Dlaczego hieny się śmieją?

Wędrowaliśmy przez sawannę Wonderopolis pewnego dnia, kiedy odkryliśmy oazę pośród spieczonej ziemi. Gdy cieszyliśmy się chłodnym napojem z wodopoju, podsłuchaliśmy ciekawą rozmowę między parą hien i młodą zebrą:

Hiena 1: Hej Sal! Obejrzyj tego gościa. Wygląda jakby miał na sobie piżamę!

Hiena 2: Wow, Joe! Masz rację. Spójrz na te paski. Hej więzienny kucyku, o co chodzi z tym strojem?

Zebra: Przestańcie klekotać, wy dwaj! Moje paski pomagają mi się wtopić.

Hyena 1: Wtopić się? Gdzie? Na zjeździe sędziów?

Hyena 2: Ha! Dobre, Joe!

Zebra: *wzdycha* Właśnie tego mi było trzeba…kilku mądrych facetów…

Życie na wolności może być ciężkie. Prawem ziemi jest przetrwanie najsilniejszych. Drapieżnik kontra ofiara. Zabij albo zostań zabity. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebuje młode zwierzę, jest to, że inne zwierzęta śmieją się z niego.

Więc o co chodzi z hienami? Dlaczego są one znane z tego, że się śmieją? Co jest tak zabawne? W końcu my, ludzie, mamy nawet wyrażenie, którego używamy, aby opisać kogoś śmiejącego się: „laughing like a hyena.”

Naukowcy, którzy badali hieny, powiedzą wam, że unikalne dźwięki, które wydają, w rzeczywistości nie są powodem do śmiechu. Hieny rzeczywiście wydają głośne odgłosy szczekania, które brzmią jak śmiech, ale to nie dlatego, że są czymś rozbawione.

Zamiast tego, „śmiech” hieny jest w rzeczywistości formą komunikacji używaną do przekazywania frustracji, podniecenia lub strachu. Najczęściej słyszy się tę wyjątkową wokalizację podczas polowania lub gdy zwierzęta żywią się zdobyczą jako grupa.

To, co brzmi jak maniakalny chichot dla ludzi, pozwala innym hienom wiedzieć, że jeden z pozostałych członków ich stada albo dokonał zabójstwa, albo został zaatakowany. Podczas dzielenia się świeżo zabitym zwierzęciem, dźwięk ten może również wskazywać na frustrację młodszego osobnika, który nie dostał jeszcze swojej porcji. Podobnie, zwierzę będące w posiadaniu mięsa może również „śmiać się” jako ostrzeżenie dla innych, że nie jest jeszcze gotowe do dzielenia się.

Istnieje kilka gatunków hien, a wszystkie one mają wiele unikalnych wokalizacji. Jednak tylko jeden z tych gatunków – hiena plamista (Crocuta crocuta) – wydaje dźwięk śmiechu, który stał się synonimem hien w ogóle.

Badacze dowiedzieli się również, że wysokość „śmiechu” hieny zwykle zależy od jej statusu społecznego. Stada hien są matrylinearne, co oznacza, że samice są dominujące i przewodzą stadu. W stadzie panuje intensywna rywalizacja o pożywienie, a podległe zwierzęta – często samce – mają tendencję do częstszego „śmiechu” o wyższej tonacji.