Gdzie został ukrzyżowany Jezus? – Golgota „miejsce czaszki”

Ukrzyżowanie Jezusa z Nazaretu jest jednym z najbardziej potwierdzonych wydarzeń w historii starożytnej. Fakt ten został potwierdzony zarówno przez teologów jak i historyków. Zostało to napisane bez hiperboli:

„Nawet ci uczeni i krytycy, którzy byli skłonni odejść od prawie wszystkiego innego w ramach historycznej treści obecności Chrystusa na ziemi, znaleźli niemożność przemyślenia faktualności śmierci Chrystusa.” -John McIntyre, „The Uses of History in Theology”

Przykładem tego stwierdzenia jest afirmacja dr Barta Erhrmana z University of North Carolina at Chapel Hill. Choć w wielu przypadkach krytyczny wobec Nowego Testamentu i zaprzeczający nadprzyrodzonej istocie chrześcijaństwa, ten znany świecki uczony potwierdził to w swoim „The Historical Jesus: Lecture Transcript and Course Guidebook, Vol. 2:’

„Jednym z najpewniejszych faktów historycznych jest to, że Jezus został ukrzyżowany na rozkaz rzymskiego prefekta Judei, Poncjusza Piłata.”

Cztery Ewangelie potwierdzają ten kluczowy punkt zwrotny w historii odkupienia. Ówczesne władze świeckie potwierdziły to. Wczesny Kościół to potwierdził. Miliony i miliony w to wierzą. Ale gdzie dokonało się ukrzyżowanie? Odpowiedź na to pytanie jest ściśle związana z Bożą wolą i Bożymi drogami. Mówiąc wprost, miejsce ukrzyżowania Jezusa jest zarówno znane, jak i nieznane.

Zdobądź swój DARMOWY 8-dniowy przewodnik po modlitwie i Piśmie Świętym – Modlitwa przez Wielki Tydzień TUTAJ. Wydrukuj swoją kopię, aby mieć piękne codzienne nabożeństwo prowadzące do Wielkanocy.

Gdzie Jezus został ukrzyżowany?

Ewangelie potwierdzają, że Chrystus został ukrzyżowany poza bramami miasta Jerozolimy. Zarówno Jan, jak i pisarz do Hebrajczyków potwierdzają ten fakt:

„Wtedy wielu Żydów przeczytało ten tytuł, gdyż miejsce, gdzie Jezus został ukrzyżowany, znajdowało się w pobliżu miasta; a napisano go po hebrajsku, grecku i łacinie” (Jan 19:20, NKJV).

„Dlatego również Jezus, aby mógł uświęcić lud własną krwią, cierpiał poza bramą” (Hebrajczyków 13:12, NKJV).

Biblia potwierdza również, że ukrzyżowanie zostało przeprowadzone przez urzędników Imperium Rzymskiego w konfederacji z żydowskimi przywódcami rabinicznymi, Sanhedrynem. Obecność rzymskiego personelu wojskowego wskazuje na wojskowy charakter misji i znaczenie egzekucji zarówno dla miejscowych, jak i, ze względu na lokalne naciski, dla rzymskiego rządu prowincjonalnego (polecana książka: Jesus: A New Vision). Wiemy, że rzymską egzekucję na krzyżu można było zobaczyć z bardzo daleka. Czytamy bowiem,

„Były też kobiety patrzące z daleka; między nimi Maria Magdalena, i Maria matka Jakuba młodszego i Jozesa, i Salome.” -Mark 15:40

