Co to jest Ogólna Teoria Względności?

Ogólna teoria względności (lub w skrócie ogólna teoria względności) jest jednym z głównych elementów składowych współczesnej fizyki. Wyjaśnia ona grawitację na podstawie sposobu, w jaki przestrzeń może się „zakrzywiać”, lub, mówiąc dokładniej, wiąże siłę grawitacji ze zmieniającą się geometrią czasoprzestrzeni.

Historia ogólnej teorii względności

Albert Einstein ustalił swoją „ogólną” teorię w 1915 r., dekadę po tym, jak wymyślił „szczególną” teorię względności, która stosowała uniwersalną prędkość światła do założenia, że prawa fizyki pozostają takie same w każdym danym układzie odniesienia.

Kiedy Einstein próbował zastosować przyspieszające masy do swojej szczególnej teorii, zdał sobie sprawę, że obiekty z masą muszą w jakiś sposób wpływać na otaczające wymiary (czasoprzestrzeń) w taki sposób, że obiekt wydaje się działać tak, jakby mógł pociągnąć za sobą inne masy.

To tak jakby materia obciążała tkaninę czasoprzestrzeni, w której siedzi, tworząc „krzywą”, która powoduje, że inna pobliska materia ześlizguje się w jej kierunku.

Ważność ogólnej teorii względności

Równania matematyczne ogólnej teorii względności Einsteina, testowane raz po raz, są obecnie najdokładniejszym sposobem przewidywania oddziaływań grawitacyjnych, zastępując te opracowane przez Isaaca Newtona kilka wieków wcześniej.

Jakkolwiek są użyteczne, jak dotąd nie mamy ich odpowiednika w kwantowych teoriach pola z powodu istotnych niezgodności. Na przykład mechanika kwantowa ma sposoby na uwzględnienie pojęć takich jak nieskończoność, ale jeśli spróbujemy zrobić to samo z ogólną teorią względności, matematyka prowadzi do przewidywań, które nie mają sensu.

Opracowanie „wersji” fizyki kwantowej ogólnej teorii względności pozostaje stałym celem współczesnej fizyki.

.