Czy samo jednostronne powiększenie migdałków jest wskazaniem do tonsillektomii?

Wprowadzenie: Jednostronne powiększenie migdałków jest często obserwowane w warunkach ambulatoryjnych. Często pacjenci ci są kwalifikowani do tonsillektomii w celu wykluczenia złośliwego obrazu histologicznego. Celem tego badania jest określenie konieczności wykonania tonsillektomii.

Metoda: Retrospektywny przegląd przypadków obejmuje wszystkie tonsillektomie wykonane w naszej placówce w ciągu pięciu lat i analizuje wyniki histologiczne u pacjentów z jednostronnym powiększeniem migdałków (UTE) oraz u pacjentów z UTE i innymi objawami klinicznymi (przewlekły ból w wywiadzie, dysfagia, obecność nieprawidłowości błony śluzowej migdałków lub okołomigdałków, powiększenie węzłów chłonnych szyjnych). Zidentyfikowano wszystkich chorych, u których w okresie od 1 czerwca 1998 r. do 30 maja 2003 r. wykonano tonsillektomię w celu wykonania badania histopatologicznego i dokonano przeglądu dokumentacji. Kryteria wyłączenia obejmowały przypadki, w których nie było notatek przedoperacyjnych, przypadki, w których próbki zostały przesłane z innych szpitali, przypadki, w których rozpoznano już nowotwór złośliwy oraz przypadki, w których tonsillektomia została wykonana przez inne specjalności chirurgiczne (np. chirurgia szczękowa, plastyczna). Wykonano 1475 tonsillektomii, z czego 181 wykonanych w tym okresie zostało przesłanych do analizy histopatologicznej. Po wykluczeniu pacjentów, którzy nie spełniali naszych kryteriów, pozostało 53 pacjentów, u których stwierdzono UTE. Pierwszorzędową miarą wyniku był wskaźnik złośliwości w obu grupach.

Wyniki: Spośród nich 33 miało samo UTE, 20 miało towarzyszące cechy kliniczne. W pierwszej grupie u żadnego z pacjentów nie stwierdzono złośliwości. W drugiej dziewięciu (45%) miało nowotwór złośliwy. Dokładny test Fishera został użyty do zbadania różnic pomiędzy grupą z samym UTE a grupą z UTE plus inne cechy (p<0,001).

Dyskusja: Częstość występowania nowotworów złośliwych w migdałkach wykazujących asymetrię przy braku innych cech klinicznych jest bardzo niska; w naszym badaniu wynosiła zero. Jednak w innych badaniach stwierdzono niewielki odsetek reprezentujący złośliwość podstawową. W związku z tym uważamy, że polityka „obserwuj i czekaj” jest początkowo bardziej odpowiednia, a jeśli objawy lub oznaki są progresywne, należy wówczas zalecić tonsillektomię.