Najbardziej znaczące jest to, że znamy nazwę miejsca, w którym Jezus został ukrzyżowany. C. W. Wilson pisze: „Jest jasne, że Chrystus został ukrzyżowany w znanym miejscu, z charakterystyczną nazwą…”. Bowiem po tym, jak został upokorzony i nękany przez niesienie swojego krzyża przez zatłoczone ulice pełne gniewnych gapiów, prowadzące do miejsca egzekucji, Jezus z Nazaretu został ukrzyżowany na „miejscu zwanym Golgota, to znaczy na miejscu czaszki” (Mateusza 27:33 ESV). Golgota „jest grecką transliteracją aramejskiego Gulgulta, które odpowiada hebrajskiemu Gulgoleth”, jak podaje Wilson. Greckim odpowiednikiem jest kranion (od którego pochodzi angielskie słowo cranial). Dr Łukasz używa łacińskiego słowa calvaria. Angielską transliteracją jest dobrze znane określenie Calvary. Właściwe tłumaczenie na angielski byłoby „czaszka lub cranium” (Carl Hensley, Baker Encyclopedia of the Bible).

The Jewish Wars of Rebellion (A.D. 66-73), który był świadkiem A.D. 70-71 zniszczenia Drugiej Świątyni w Jerozolimie przez Tytusa (A.D. 39-81), niewątpliwie dodał do dygresji lokalnego terenu (Lawrence Schiffman, From Text to Tradition). W końcu, znany historyk kościelny starożytności, Eusibius, udał się do Jerozolimy, aby odkryć miejsce ukrzyżowania Pana. Ten wielki ojciec kościoła i uczony udał się tam wraz z królową Heleną (246-330 r. n.e.), rzymską cesarzową i matką Konstantyna Wielkiego (272-337 r. n.e.). Miejscowi chrześcijanie jerozolimscy zaprowadzili Euzebiusza i Helenę do miejsca poza bramami starego miasta (mury zostały powiększone w XVI w.), miejsca, gdzie do „A.D. 66” odbywały się uroczystości liturgiczne (Jerome Murphy-O’Connor, The Holy Land). Krajobraz uległ znacznym zmianom, gdy Hadrian (A.D. 36-138), w 135 roku, zbudował świątynie rzymskim bóstwom, w tym Afrodycie i Jowiszowi, w Aelia Capitolina (nowa rzymska nazwa, którą Hadrian nadał Jerozolimie).

Jerome Murphy-O’Connor stwierdza, „Pomimo dowodów Jerome’a i niektórych późnych tekstów bizantyjskich, Grób Pański pozostaje najbardziej prawdopodobnym miejscem świątyni kapitolińskiej.” I to jest niezwykłe stwierdzenie. W 326 r. n.e. syn Heleny, Konstantyn, rozpoczął budowę chrześcijańskiej budowli, Bazyliki Grobu Świętego, która miała zawierać w sobie zarówno Golgotę, miejsce ukrzyżowania, jak i grób Józefa z Arymatei, miejsce pochówku i zmartwychwstania naszego Pana Jezusa Chrystusa. Murphy-O’Connor, w Oxford Archeological Guide from the Earliest times to 1700, podsumował zarówno historię i archeologię Bazyliki Grobu Pańskiego, jak i alternatywne możliwości i stwierdził: „Czy jest to miejsce, gdzie Chrystus umarł i został pochowany? Tak, bardzo prawdopodobnie.”

Czego nie wiemy o lokalizacji ukrzyżowania

W odpowiedzi na powyższe pytanie, i pomimo jednoznacznych zapewnień niektórych, musimy odpowiedzieć: „dużo”. Wiemy, czego nie wiemy, i jesteśmy pewni, że nie wiemy, czego nie wiemy. Weźmy tylko wyraźne biblijne twierdzenie, że nasz Pan został ukrzyżowany na Golgocie. Chociaż wiemy, co oznacza słowo Golgota lub Kalwaria (tj. „czaszka”), nie wiemy, czy odnosi się ono do jednego z trzech pochodzeń tej nazwy.

