act, podobnie jak Civil Rights Act z 1965 roku, nie chronił osób niepełnosprawnych. Fair Housing Act został zmieniony w 1988 roku, aby dodać dwie nowe klasy, osoby niepełnosprawne i rodziny z dziećmi.

Sekcja 504 ustawy o rehabilitacji z 1973 roku zakazuje dyskryminacji na podstawie niepełnosprawności w programach federalnych i przez odbiorców federalnej pomocy finansowej. Ale sekcja 504 nie chroniła osób niepełnosprawnych przed dyskryminacją w wielu sytuacjach związanych z zatrudnieniem lub zakwaterowaniem publicznym w sektorze prywatnym. Trzeba było ADA, aby zająć się tymi obszarami nieobjętymi sekcją 504.

Ustawa o edukacji osób niepełnosprawnych (Individuals with Disabilities Education Act, IDEA), dawniej Ustawa o edukacji dzieci upośledzonych, wymaga, aby wszystkie dzieci niepełnosprawne otrzymały bezpłatną, odpowiednią edukację publiczną w najmniej restrykcyjnym środowisku. Szkoły publiczne mają obowiązki wobec uczniów niepełnosprawnych zgodnie z IDEA i ADA. Szkoły publiczne są instytucjami samorządowymi i zgodnie z ustawą ADA, mają zobowiązania wobec uczniów niepełnosprawnych, którzy kwalifikują się do usług zgodnie z IDEA, a także wobec innych uczniów niepełnosprawnych, pracowników, rodziców i członków społeczeństwa, którzy są niepełnosprawni.

.