Hemoperitoneum

Wstępne postępowanie polega na natychmiastowym przetoczeniu krwi, jeśli chory jest we wstrząsie krwotocznym. Klasycznie hemoperitoneum było wskazaniem do operacji ratunkowej w celu zlokalizowania źródła krwawienia, a także odzyskania rozlanej krwi z jamy otrzewnej i wykorzystania jej do autotransfuzji, jeśli nie została zanieczyszczona przez rozerwaną treść jelitową. Sposób postępowania zależy od źródła utraty krwi. Krwawienie naczyniowe, tj. z naczynia krwionośnego, leczy się poprzez zaciśnięcie i podwiązanie naczynia lub jego naprawę w przypadku głównych tętnic, takich jak aorta lub tętnice krezkowe. Krwawienie ze śledziony najczęściej wymaga splenektomii, czyli usunięcia śledziony, zwykle, ale nie zawsze w postaci całkowitej splenektomii. Krwawienie z wątroby można opanować, stosując gąbki hemostatyczne, trombinę lub ostatnio kauteryzację wiązką argonu.

Dzięki nowoczesnym metodom diagnostycznym, takim jak tomografia komputerowa (CT), niektóre urazy, takie jak niewielkie uszkodzenia śledziony, mogą być wcześnie rozpoznane i obserwowane, a opcje chirurgiczne odroczone, chyba że pogorszenie stanu klinicznego do nich zobowiązuje. W rzadkich przypadkach pęknięcie tętniaka aorty brzusznej może być naprawione za pomocą techniki wewnątrznaczyniowej, chociaż na ogół nie wykonuje się tego w przypadku ostrego pęknięcia.

.