Golgota Znaczenie: miejsce czaszki, może odnosić się do legendarnego miejsca czaszki Adama

Tak, to prawda. Ojciec Kościoła, Orygenes (A.D. 185-253), zarówno hebrajski uczony, jak i mieszkaniec Jerozolimy, odnosi Golgotę do miejsca, gdzie według wierzeń miała być pochowana czaszka Adama. Jeśli uważasz, że Origen jest trochę „nie na miejscu”, możesz podważyć swój pogląd, wskazując na innych przywódców wczesnego Kościoła, którzy wierzyli, że Jezus został ukrzyżowany na polu pochówku Adama. W tej liczbie znaleźliby się szanowani Atanazy (A.D. 296-373), Epifaniusz (A.D. 312-403) i Bazyli z Cezarei (A.D. 329-379).

Drugi pogląd na Golgotę jest bardziej logiczny, ale nadal różni się od poglądu większości:

Golgota, the Place of the Skull, Might Refer to the Place of Roman Executions

W tym scenariuszu miejsce, w którym nasz Pan został ukrzyżowany, było wspólnym „polem śmierci” dla buntowników i przestępców wrogich rzymskiej okupacji. Dlatego teren ten był zaśmiecony czaszkami „skazanych przestępców” (Wilson, Golgota i Święty Grób). Kiedy z czaszki i szkieletu znikało ciało, członkowie rodziny zakopywali szczątki. Stanowisko to podtrzymywali nie mniej niż wybitny chrześcijański uczony i tłumacz Biblii, Jerome (A.D. 347-420), oraz angielski historyk i mnich, Czcigodny Beda (A.D. 673-735). W Londynie znajduje się słynne miejsce pochówku zwane „Bunhill Fields” (Alfred Light, Bunhill Fields). Słowo „Bunhill” jest potoczną wymową „Bone Hill”. Chowano tam ministrów nonkonformistycznych i innych spoza kręgu Kościoła Anglii. This second view of Calvary purports that the hill where Christ was crucified was, also, a „Bunhill Fields.”

Now. Trzeci pogląd jest prawdopodobnie tym, który słyszałeś.

Golgotha, the Place of the Skull, Might Refer to a Geological Formation Resembling a Skull

Ten sposób rozumienia pozostał najbardziej popularnym poglądem na miejsce Golgoty od co najmniej XVIII wieku. Niektórzy pisali więc o Golgocie jako o łysym szczycie wzgórza, formacji skalnej przypominającej ludzką czaszkę. Musimy jednak pamiętać, że w Biblii nie ma na ten temat żadnych wzmianek. Owszem, było to wzniesienie, które można było zobaczyć, ale ani autorzy biblijni, ani greccy, żydowscy czy rzymscy obserwatorzy nie nazywają go Górą Kalwarią. Wydaje się, że jest to późne zachodnie pojęcie (Wilson, Golgota and the Holy Sepulchre).

Teraz wszystko to może być nieco denerwujące dla niektórych, którzy uwierzyli w jedną lub drugą koncepcję Golgoty. Co więcej, kontrowersje te podkreślają rzeczywistość: tak naprawdę jesteśmy pewni tylko tego, co mówi Biblia. A czy to wystarczy?

Wiemy wszystko, co musimy wiedzieć

Biblia mówi nam, że nasz Pan Jezus Chrystus został ukrzyżowany na krzyżu pomiędzy dwoma łotrami, jednym pokutującym, a drugim nie. Biblia mówi nam również, kto ukrzyżował Chrystusa: spisek rzymskich urzędników i żydowskich przywódców religijnych. Innymi słowy, zarówno poganie, jak i Żydzi byli reprezentowani w kosmicznej zbrodni deicide („zabójstwo Boga przez człowieka”). Wiemy, że krzyż można było zobaczyć z daleka. Wiemy, że były tam kobiety, w tym matka Jezusa. Wiemy, że był tam apostoł Jan. Wiemy, że wielu opuściło naszego Pana Jezusa Chrystusa w Jego największej godzinie potrzeby. Ale jest jeszcze wiele innych rzeczy, o których nie wiemy. To tak, jakby Duch Święty nałożył na tę scenę trwałą zasłonę. Musimy pamiętać, że czyn ten był tak straszny, że ziemia zatrzęsła się ze wstrętu, a ciemność zstąpiła na tę straszną scenę, jak gdyby samo Stworzenie nie mogło znieść tego widoku. Ale co do dokładnego miejsca, gdzie Jezus Chrystus został ukrzyżowany, nie możemy być pewni. Bardzo możliwe, że kościół Grobu Świętego obejmuje miejsce Kalwarii i grób Józefa z Arymatei, gdzie nasz Pan został wzbudzony z martwych.

