Flaga Quebecu

Zielona, biała i czerwona trójkolorowa flaga używana przez Parti patriote w latach 1832-1838

Dążenie francuskich Kanadyjczyków w Quebecu do posiadania wyróżniającej się flagi było długotrwałe. Inne flagi, które były używane zawierały flagę Parti Patriote, poziomy trójkolor zielony, biały i czerwony, który stał się flagą Stowarzyszenia Saint-Jean-Baptiste; jak również francuski trójkolor.

Bezpośredni poprzednik nowoczesnego Fleurdelisé został stworzony przez Elphège Filiatrault, proboszcza w Saint-Jude, Quebec. Nazywana Carillon, przypominała nowoczesną flagę z wyjątkiem tego, że fleurs-de-lis były na rogach skierowanych do wewnątrz. Opierała się ona na wcześniejszej fladze bez krzyża i z figurą Matki Boskiej w centrum.

Flaga Carillon została po raz pierwszy podniesiona 26 września 1902 roku i jest zachowana w archiwach Saint-Hyacinthe, Quebec. Pojawiła się także inna wersja, z Najświętszym Sercem w centrum, ale została porzucona w trakcie prac nad nową flagą prowincji po II wojnie światowej. Flagi Carillon były używane nieformalnie.

Dnia 26 maja 1868 roku królowa Wiktoria zatwierdziła pierwszy herb Quebecu. Flaga mogła zostać wymyślona przez użycie herbu do zniszczenia niebieskiej chorągwi (flaga Unii w kantonie i herb Quebecu w muszce). Wydaje się jednak, że nie została ona nigdy użyta – różne źródła, w tym oficjalna strona rządu Quebecu, wspominają, że do 21 stycznia 1948 roku nad budynkiem Parlamentu powiewała flaga Unii, a nie błękitna chorągiew. Ponadto, w 1938 roku, podczas otwarcia szkoły górniczej w Val-d’Or, flagą używaną do reprezentowania rządu Quebecu był sztandar z herbem. Zrobiono to na polecenie urzędnika państwowego Burroughsa Pelletiera, któremu powiedziano, że ministerstwo chciało mieć symbol, ale nie było pewne, jaki powinien być użyty.

W 1947 roku niezależny członek Zgromadzenia Ustawodawczego, René Chaloult, zażądał nowej flagi prowincji, która miałaby wyprzeć niepopularną (wśród pewnego segmentu ludności Quebecu) kanadyjską czerwoną chorągiew i zastąpić zaniedbaną niebieską chorągiew Quebecu. Różne pomysły były dyskutowane między Chaloultem, Lionelem Groulx i Maurice Duplessis. Jednym z takich pomysłów było umieszczenie czerwonego liścia klonowego (który później został przyjęty na flagę Kanady). Burroughs Pelletier został również poproszony o przedstawienie Duplessisowi kilku propozycji, z których żadna nie została przyjęta. Skonsultowano się z nim jednak w sprawie obecnego projektu. 21 stycznia 1948 roku nowa flaga została przyjęta i tego samego popołudnia powiewała nad budynkiem Parlamentu. Najwyraźniej była to flaga Carillon, która powiewała tego dnia, ponieważ nowoczesna Fleurdelisé (z fleurs-de-lis przesuniętymi w pionie do ich nowoczesnej konfiguracji w korespondencji z zasadami heraldyki) nie była dostępna do 2 lutego.

Flaga została przyjęta przez order-in-council, a wiadomość została przedstawiona Zgromadzeniu Ustawodawczemu mniej więcej jako fait accompli. Lider opozycji Adélard Godbout wyraził swoją aprobatę, podobnie jak René Chaloult. Ustawa regulująca używanie flagi została później oficjalnie przyjęta przez Parlament Quebecu 9 marca 1950 roku. Nowsza wersja takiej ustawy została przyjęta w 2002 roku.

Badanie przeprowadzone w 2001 roku przez Północnoamerykańskie Stowarzyszenie Weksylologiczne (NAVA) uznało flagę Fleurdelisé za najlepszą flagę prowincjonalną lub terytorialną i trzecią najlepszą spośród flag wszystkich prowincji, terytoriów i stanów USA i Kanady. Podobnie, flaga jest bardzo popularna w Quebecu i często można ją zobaczyć wywieszoną na wielu prywatnych rezydencjach i budynkach komercyjnych.

Flaga Morcín, Hiszpania

Flaga Quebecu jest bardzo podobna do flagi gminy Morcín, Hiszpania, z jedyną różnicą polegającą na użyciu kolorów złotego i czerwonego w przeciwieństwie do białego i niebieskiego.

Flaga Quebecu była podstawą dla koszulek Quebec Nordiques, które zawierały ten sam kolor niebieski, fleurs-de-lis i białe paski.

.