Functional Anatomy of the Interventricular Septum

Abstract

Structure-function studies were performed upon the canine in situ interventricular septum. W odpowiedzi na stymulację zarówno neuronalną, jak i chemiczną, lewy wierzchołek przegrody generował większą procentową zmianę siły skurczu i kurczył się wcześniej niż część podstawna. Pod wpływem dodatniej stymulacji inotropowej lewa przegroda kurczyła się wcześniej i z większą siłą niż prawa. Koarktacja tętnicy płucnej wywoływała umiarkowany wzrost siły skurczu prawej przegrody, bez zmian w lewej, natomiast częściowe zamknięcie aorty powodowało wzrost siły skurczu w obu przegrodach, z przewagą w lewej. Stymulacja obwodowego końca szyjnego pnia wazosympatycznego powodowała porównywalną supresję siły skurczu na wszystkich powierzchniach przegrody międzykomorowej, jak również w prawych i lewych segmentach mięśnia nasierdziowego. Na podstawie dokładnej anatomicznej dysekcji świeżych okazów stwierdzono, że przegroda międzykomorowa składa się z cienkich mas mięśniowych po stronie prawej i stosunkowo grubych po stronie lewej. Przegroda może być podzielona na trzy różne strefy strukturalne. Część doczaszkowa jest mała i składa się z bardzo cienkiego obszaru błoniastego. Mięśniowa przegroda dzieli się na część czaszkową i ogonową, z których każda wykazuje charakterystyczne zachowania kurczliwe, nasilone w stanach pobudzenia neuronalnego i chemicznego, odgrywające ważną rolę w regulacji rzutu serca.