Desloratadyna

FarmakodynamikaEdit

Desloratadyna jest selektywnym lekiem przeciwhistaminowym H1, który działa jako odwrotny agonista receptora histaminowego H1.

W bardzo dużych dawkach jest również antagonistą różnych podtypów muskarynowych receptorów acetylocholinowych. Działanie to nie ma znaczenia dla działania leku w dawkach terapeutycznych.

FarmakokinetykaEdit

Desloratadyna dobrze wchłania się z jelita i osiąga najwyższe stężenie w osoczu krwi po około trzech godzinach. W krwiobiegu 83 do 87% substancji wiąże się z białkami osocza.

Desloratadyna jest metabolizowana do 3-hydroksydesloratadyny w sekwencji trzystopniowej u osób prawidłowo metabolizujących. Po pierwsze, n-glukuronidacja desloratadyny przez UGT2B10; następnie 3-hydroksylacja N-glukuronidu desloratadyny przez CYP2C8; i wreszcie nieenzymatyczna dekoniugacja N-glukuronidu 3-hydroksydesloratadyny. Zarówno desloratadyna, jak i 3-hydroksydesloratadyna są eliminowane z moczem i kałem z okresem półtrwania wynoszącym 27 godzin u osób prawidłowo metabolizujących.

3-hydroksydesloratadyna jest głównym metabolitem.

Wykazuje jedynie działanie obwodowe, ponieważ nie przekracza łatwo bariery krew-mózg; w związku z tym zwykle nie powoduje senności, ponieważ nie przedostaje się łatwo do ośrodkowego układu nerwowego.

Desloratadyna nie wywiera silnego wpływu na szereg badanych enzymów w układzie cytochromu P450. Stwierdzono, że słabo hamuje CYP2B6, CYP2D6 i CYP3A4/CYP3A5, natomiast nie hamuje CYP1A2, CYP2C8, CYP2C9 ani CYP2C19. Stwierdzono, że desloratadyna jest silnym i stosunkowo selektywnym inhibitorem UGT2B10, słabym lub umiarkowanym inhibitorem UGT2B17, UGT1A10 i UGT2B4 oraz nie hamuje UGT1A1, UGT1A3, UGT1A4, UGT1A6, UGT1A9, UGT2B7, UGT2B15, UGT1A7 i UGT1A8.

PharmacogenomicsEdit

2% osób rasy kaukaskiej i 18% osób pochodzenia afrykańskiego to osoby słabo metabolizujące desloratadynę. U tych osób lek osiąga trzykrotnie większe stężenie w osoczu sześć do siedmiu godzin po przyjęciu, a jego okres półtrwania wynosi około 89 godzin. Profil bezpieczeństwa u tych osób nie jest jednak gorszy niż u osób o szerokim (prawidłowym) metabolizmie.