Tak więc, są pewne rzeczy, które wiemy z Pisma Świętego. I jest wystarczająco dużo dowodów archeologicznych i starożytnej literatury, aby potwierdzić ukrzyżowanie Chrystusa i zasugerować lokalizację. Jest też wiele rzeczy, których nie wiemy. Pamiętamy ostrzeżenie z Księgi Powtórzonego Prawa 29:29:

„Rzeczy tajemne należą do Pana, Boga naszego; lecz te, które są objawione, należą do nas i do dzieci naszych na wieki, abyśmy wykonywali wszystkie słowa tego prawa.”

Ale to wiemy: Nasz Pan i Zbawiciel Jezus Chrystus umarł za nas w miejscu zwanym Kalwarią. To tam Stwórca świata został ukrzyżowany przez tych, których stworzył. umarł za nasze grzechy i wypełnił Przymierze Dzieł („jeśli nie będziesz posłuszny, umrzesz”). Wziął gniew Boży na swoją bezgrzeszną duszę i spełnił wszystkie wymagania Prawa dla wszystkich, którzy Go przyjęli (Przymierze Łaski). Jezus Chrystus został ukrzyżowany na zrąbanym drewnie z lasu, który sam zrobił, z gwoździami z żelaza, które sam stworzył. A jednak w tym miejscu Jezus spojrzał z góry na tych, którzy go ukrzyżowali i niesprawiedliwie opluwali i starali się go poniżyć, i powiedział: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23:34 KJV). W przemienieniu (Mt 17,1-8; Mk 9,2-8; Łk 9,28-36) Mojżesz i Eliasz ukazują się Piotrowi, Jakubowi i Janowi, aby zaświadczyć o boskości Jezusa. Jest to potężny teologiczny punkt zwrotny w odkupieńczej historii. W tym chwalebnym momencie „Prawo i Prorocy” potwierdzają Osobę Jezusa jako Tego, o którym pisali; Stare Przymierze ustępuje Nowemu; starożytne proroctwa zostały wypełnione; tożsamość Chrystusa zostaje w pełni objawiona uczniom i potwierdzona w sposób nadprzyrodzony; wieczność dotyka czasu; niebo zstępuje (po raz kolejny) na ziemię. Była to z pewnością wspaniała scena. Piotr chciał postawić trzy namioty, aby upamiętnić to wydarzenie (być może, aby powrócić do znaczników namiotów i zbudować większą świątynię). Nasz Pan Jezus powiedział Piotrowi na Górze Przemienienia, że nie powinien budować (jak chciał Piotr) żadnej świętej budowli, aby zaznaczyć fizyczne miejsce tego wielkiego zgromadzenia.

Pan powiedział również Samarytance przy studni, w Ewangelii Jana 4:21-23, że odtąd wierzący muszą czcić Boga „w duchu i w prawdzie”, nie na tej górze ani na tamtej. Nie chodzi tu o miejsce. Chodzi o Osobę. Nie chodzi już o to, co fizyczne – ziemię, świątynie, ołtarze. Chodzi o to, co wieczne. Nie chodzi o znaki. Chodzi o Zbawiciela.

I może właśnie dlatego wiemy wystarczająco dużo o miejscu Jego ukrzyżowania, ale nie wiemy wszystkiego. To przez wiarę patrzymy na ten stary, chropowaty krzyż, aby zobaczyć jego najlepszą lokalizację: Ten krzyż jest miejscem, gdzie dokonała się „Wielka Wymiana”. Jezus przyjął na siebie karę za grzechy wszystkich tych, którzy wzywają Go w pokucie i wierze, i jest to miejsce, gdzie świętość Chrystusa została udzielona grzesznikom takim jak ja. Albo, jak zwykłem mówić dzieciom z naszego kościoła w klasie bierzmowania: „Na krzyżu Kalwarii Jezus wziął na siebie twój grzech. Otrzymałeś Jego doskonałe życie.”

