Epidermoid i Dermoid Tumor

Epidermoid i dermoid tumors, również określane jako epidermoid lub dermoid cysts są wolno rosnące łagodne zmiany, które wynikają z formularza błąd migracji komórek podczas rozwoju embrionalnego. Zmiany te rozwijają się, gdy komórki w rozwijającym się zarodku, które były przeznaczone do skóry, włosów lub tkanki paznokci, zostają uwięzione w rozwijającym się mózgu lub rdzeniu kręgowym. Te uwięzione komórki ostatecznie wytwarzają tak zwaną torbiel inkluzyjną, a zawartość torbieli może się różnić w zależności od dokładnego typu komórek, które zostały uwięzione. Torbiele epidermoidalne i dermoidalne odróżnia to, że torbiele epidermoidalne nie zawierają włosów ani gruczołów łojowych. Rzadko torbiele te mogą samoistnie uwolnić swoją zawartość do mózgu lub płynu mózgowo-rdzeniowego, powodując formę chemicznego zapalenia opon mózgowych.

Cysty naskórkowe są łagodnymi masami, często zlokalizowanymi z boku mózgu lub czaszki, takimi jak kąt móżdżkowo-przyśrodkowy (obszar wzdłuż boku pnia mózgu), w pobliżu przysadki mózgowej lub w obrębie czaszki. Torbiele dermoidalne mają tendencję do lokalizacji bardziej pośrodkowej, ale stosunkowo rzadko występują w mózgu, za to częściej w kręgosłupie, na twarzy lub skórze głowy. Guzy te są również określane jako guzy zarodkowe, ponieważ pierwotna warstwa skóry w zarodku, z której pochodzą te uwięzione komórki, jest znana jako warstwa zarodkowa.

Objawy

Twory wewnątrzczaszkowe Nabłoniak i guzy dermoidalne są zwykle wolno rosnące i dlatego mogą urosnąć do dużych rozmiarów, zanim spowodują objawy. Objawy wewnątrzczaszkowe epidermoid i dermoid są spowodowane przez ciśnienie rosnące guza wywiera na otaczający mózg i mogą się różnić w zależności od lokalizacji. Guzy te mogą występować w różnych miejscach i dlatego powodują szeroki zakres objawów, chociaż mają tendencję do występowania w określonych regionach wokół mózgu. W zależności od lokalizacji masy, guzy epidermoidalne i dermoidalne mogą powodować bóle głowy, nudności, drgawki, utratę wzroku, ból twarzy, osłabienie lub drętwienie kończyn lub twarzy, a także stopniowe zmiany nastroju lub osobowości. Objawy te mają tendencję do zwiększania nasilenia w miarę wzrostu wielkości guza. Jeśli torbiel pęknie i wyleje swoją zawartość, może to spowodować powtarzające się ataki ciężkiego zapalenia opon mózgowych, z objawami obejmującymi gorączkę, ból głowy i sztywność karku.

Diagnozowanie

Te guzy są diagnozowane za pomocą badania neurologicznego, a następnie badań obrazowych mózgu, zwykle tomografii komputerowej (CT) lub rezonansu magnetycznego (MRI) skanowania. Skanowanie jest często wykonywane z użyciem barwnika kontrastowego, aby uczynić granicę i szczegóły guza bardziej widocznymi w stosunku do otaczającego go normalnego mózgu. Jednakże, guzy te są często niewyraźne w stosunku do otaczającego mózgu i specjalistyczna sekwencja MRI (obrazowanie dyfuzji) musi być wykonana w celu rzeczywistego uwidocznienia guza. Skan MRI dostarcza szczegółowych informacji dotyczących dokładnego rozmiaru, lokalizacji i innych struktur zajętych przez guz. Jedynie badanie tkanki guza pacjenta pod mikroskopem może potwierdzić dokładną diagnozę. Tkankę taką uzyskuje się zazwyczaj w wyniku biopsji lub resekcji guza.

Leczenie

Podstawowym sposobem leczenia objawowych torbieli skórnych lub naskórkowych jest ich chirurgiczne usunięcie. Ogólnie rzecz biorąc, celem usunięcia chirurgicznego jest usunięcie zawartości torbieli, ale również usunięcie wyściółki torbieli, jeśli jest to bezpieczne. Chemioterapia i radioterapia generalnie nie odgrywają znaczącej roli w leczeniu tych zmian. W zależności od umiejscowienia guza, usunięcie chirurgiczne może obejmować techniki minimalnie inwazyjne, w tym endoskopowe podejście przeznosowe lub otwarte podejście do podstawy czaszki. Na ogół operacje tych guzów wykonuje się z użyciem śródoperacyjnego systemu neuronawigacyjnego, który lokalizuje położenie zmiany i w zależności od lokalizacji guza wykonuje się neuromonitoring, zwłaszcza nerwów czaszkowych.

.