Tej Wielkanocy, i w każdym okresie naszego życia, dokładne miejsce, w którym Jezus został ukrzyżowany za ciebie i za mnie, jest tym miejscem, w którym zwracamy się do Niego w złamaniu i w miłości. Jest to miejsce, w którym przez wiarę dołączamy do Marii, Jana i rzymskiego setnika, który wyznał: „Prawdziwie, to był Syn Boży” (Mt 27, 54). Ten żołnierz wiedział. I ty też możesz to wiedzieć. Gdzie został ukrzyżowany Chrystus? Jezus Chrystus został ukrzyżowany na skrzyżowaniu Bożej miłości i twojego złamania. Tego możesz być pewien.

Powiązane: What Does the Bible Say about the Resurrection?

Armstrong, Chris. „Divvying up the Most Sacred Place”. ChristianityToday.Com. Accessed April 8, 2019. https://www.christianitytoday.com/ct/2002/julyweb-only/7-29-52.0.html.
Borg, Marcus J. Jesus: A New Vision. HarperSanFrancisco, 1991.
Ehrman, B. D. „The Historical Jesus: Lecture Transcript and Course Guidebook, Vol. 2.” The Teaching Company, Chantilly (2000).
Euzebiusz z Cezarei. „Onomasticon (1971) Translation by C. Umhau Wolf”. Ostatnia modyfikacja Original c 330AD. Accessed April 8, 2019. http://www.tertullian.org/fathers/eusebius_onomasticon_02_trans.htm#G_THE_GOSPELS.
Ignacy z Antiochii. „Św. Ignacy z Antiochii do Smyrneńczyków (Przekład Roberts-Donaldson).” Ostatnio zmieniony 110AD. Accessed April 8, 2019. http://www.earlychristianwritings.com/text/ignatius-smyrnaeans-roberts.html.
Light, Alfred W. Bunhill Fields: Written in Honour and to the Memory of the Many Saints of God Whose Bodies Rest in This Old London Cemetery. Vol. 1. CJ Farncombe & Sons, Limited, 1915.
McIntyre, John. „The Uses of History in Theology (In Honour of A.C. Cheyne).” Studies in World Christianity 7, no. 1 (April 1, 2001): 1-20. Accessed April 8, 2019. https://www.euppublishing.com/doi/abs/10.3366/swc.2001.7.1.1.
Murphy-O’Connor, Jerome. The Holy Land: An Oxford Archaeological Guide from Earliest Times to 1700. Oxford University Press, 2008.
Murphy-O’Connor, Jerome. „The Location of the Capitol in Aelia Capitolina”. Revue Biblique (1946-) 101, no. 3 (1994): 407-415. Accessed April 8, 2019. https://www.jstor.org/stable/44089200.
Sandy Grant. „Crucifixion Historicity.” The Briefing, May 24, 2013. Accessed April 8, 2019. https://matthiasmedia.com/briefing/2013/05/crucifixion-historicity/.
Schiffman, Lawrence H. From Text to Tradition: A History of Second Temple and Rabbinic Judaism. KTAV Publishing House, Inc, 1991.
Wilson, C. W. Golgotha and the Holy Sepulchre: Edited by Colonel Sir C. M. Watson. Committee of the Palestine Exploration Fund, 1906. https://books.google.com/books?id=ti4yAQAAMAAJ.
Wolf, Carl Umhau. „Eusebius of Caesarea and the Onomasticon.” The Biblical Archaeologist 27, no. 3 (1964): 66-96. Accessed April 8, 2019. https://www.jstor.org/stable/3211009.